Marrying My Anonymous Groom [ Book 1 ]

Chapter 28 Goodbye my almost lover

Chapter 28 Goodbye my almost lover

“Hindi maintindihan? Alam mo bang tayo dapat yung ikakasal. Pero tinanggihan mo ko hahaha” nababaliw na ako. Umiiyak at tumatawag at the same time. “Alam ko naman na may mahal ka ng iba. Pero yung malaman ko na tinanggihan moko. Why don’t you inform me about this f*cing marriage. Di yung umaarte ka ng parang walang alam. Iba ka talaga Gian Iba ka.”

Tumakbo nako palayo. Eksena na kami masyado dito.

Anlayo na ng natakbo ko. Nanlalabo na mata ko dahil sa luha ko.

Tapos biglang pang umulan ng malakas. Basang basa na ako ng ulan.

Well who cares. Andito ako ngayon ulit sa semeteryo.

“Newtang buhay toooooooo! Ansakit sakit. Kung ganito lang pala mangyayari sana hindi nalang ako nainlove sa mali pang tao” sigaw ako ng sigaw dito sa sementeryo

“I wanna die. I wanna die T______T”

“Huminto na ba yung ulan? Bakit wala ng pumapatak sa ulo ko?” paglingon ko. .

“Daijoubo desu ka ojou san?” (Miss okay ka lang?) tanong niya sa akin.

“Hai. Daijoubo desu. Arigatou” (Im okay Thanks).

“Anata wa nyoki desu ka?” (Are you sick?)

“Memai ga shimasu” (I feel dizzy).

And everything went black.

Pagising ko paano ako napunta dito sa bahay?@____@

“Onaka ga sukimashita ka?” (Are you hungry?)

“hai.” (Yes)

“Bansan wa nan desu ka?’ (What’s our dinner?)

“Babekyu to sopu” (Barbeque and soup)

“Shokuji wa dekite imasu ka?” (Is the food ready?)

“Hai. Tabemasho” (Yes. Let’s eat)

Kumakaen na kami ni Kuya. Dahil nasaJapankami ngayon. Nihongo eber muna kami ha. :)

“Doko ga warui no desu ka?” (What’s wrong with you?)

“koko ga itai desu” (I feel pain here) I touched my chest.

“For god sake Felicity. Stop loving that b@stard!!!” sigaw ni Kuya sa akin.

“A-ano gawawin ko? T____T” nakakatakot si Kuya kapag sumisigaw na.

‘Sorry. Sorry. Hindi ko sinasadyang sigawan ka princess” niyakap ako ni Kuya.

“Kuya ang sakit sakit na kasi. Di ko na kaya” iyak lang ako ng iyak na parang bata.

“Kayanin mo para sa akin okay? Wala na si Mama. Ayokong pati ikaw mawala pa” tama wala na nga si Tita. Di ko pwedeng iwan si Kuya.

Nangako ako sa puntod ni Tita na aalagaan ko si Kuya. Kelangan kong magpakatatag hindi para sa sarili ko kundi para kay kuya.

“Sorry kuya. Hindi *huk* na kasi ako makapag *huk* isip ng matino”

“Naiitindahan kita. Kaya mo yan. Andito lang ako” ayan nanamang andito lang ako. Naaalala ko nanaman siya T____T.

“Kuya dib a hindi mo ko iiwan? Di ba? Di ba?” ayoko ng maiwan pa. Baka kapag si Kuya nang iwan sa akin hindi ko na kayanin.