YOU'RE STILL MINE #TheAbsolute2018#KidlatAwards2018#TLA2018#TRPCLAwardsProud2PH

Chapter 7

Onnia's POV

Pinigilan ko ang luha ko pero hindi kinaya at sa harap pa ako ni Ello umiyak.

Lumalis ako kasi nakukunsensya ako at nasasaktan ako sa ginawa kung pang iiwan ko dati kay Ello noon.

Kanina habang tinitignan nya ako para may roong mga tanong sa mga mata nya nag tatanong kung bakit ngayon lang ako nag pakita sa kanya.

Dila ako ng mga paa ko sa play ground ng school buti nalang at walang tao ngayon dito dahil lahat nasa main building ng school.

Umupo ako sa isang mahabang bench doon at umiyak lang ako ng umiyak.

" Bakit ganon? Bakit parang hindi na sya si Ello noong dati. Parang - parang may nag bago na sa kanya na hin-----" napultol ang pag kakausap ko sa sarili ko nang may nadinig akong pamilyar na boses na nag salita mula sa likuran ko.

"Walang may nag bago Onnia, ako parin itong Ello na instant boyfriend mo" sabi nya.

Dug dug....

Dug dug.....

Dug dug......

Ayan nanaman ang taksil na puso ko.

Nandyan na sya talagang sunundan nya pa ako dito.

Natigilan ako saglit at pinakiramdaman ko lang hindi na ako nag atubiling lingunin sya na malayan na nakatayo na pala si Ello sa harapan ko.

"Onnia?"

Tawag nya sa pangalan ko at kinaiyak ko pa.

Naramdaman ko nalang na umupo sya sa tabi ko hindi ko makuhang tumingin sa kanya saka iniyuko pa ulo ko at pinipilit na pakalmahin ang sarili ko sa kakaiyak ko.

" Gaya ka parin ng dati Onnia iyakin ka parin kahit kaylan" panimula nyang sabi at inabutan nya ako ng kanyang panyo.

"Punasan mo nayang mga luha mo Onnia sige ka papangit ka nyan pag umiyak ka pa ." Sabi nya pa ulit.

Tinangap ko nalang ang panyong inalok ni Ello sakin at pinahid ang mga luha kung walang tigil parin sa kakaagus mula sa mga mata ko.

Medyo napangiti ako ng maamoy ko ang pabango ng panyo nya gaya marin nang dati mabango parin at hindi nya pinapalitan ang pabango nya.

"Hindi kaman lang ba mag sasalita dyan Onnia? Kanina lang nag sasalita at kinakausap mo pa iyong sarili mo ngayon na pipi kana dyan."

"Hindi kaba masaya nang nagkita na tayo Onnia?" Tanong ulit nya.

Nanatili panin akong nakayuko at tahimik parin alam kung marami syang gustong sabihin sakin kaya hindi nako mag sasalita.

"alam mo bang napakasaya ko ngayon dahil natagpuan rin kita Onnia? Sa loob kasi ng limang taon ay pinag alala mo ako ng sobra sobra Onnia hinanap kita sa buong Manila pero hindi kaparin nakin makita. Dumating ako sa punto Onnia na muntik na akong sumuko at itigil nalang ang pag hahanap sayo pero hindi ko ginawa dahil pinagko ko sa sarili ko at mga magulang natin na ibabalik kita sa atin.

"Hindi ako sumoko dahil alam kung makikita pa tayo at hindi ako nabigo at nahanap din kita muli Onnia. Isang araw pinuntahan ng kaibigan akong si Traves . Pinuntahan nya ako sa office noong isang linggo na may dala daw syang bad news at good news at ang sabi nya good news ay nahanap kana nila at ang bad news e wala Manila at nandito ka pala Bacolod at dito daw kita sa Mariano makikita."

"Parang babunutan ako ng tinik sa puso ko na malamang makikita narin kita sa wakas Onnia at hindi ako nabigo at narito kana sa harap ko ngayon. Nakita narin tayo muli asawa ko."