Lucienne Simons, also known as Lush Fox, is a best-selling mystery writer who is worshipped by millions of her fans. Everyone is eager to find out who she is, pero nanatiling tago sa publiko kung sino siya. Hanggang sa literal na nabuhay ang mga bag...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Dagger1Unwritten #DaggerSeries
CHAPTER 2
LUCIENNE'S POV
Halos hindi na matigil ang ulo ko sa kakalingon-lingon ko sa paligid dahil talagang nabubusog ang mga mata ko sa nakikita ko. Nagsisisi talaga ako kung bakit hindi ko dinampot ang laptop ko bago ako sumama kay Thorn Dawnson para pumunta sa opisina ng Dagger Security and Investigation. Kung sabagay naman kasi nang mga panahon na iyon ay kasalukuyan pang lumulutang ang utak ko sa pagkabigla sa mga nangyayari.
Pakiramdam ko kasi lahat ng nangyayari sa buhay ko ay lahat biglaan. Noon nagsusulat lang ako ng mga nobela na hindi mapansin-pansin tapos sa isang kisap ng mga mata ay natagpuan ko na lang ang sarili ko bilang isa sa mga nangungunang manunulat hindi lang sa Quetzal Publishing Corporation kung saan inilalathala ang mga libro ko kundi maging sa buong lokal na publikasyon sa Pilipinas.
Ngayon naman ay sa isang iglap ay hindi lang sa mundo ng mga manunulat at mambabasa makikita ang pangalan ko kundi maging sa buong nasyon dahil sa balita na ako ang prime suspect sa mga pagpatay na nangyayari sa bansa.
But tomorrow is another day. Kung pangalan ko lang naman ang aalalahanin, wala naman akong magagawa kundi magpatangay sa mga mangyayari. Kung meron man akong natutunan sa buhay ay iyon ay ang katotohanan na walang silbing ma-stress ako sa mga bagay na wala na akong magagawa para baguhin dahil nangyari na. Mabuti ng mag-isip na lang ako kung ano ang maaari kong gawin para malagpasan ang bagay na 'to. O to be exact hayaan ko na ang ang mga taong may solusyon sa problema ko. Aba ano ba namang alam ko sa ganitong bagay eh hamak na manunulat lang ako?
Umayos ako mula sa pagkakasalampak ko sa mahabang sofa kung saan ako iniwan ng ma-ala Thor na si Thorn para maghintay. That was an hour ago. Hindi na ako makapaglaro sa cellphone ko dahil naubos na ang baterya no'n na wala na sa kalahati nang dumating kami dito at wala rin naman akong makausap sa lugar na 'to. Bukod kasi sa hindi naman ako sanay makipag-usap sa iba ay parang sobrang busy ng mga tao dito.
Kaya kesa kainin ng pagkainip ay pinanood ko na lang ang mga taong padaan-daan sa kinaroroonan ko na hindi miminsang nagugulat kapag napapatingin sa gawi ko. Malamang ngayon lang nakakita ang mga 'yon ng unique creature na katulad ko.
"Mabuti na lang nakakabusog kayo sa mga mata. Kung hindi baka ma-offend na ko." Sandaling natigilan ako sa sinabi ko at pagkatapos ay napabunghalit ako ng tawa. "Arte! Akala mo marunong ako no'n."
Humahagikhik pa rin ako nang mula sa kung saan ay sumulpot ang isang lalaki na kahawig ni Bossing Thorn. Mukhang mas bata nga lang. Katulad ni Thorn ang tikas niya pero may pagkakaiba sila sa aura. Ang isang ito kasi ay mukhang hindi kasing suplado ng lalaking nakaharap ko kanina. Pagpasok pa lang kasi niya ay kahit walang ngiti sa mga labi ay buhay na buhay ang mga mata niya na parang kumikinang.
Iyon nga lang nawala ang friendly vibe niya nang mapatingin siya sa gawi ko at halos mapatalon pa siya na parang nakakita ng multo. Gano'n na ba talaga kalala ang itsura ko? Naligo naman ako ah saka nagpulbos. Kasalanan ko bang nagmamadali ang Thorn na 'yon kaya hindi ko man lang nagawang makapagpalit ng damit?
