Life Changes

Chapter 3 - Mga High Blood nga naman ohh

Noela's POV

Nandito ako sa playground ng school, kumakain. Boring doon sa classroom at mukhang busy sila Dian "Hey, don't you mind me sitting beside you? Just think of me as an invisible person" sabi niya kaya hindi ko sinagot ta sabi niya isipin ko siyang isang invisible kaya umupo na siya sa gilid ko

"Haaaay, dami kong iniisip" bigla niyang nasabi. Mukha nga e dahil hindi niya pa ata nababawasan yung pagkain niya pero nakaka-awkward ahh "Want some? I don't eat that much" sabi niya pero binaniwala ko lang ta 'invisible' nga diba?

"Ginawa mo talaga yung sinabi ko ahh. You really think of me as no one" sabi niya "I was just out of my mind a while ago but you may now talk to me" dagdag niya pa "I only followed what you want, so it's your fault for telling me that and I also want some peaceful mind and place kaya ayoko makipag-usap" sabi ko

"By the looks of it, parang may problema ka nga, may I know why?" tanong niya "Close ba tayo para sabihin ko sayo problema ko?" sarcastic kong sabi "Dapat ba maging close muna bago magsabi ng problema? Bakit yung iba, kung sino pa ang hindi nila kilala, sila pa yung nakakatulong. Malay mo, I can help you" sabi niya at mukhang ngumiti pa ata

"Well for my problem, you can't help me" sabi ko nalang "Ohh I see but, don't you ever wanted to face here? I quite can't see your face. I just wanted to know you" sabi niya "I know you're rich just by your voice, am I right?" tanong ko

"Kinda, but how did you know?" sabi pa niya "I can tell it by your voice. Are you studying here? Kung hindi, bakit ka nandito? Ang alam ko bawal pumasok ang taga-ibang school dito" sabi ko

"Students from other school can visit a public school. Hindi naman ito pagmamay-ari ng isang partikular na tao kaya it's ok. And I usually stay here, don't you notice? But I haven't seen you here yet" sabi niya "Cuz I don't usually stay here. Paminsan-minsan lang kapag trip ko. And sorry to say but, I haven't notice you here yet" sabi ko

"For maybe some reasons, hehe. By the way, nice meeting you even though I don't quite know you yet. Hope we'll meet again. Thanks for having your time" sabi niya at umalis na "Tsk, sino ba yun? E di ko naman kila- Wait, yung baon mo" sigaw ko kaso wala na siya

Mukhang mahilig siyang kumain ng Japanese foods ahh, just by the looks of his lunchbox at oo, lalaki yun kaso wala na akong time para tignan pa siya. Ayoko nang makipagkaibigan pa sa iba. Sapat na yung tatlo na puro kalokohan ang nasa isip. Ayoko rin ng maraming atensyon kahit saan.

"Pero, ano gagawin ko dito? Sayang naman kaso busog na ako. Mukha namang ayaw na niya kumain kaya ipapakain ko nalang kay Dian o kaya sa magkapatid" sabi ko at bumalik na ng classroom

Matthew's POV

"Ano na gagawin natin? Matt, tulong naman diyan oh" sabi nung kaklase ko na naka-assign na maging leader sa group namin "Lahat nalang ba iaasa niyo sa akin? Sorry, pero wala ako sa mood ngayon. I'll just buy the things you needed" sabi ko

Sorry nalang sila dahil wala ako sa mood makaisip ng gagawin namin para sa group work. Ok lang na bumagsak ako ta ngayon lang naman at imposibleng ikick out ako kasi ako yung pinangsasali nila sa mga contests kasama si Euri.

"Kainis naman, ano ba kasing problema mo? Paano nalang grades natin? Patulong na" pangungulit niya pa "Close ba tayo? At di naman kita kilala, pati nga name mo di ko alam. Subukan niyo rin kasing mag-isip. Paganahin niyo ung imahinasyon niyo, tsk" sabi ko ng nakayuko yung ulo ko sa arm chair, yung parang matutulog

"Sungit mo naman, palibhasa kasi mayaman" sabi niya kaya mas lalong sumakit ulo ko "So kapag mayaman, masungit na kaagad? Bakit noon, ganinto rin ba ako? Sa tuwing may mga group works, contests, fashion, festivals, sino ang sinasali o gumagawa? Diba ako? Isipin niyo rin naman na tao rin ako, yung napapagod din katulad niyo" sabi ko

"Kami ba pumilit sayo na sumali? Diba hindi naman?" sabi pa niya "The question is, why am I joining in? Well, it's for all your sake. Kung hindi ko kayo tutulungan sa group works, ayaw niyo na. Kapag di ako sumali sa mga contests, wala na tayong pambato at mapapahiya section natin. Mafeeling na kung mafeeling pero I was just telling the truth" sabi ko at tumahimik na

"Is there any problem here? Matt, anong meron? Bakit ang tahimik niyo?" pusta ako si Euri yan "Ask them" sabi ko at umalis na ta dismissal naman na

Noela's POV

"Hindi niya kasi kami tinutulungan" sabi ni Juliet, yung kumakausap kay Matt "Give him a rest first, pagod lang yun" sabi ko

"Sa dami ba naman na kasing nagawa para sa school at sa atin, imposibleng hindi yun napapagod. Wag kasi lahat iasa niyo sa magkapatid. Sa tutuusin nga, nakakapagod yung ginagawa nila. Kung ako sa sitwasyon nila, siguro hindi na ako papasok" sabi ko at lumabas na rin

Diana's POV

"Hayaan niyo na sila, mukhang wala sa mood yung dalawa" sabi ko "At ikaw, wag mo silang gayahin, ikaw nalang puwede kong makausap" dagdag ko pa "Oo na po Ma'am. Gah, lakad lakad muna tayo" sabi ni Euri at inayos na yung mga gamit namin para makaalis na...

"Ayoko dito, masyadong mahal" sabi ko "Bakit ba kasi ayaw mo? Ako naman gagastos" sabi niya "Ang mahal mahal nga kasi" sabi ko "Ang kulit mo naman. Nakakailang ikot na tayo sa kalsada para maghanap ng makakainan kaso puro ayaw mo naman, tsk" sabi ni Euri at nagwalk out

Lahat nalang sila masungit, at ngayon, ako nalang naiwan. Nakoooo, buhay nga naman ohh. Hirap ng mag-isa at wala gaanong kaibigan dahil hindi naman ako kagandahan at mayaman, tsk, uwi na nga lang ako....