How Did We End Like This?

Chapter 6

Chapter 6

Joke time ba 'to?

Madalas akong napapadaan sa Advance Class hoping to see him but everytime I want to see him. Wala naman sya.

"Why can you just let it go? It's been a month since that guy transferred to another class." Si Ushio.

"I know but I am just concern about him." Nakatago kami sa isang poste sa kanilang building.

"Wow naman Kisa, we are wasting our breaktime just to look for that asshole. As if he cares about you." Pagsusungit niya.

Yeah right. I admit it. I am really infatuated with Kiro, but I guess this kind of feeling will just last any moment so I want to treasure it as long as it's here. After my last relationship, I know I am still too young to have another relationship. Kaya hanggat maaaring crush muna. Iingatan ko na lang at pagmamasdan ko sa malayo.

"Let's go!" Bigo kong yaya.

Nakabuntot lang sa akin si Ushio. Madalas sya ang kasama ko at madalas kaming sa bahay tumatambay para mag-aral. Mom really likes him.

Pumunta kami sa cafeteria para bumili ng makakain ng may nakita kaming kumpulang mga estudyante. There's something wrong in that crowd.

"Oh, the lonely kitten being bullied by a werewolf." Bulalas ni Ushio.

Hindi ko na lamang pinansin at umupo sa pinakamalapit para kahit papaano ay marinig ang pinagtatalunan.

"That's the result of flirting Kiro inside of this school." One of Kiro's fansclub. Siya ulit. How many times it happen the moment I went to this school. The girl didn't replied, she just sobbed and stand up.

I somehow feel that girl is familiar to me. I don't remember lang.

The only thing I learned in this school. Never associate to Kiro's affair that's why I am always with Ushio. Doing my thing gaya ng pasimpleng pumupunta sa klase nya. Those class are for mixed grades.

"Kisa, my mom wants to meet you." Napabaling ako ng tingin kay Ushio. "Hmm...".

"Wala naikwento ko lang naman na I have a girl friend." Napatango-tango ako sa sinasabi niya. "Oh tapos..."

"Sakto kasi, she'll visit me next week since uuwi dito siya galing Japan." Napaisip ako bigla. Ushio is living alone and never mention any of his family, well except the one who died.

"Oh, nakakahiya naman! Baka anong isipin ng mama mo eh."

"H'wag ka nyang OA dyan. Sinabi ko lang naman. Saka mabait ang mommy ko."

"Eh, teka nga... bakit nasa Japan ang mommy mo? Ikaw lang ba sa condo mo?"

Napatango siya, "She bought that condo for me and my sister. Well, some twist and turn nga at ako na lang ang gumagamit."

I feel sad. "My parents lives in Japan. Dinadalaw lang ako paminsan-minsan."

"Oh bat ayaw mo sa Japan? Madaming opportunity doon ah?" Pagtataka ko.

"Well, hindi naman sa ayoko Japan. I am just trying my luck in this place. Maybe if you give me a reason to leave then I will." Makahulugang niyang sabi.

"So parang inaantay mo lang na magkamali ako at aalis ka?"

"I never said that." He's a good guy.

"Ang dami mo namang tinanong! Basta my mom will come here. Ipunin mo english mo. Hindi nagtatagalog 'yun." Wow, talaga naman itong lalaking ito.

"Oo na, oo na."

"Sabay na tayong umuwi Kisa ah! Baka paglingon ko mamaya nawala ka na naman." Napatawa ako sa sinabi niya. "Wag mo ako tawa-tawahan dyan. Medyo namumuro ka na sa akin." Mas lalo akong natawa sa reklamo niya. Paano ba naman kasi tinatakasan ko kasi talaga sya. Magugulat siya nasa baba na ako ng building at kumakaway sa kanya habang nakadungaw sa bintana. I can't help it. Para din kasi siya minsang tatay ko.

"Oo na." Sabay inom ng soda na hawak ko.

Biglang natilian ang mga nasa cafeteria na napabaling ang lahat sa iisang pwesto.

Isang grupp ng mga babae at lalaki ang papasok ng cafeteria. Napabaling ang mata ko sa iisang familar na tao... si Kiro.

"Joke time ba 'to?" Bulalas ko sa hindi makapaniwalang nakikita. A group of elite ten. Ito 'yung sinasabi ng kaibigan ko na si Ally.

"Bat andyan crush mo?" Bulong ni Ushio. Hindi ko siya pinansin. Sa halip tiningnan lang kung saan ito patungo. Patungo sa babaeng kanina pa binubully.

Rinig mula sa pwesto ko ang pagtatanggol ng elite ten sa babaeng binubully.

"Alcantara, finish your thing. That loser might suicide if you didn't help her." A tall boy with a curl hair. Tumango lang si Kiro at deretso sa babae.

Inilahad ang kamay at kinuha naman ng babaeng ngayon ay umiiyak na. "Thank you, Kiro."

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Why does Kiro help that girl? Napaisip ako... he never bother helping me before. Is that girl really special to him?

Umupo ang grupo nila sa isang mahabang lamesa kasama ang babae. Aaminin ko, kumpara sa babae ay walang-wala ako. A straight long hair with bangs, mahabang pilik mata at matangos na ilong na may maputing kutis. An almost perfect girl with a perfect knight. I suddenly envy that girl. Ang gaan ng loob ni Kiro sa kanya. The awkwardness becomes nothing when the girl laugh in the other table. Nakakapanghina. Parang pinupunit 'yung puso ko. Napakababaw na dahilan para magselos.

"Kisa?" A hand waving at my face. "Okay ka lang ba? Natulala ka na dyan."

"Ah, wala." Sabay kuha ng mga basura ko. "Tara na." Anyaya ko sa kanya. Ayoko sa lugar na ito. Nasosuffocate ako bigla.

Nagmamadali akong umalis at dumeretso sa restroom ng mga babae at hindi namamalayang pumapatak na pala ang luha.

Masakit pala kahit panandalian lang kayong nagkakilala. Masakit pala pag nakita mong ngumingiti siya sa iba pero sayo, pinagtatabuyan ka lang. Masakit pala talaga kahit paghanga lang.

*

A/N: Just a quick update. LOL. Happy Chinese New Year. Did you went to BLACKPINK concert ba? My baby Pokpak is so pretty! 😊