One Night With My Bestfriend

Kabanata 10

Nagising ako sa agos ng dagat papunta saakin.

"Fuck high tide!!"  I snapped at napatayo ako kaagad ng umabot ito saakin.  The hell what am i thinking??
I sighed. Inaayos ko ang sarili ko at tumaas na, narinig ko ang mga halakhak ng mga tao sa paligid, it was in the drive in theater. And again i dont know if i got super tanned. Sino bang tanga ang mag babad sa araw? Well ako lang naman.

The elevator dinged.
hindi ko namalayan na babalikan ko nanaman ang nakaraan, i sighed again dumiretso nalang ako ng pasok sa opisina ng CEO without knocking, mabuti nalang wala siyang kasama o kliyente baka na sesante ako ng wala sa oras, lingid sa kaalaman ko masungit talaga si sir Mike, Michael Finnigan.

"Yes Sir?? How can i help you?" inayos ko ang aking postura. He looked at me from head to foot at biglang siyang ngumisi, tumaas ang aking kilay.

What the heck??!!!

"He's right.. " walang sabi niyang kumento at napakunot ako ng noo. 

"Sino po ang tama? " takang tanong ko,  and i walk to the visitor's seat. 

I seated cooly. 

"Wala..  wala..  it's just that i need a dog to obey my commands. " ngumisi siya at tumingin sa mga dokumento sa harap niya.  Like the fuck?! 

"Ah sir di po ako aso,  bat po ako nandito? " tumawa siya,  pogi padin kahit weirduhon. 

Nagkibit balikat nalang ako. 

"Nevermind about that Ms. Seranilla, you are here because a current investor wants to meet you." He shifted on his seat.

"Sino po ba iyon?" Umayos siya ng upo sakanyang swivel chair.

"It's Mr. Raza, owner of -----" naputol ang sinabi niya ng bumukas ang pinto, kasama nito ang sekretarya ni Mr. Finnigan.

Napatayo ako bigla.

Tumigil ang mundo ko for two seconds remembering the first time i saw him way back in Highschool.

Hindi ako makapagsalita.

"Alanis.."  huminga ako, kailangan kong huminga.

He started walking towards me, narinig ko ang boses ng boss ko but it wasn't my concern anymore.

"Leifer.." bulong ko saaking sarili. He smiled at me. Bumalik ulit lahat.

Tanga nanaman ako.

Umupo siya sa harap ko at napaupo na rin ako, i just looked at him.

Mas lalo siyang gumwapo sa paningin ko, i sighed.

From his eyes, to his pointed nose, to those red lips, siya iyong lalaking inaantay ko noon pa man, siya iyong lalaking pinangarap ko na balang araw ay magiging kami, he is my past. Past is Past.

Napaawang ang aking mga labi.
Why would he find me?

Pinakiramdaman ko ang aking sarili ayos pa naman ako.

Napabuntong hininga ako at tumingin saaking mga paa.

"I'll leave you two alone." Hindi ko na pinansin si Sir.

"So how are you?" Tumingin ako sakanya at ngumiti nalang.

"Ayos lang ako Lei. Ikaw kumusta ka? Its been years."  I replied back to him umayos na ako ng upo.

He was my first heartbreak.  I smirked at that thought.

Pogi parin siya, but why did he resurfaced in my life again?