ညေနခင္းေတြကပိုျပီး ရင္ခုန္ခ်င္စရာေကာင္းလာတယ္…။ကုမၸဏီနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ျပီးေစာင့္ေနတဲ႔ သူ႔ကိုေတြ႔ရတဲ႔ အခါမ်ိဳးမွာေပါ့…။
"အစ္ကို…"
ကြ်န္ေတာ္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ေျမျပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက ကြ်န္ေတာ္ဆီေရာက္လာသည္…။
"ေရာက္ေနရင္ ဖုန္းဆက္တာမဟုတ္ဘူး…။"
"ေစာင့္ေနရတာကို သေဘာက်လို႔…။"
ဘာရယ္မဟုတ္ သူေျပာလိုက္တာဆိုေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲ လႈိင္းၾကပ္ခြပ္ေတြ ထသြားသလိုမ်ိဳး…ၾကည္ႏူးမႈက တလဲ႔လဲ႔…။
"သြားရေအာင္ေလ…"
သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြလိုမ်ိဳး လက္ခ်င္းတြဲ လမ္းေလွ်ာက္တာ မလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္…မေတာ္တဆ လက္လႊဲရင္ တိုက္မိသြားတဲ႔ ေမႊးညွင္းႏုေလးေတြရဲ႕အထိအေတြ႔မွာေတာင္ ရင္ခုန္သံက ထိန္းမရခ်င္…။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူကြ်န္ေတာ့္ဘက္လွည့္ျပီး စကားေျပာတဲ႔အခ်ိန္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခိုးၾကည့္တဲ႔အခ်ိန္ ဆံုသြားရင္ ရွက္ရတာက သပ္သပ္ျဖစ္ျပီး ရင္ဖိုရတာက သပ္သပ္ျဖစ္သည္…။
ရွက္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး သူျပံဳးပံုမ်ိဳးကို မွန္ေဘာင္ေလးထဲထည့္ျပီး သိမ္းထားခ်င္သည္…။
ကြ်န္ေတာ္အနားမွာ သူရွိတဲ႔ညေနခင္းေတြေရာေပါ့…။
တိမ္မေတာက္ေပမယ့္ သိပ္လွတဲ႔ ညေနခင္းေတြ…။
~~~~~~
"her lips…her lips… I could kiss them all day if she'd let me"
ဆိုင္မွာဖြင့္ထားတဲ႔ Bruno Mars ရဲ႕ သီခ်င္းကို လိုက္ညည္းေနရင္းနဲ႔မွ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔တြဲျမင္ေယာင္သြားေတာ့ ဘယ္သူမွမသိလိုက္ေပမယ့္ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ျပန္ရွက္ကာ မ်က္ႏွာပူလာရသည္…။
ေျပာသာေျပာရသည္ ခ်စ္သူျဖစ္တာ သိပ္မၾကာေသးလို႔လားမသိ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ မနမ္းဘူးေသး…။
ကြ်န္ေတာ့္ကို အသည္းယားရင္ လက္ဖ်ားေတြကို သူလက္ေႏြးေႏြးနဲ႔ ဆြဲညစ္ျပီး မထိတထိ ကိုက္ပစ္တာမ်ိဳး…
ပါးေတြကို နီရဲေနသည္အထိ ဆြဲပစ္တာမ်ိဳး…
ဆံပင္ေတြၾကားထဲ ေခါင္းႏွစ္ထားတာမ်ိဳးစသည့္ အသည္းယားစရာ အျပဳအမူမ်ား မၾကာခန လုပ္ေလ့ရွိေပမယ့္
အနမ္းႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းမေျပာႏွင့္ ပါးကိုေတာင္ မနမ္းဘူးေခ်…။
YOU ARE READING
Darling~
Fanfictionကိုယ္က ေလ...ပဲ ကေလး... ကိုယ့္ကိုဖမ္းဖို႔ၾကိဳးစားတဲ႔အခါ ဟိုးအေဝးၾကီးကို လြင့္သြားမွာ...။
