The Unloved One (Completed)

Chapter Seventeen

***

Paolo’s POV

Naghahanda na akong umalis para makipagkita kay Yannie. May date kaming dalawa ngayon. Niyaya ko sya hindi dahil sa gusto ko syang makasama kundi para maisagawa ko na ang plano ko.

Asa naman syang magugustuhan ko sya. Sa ginawa nya sa pamilya ko malamang na hindi ko sya mapapatawad.

Every year naaalala ko ang ginawa nya.

Nalalapit na naman ang araw na iyun.

Ang araw na isinumpa kong maghihiganti ako.

***

Yannie’s POV

EEEEEEE. Excited na ako. Nandito ako sa sinehan hinihintay ang sinta. Na-shock ako kahapon ng bigla nya akong yayain para lumabas. EEEEEEEEEEEEEE talaga!

Hindi ko mapigilang kiligin. Hayaan nyo na ako no. Ngayon ko lang to naranasan. I mean ngayon ko lang naranasan na yayain ni Paolo.

Napatingin ako sa orasan ko. It is 9:45 a.m. Ang usapan naming ay 10 a.m kaso sinadya ko talagang dumating ng 9:40. Hindi kasi ako sanay na ako ang hinihintay. Parang paimportante kasi kapag ganon. So, everytime na may lakad ako ay 20 minutes before the given time ay meron na ako.

Hindi naman ako naghintay ng matagal kasi after 10 minutes ay dumating na ang sinta ko.

EEEEEEEEEEE. Ang gwapo talaga ng sinta ko. Kahit napakasimple lang ng damit nya ay nag-i-stand out parin sya sa crowd. Hayyyy, ang swerti ko naman. EEEEEEEEEEE.

Palinga linga sya na parang may hinahanap hinintay kong Makita nya ako at nang makita nya ako ay ngumiti sya at kumaway. Naglakad sya palapit sa akin.

Huuuuuuuuuuu!!!! I need CPR. Paolo i-CPR mo ako. Nalulunod ako sa kagwapuhan mo. EEEEEEEEE. Hahahaha.

“Sorry if I am late. Heavy kasi ang traffic.” Nakangiting sabi nya sa akin.

“A, no. it’s ok. Maaga lang talaga akong dumating kaya mukhang late ka.”

“Kahit na. I should not let a beautiful lady wait for me.”

>//////////< Pwede na akong mamatay ngayon. Sobra sobra na to.

“Kaw naman. Di pa ako lady. Teenager palang tayo. Kaw talaga.” Sabay hampas sa balikat nya.

Tinawanan nya ako. “Ow. Nakalimutan ko. Mukha ka na kasing matanda e.”

“Ano?! Ako matanda? No way!”

Panira naman un. Biglang matanda. Hindi po matanda uy! Matured un. Matured.

“Hahaha. I was just kidding. Hey, are you hungry?”

“Hindi. Busog na ako masilayan lang kita ayos na.” haha. Ang kapal talaga ng mukha ko. I-voice out ko ba naman?

“Really? So ako na lang ang kakain.”

Ay. Joke lang un. Sineryoso naman daw nya. “Gutom ako syempre. Kaya ilibre mo ako.”

“Haha. Sure. No prob. Mayaman naman ako.”

“Yabang ng sinta ko. Haha.”

Sana hindi na to matapos pa.

Kami kumakain:

“Ahm, Pao. Pwede magtanong?”

“Nagtanong ka naman na ituloy mo na.”

Oo nga naman. Haha.

“Kumusta kayo ni Hannalyn?” nakayukong tanong ko. Nahihiya kasi akong itanong kaya lang sobrang curious na ako. Atsaka baka nagkabalikan sila e.