My Husband's Wish✔️ [Under Revision]

CHAPTER 3

Continuation :

Jaynie's Pov:

Dahan dahan kung minulat ang mga mata ko pero puting kesami ang nakita ko nilingon ko ang paligid at nahagip nang mata ko ang asawa ko hawak hawak ang aking kamay habang siya'y mahimbing na natutulog. Sana ganto ka nalang palagi Carl sana all. Medyo nahihilo pa ako kaya ipinikit ko muli aking mga mata.

nang magising muli ako wala na si Carl sa tabi ko na dismaya ako akala ko tuloy tuloy na yun eh!! 'Sana di nalang ako pumikit humph!' sabi naman nang isipan ko. Na bigla ako nang bumukas ang pintuan nang kwarto ko dito sa hospital akala ko si Carl pero hindi pala. The doctor came in and check me up.

"Mrs. Dickess you lost lots of blood and so........ that"s why the baby couldn't survive. i'm sorry for your lost Mrs. Dickess" biglang sabi nang doctor sakin parang paulit ulit na sinasabi iyon sa iaking isipan....

'the baby couldn't survive'
'the baby couldn't survive'
the baby couldn't survive'
'couldn't survive'
'couldn't survive'

"n-no m-my b-baby" I started to cry and cry until sa nag dili nanaman ang paningin ko.

Nang magising muli ako wala na ako sa hospital I'm at my room it means i'm home. i can't believe that our child couldn't survive. This..... this was all Carl's fault he killed our baby....................HE KILLED MY BABY!!!!!!!!!

"aaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh" sigaw ko pero unti unti nanaman akong pumikit gusto kong matulog, gusto kung makasama si baby wala nang saysay ang buhay ko dito sa mundo. Kung mabuhay muli ako bababoyin ulit ako nang asawa ko he'll hurt me more and more and more. Bigla nalang dumilim ang paningin ko.

Nang magising ako ay umaga na kaya dahan dahan akong umalis sa kama at dumeretso sa banyo. naligo ako at don ko binuhos lahat nang hinanakit sa puso ko. Last night i just lost an angel on my womb.

Nang matapos na akong maligo ay nagbihis na ako nang damit at bumaba papuntang kusina wala akong gana kumain ngayun pero pipilitin kung kumain. At para narin makapunta na ako sa trabaho, i still cant accept the fact na nalaglag yung baby namin ni Carl. Yung baby ko.......... hinawakan ko ang tyan ko and that I started to cry . Mga ilang minuto bago ako huminto sa pagiiyak nang marinig ko ang boses ng asawa ko.

"oh? Andito kapa? Bat ka nagdradrama diyan? Tsk. Umalis ka na nga nakakasira ka ng umaga ko tsk. alis na malandi." Inis na sabi niya sakin tumayo naman ako at umalis sa kusin at tinahak ko ang daan papuntang front door pipihitin ko na sana yung doorknob nang magsalita siya.

"who's the father?" kalma niyang tanong sakin"

"Ha?!" i answered him.

"I said who's the fucking father of that fucking child!!!!!!" sigaw neto sakin... I knew this would happened kaya.................

"Don't you cursed my baby you moron!!!! You!!! You were the father but........ But you killed our child your a monster!!!!!!!!!!!!" sigaw ko sa kanya and i left him speechless. Umalis na ako sa bahay na umiiyak. How could he just curse our child? Wala na nga siyang nagawa kundi saktan ako at patayin yung anak namin pero siya patong may ganang magalit putangina niya!!!

"aaaaaaaarrrggggggggggghhhhhhhhh!!!!!!!!!" i shouted while walking paalis sa bahay namin.

I look at my watch and it's already 10pm I should go back home now. Napa paranoid naman ang asawa kung baliw. Why do I even love him? Why did I even love someone like him? It's because ibang iba yung ugali niya noon kumpara ngayun. It was not my fault, It was not my fault na naghiwalay sila nang fiance niya noon. Hayst. I'm so tired but I'm still going to fight kaya ko pa. I love him and I won't let him go.

[to be continued]

________________________

A/N: COMMENT YOUR THOUGHTS PO.