“Pauline?? Is that you?”
“Yes it’s me Javier, will you come and pick me? Nandito ako sa terminal ng bus dito sa batangas.” Hindi na nya kailangang magpaliwanag pa kay Javier kung ano ang ginagawa niya roon. Pagdating ni Pauline sa Terminal ng bus ay kalahating oras pa siayng nag hintay, hindi namn masyadong matagal dahil mayamaya pa ay nakita na niya ang familiar ng kotse ni Javier. Litung-lito ang isip niya at wala siyang ibang matakbuhan nang mga panahong iyon maliban kay Javier.
Tulala si Pauline habang nasa loob siya ng kotse ni Javier nakadunghaw sa bintana at inaalala ang mga nangyari kagabi sa pagitan nila ni Benedict. Dinala ni Javier si Pauline sa condo nito (wag lagyan ng malisya) at doon pinatuloy pansamantala. Naghanda siya na makakain dahil mukhang gutom na gutom ito, naghain siya ng mainit na noodle cup. Tahimik siyang naupo habang ipinagtitimpa siya nito ng kape. Hinayaan na muna siyang kumain ni Javier bago it nagtanong. Naikwento namn lahat ang nangayri sa gabing iyon ni Pauline wala siyang inilim.
“I’m really sorry.” Hiyang hiya siya kay Javier pagkatapos sabihin iyon. “Javier I don’t know what to say..”
“you still love him Pauline..” narinig niya nang magpakawala ito ng isang buntong hininga. “wala nang ibang dahilan na hihigit pa roon.
“I’m so ashamed of myself. Javier..” aniya at sinabunutan ang kanyang sarili.
“anong balak mo ngayon?” tnaong nito “hindi ko alam..frankly I don’t know what to do..” “kung gusto mong manatili rito ay bukas ang bahay ko para saiyo. Kung gusto mong umuwi ay ihahatid kita.”
“Javier im sorry. I know I’ve hurt you. Pero hindi ko sinasadya.” “I understand Pauline,” mahinahong sabi nito. “wala kang dapat alalahanin. Sige na bilisan mo ang pagkain at magpahinga ka na.”
Iniwan niya si Pauline na natutulog pa, hindi sana siya aalis pero may mga kailangan siyang gawin sa office. Kung ilang beses tumawag si Benedict sa kanya pero di niya ito sinasagot, sa huli ay ipinasya nyang I off nalng ang phone niya.
Kinagabihan umuwi siya sa condo niya ng Makita niya ang kotse ni Benedict sa labas. Nag aalala siya kaya. Pag pasok nito sa entrance ay nakita niya si Benedict na galit nag alit.
“you dammen Bastard!!” bulalas ni benedict tsaka mabilis na sinuntok ito. Sa harap niya ya nagpambuno ang dalawa. Bawat isa ay ayaw magpatalo. Walang gustong magpaawat. Kung hindi pa pumagitna ang guwardiya ay hindi maghihiwalay ang mga ito. Hindi niya alam kung sino ang dadamayan niya. Pero nag kanya kanya ang dalawa na umalis, hindi na nya ito pinigilan pa..
Sa tuwing naiisip niya ang nangyari ay napapangiti nalang siya. Benedict and Javier were both gentleman. Ang “suntukan” na nangyari noon ay normal lang na nagaganap sa magkaribal pero pagkatapos niyon ay nagging mabuting magkaibigan ang dalawa. Nang dahil pa rin sa kanya.
Hindi siya napigilan ng mga magulang nang magpaysya siyang agad na ptulin ang kanyang bakasyon. Bago siya bumalik ng amerika ay normal na uli ang pagsasama ng kanyang mama at papa.
Inakala niyang mattakasan niya is Benedict pero isang linggo pagkarating niya sa amerika ay sumunod ito roon. Ginawa nito ang lahat para suyuin siya. Ginampanan nito ang papel bilang isang ama kay Benejamin. At ang mga kamag-anak niya sa texas ay kinutsaba pa nito. The had been more than willing to help him. Pero isimumpa niya sa kanyang sariling pahihirapan niya ito. Ginawa nitong miserable ang buhay niya kaya kahit man lang kalahati ng dinanas niya ay nain niyang danasin din nito.
After a month ay nagbalik ito sa pilipinas na hindi nakuha ang matamis niyang oo. Ibinalik niya sa normal na routine ang buhay niya. Kahit araw-araw itong tumatawag ay hindi niya sinasagot ang telepono. Naisip niyang sa katagalan ay magsasawa rin tio. Pero nagkamali siya. Sa loob ng Halos dalawang taon ay piantunayan sa kanya ni Benedict na tapat ito. At nang inaakala niyang sapat na amg paghihirap nito ay saka palang niya tinaggap ang alok nitong kasal.
“you are the loveliest bride I’ve ever seen” bulalas ng taga make up nya.
Mayamaya ay bigla na lang sumulpot mula sa kung saan si Benjamin..
“mommy, why are you dressed like sleeping beauty?” tanong nito
“why, because im going to mary my prince charming!” aniya tsaka pinisil ang pisngi nito “you’re my little prince right?” “yes and daddy is your Prince Charming” “that’s right”
“mommy and daddy are getting married! Yehey!!” “yes little prince, that’s why we have to go.well wait for them outside” anang mama niya
“see you later, sweetheart” aniya sa anak.
Parang isang panaginip lamang ang lahat. Kasabay sa pagtugtog ng organist sa “Wedding March” ay nagsimulang lumakad sa red carpet ang entourage. Nauuna ang mga flower girls na nagsasaboy ng rose petals sa daraanan niya. Kasunod ng mga ito ang mga batang lalaki, at isa sa mga iyon si Benjamin na siyang may dala ng mga singsing.
“it’s your turn, Sleeping beauty” sabi ng Rose. Habang naglalakad niya parang gustong mangatog ang mga tuhod niya. Naroon at naghihintay sa makeshift altar si Benedict, guwapong guwapo sa suot na costume ng isang prinsipe. Sa tabi nito ay nakangiti si Javier na kanina pa niya napapansing panay ang sulyap sa dalawang wedding coordinator. Mukhang nahihirapan itong pumili sa dalawa.
This is going to be a happy wedding.. sa isip niya at magiging masaya ako sa darating pang mga taon.
“take care of my daughter, Benedict” sabi nito
“I will sir. I will…”
Tumango ito ng approval bago nagtungon sa kinaroronan ng asawa.
“you are the loveliest bride, sweetheart” bulong sa kanya ni Benedict nang maupo sila sa dalawang mataas na silyang nakaharap sa officiating priest.
“no regrets?”
“no regrets sweetie. At nangangako akong paliligayahin kita hanggang sa huling yugto ng buhay ko.”
“kung ako nalang sana ang minahal mo mula pa noong una-“
“ahem!!” pinutol ng pari ang kanilang pag uusap. Nang tumingin sila ay ngumiti ito. “Shall we?”
“of course, father” maluwag ang ngiting sabi ni benedict bago idugtong “And please hurry. We are late for our Honeymoon.”
Tumawa ang pari kagaya rin ng ilang nakarinig sa sinabi ni Benedict. Pasimpleng siniki niya ito sa tagiliran. “hey, an elbow by the rib beauty huh!” nagbibirong sabi nito sa kanya. “kapag hindi ka tumigil hindi matatapos ang seremonya “ aniya pinanglakihan ito ng mga mata. “Benedict Sandoval”
“we are ready, Father” sabay pang bulalas nila
“I am ready” ulit niya nang Makita ang nagbibirong tingin ng para sa kanya..
And they lived happily ever after
THE END
A/N: i want to have this apportunity to thank you everyone who read this Story.. SALAMAT NG MARAMI SA MGA NAGSUBAYBAY. Sorry kung ngayun lang natapos sa pagkahaba haba ng panahon. Sana wag po kayong magsawang magbasa ng aking mga Story
maraming salamat po to all TEAM KIMXI family
abangan po ninyo ang THE BOY NEXT DOOR....
