Me, You and Him (Book 2)

Chapter 74 - Ang pagmamahal ay parang pag-tingin sa isang kumikinang na bituin

Dedicated to Mary Aileen Andal :)

Salamat ng marami sa pag-vote, pag-fan at sa pag-"like" sa facebook fanpage :) pati na rin sa pagme-message sakin :)

na-appreciate ko lahat :)

comment naman jan hehe ;)

-----------------------------------------------------------------

Hi guys! :)

naghintay ba kayo ng matagal? hehe ;)

sori naman.. ang onti ng votes e hehe ;)

i guess madami dami ang matutuwa sa chapter na to.. pero may ilang malulungkot din.. pero wag mag-alala.. malay nyo.. wala lang.. malay nyo lang hehe.. ;)

special mention to akoosiirinsii :) salamat sa mga tweets! :) happy ako dun!

pati na rin kay Lorraine Llamando sa mga nakakatuwang messages sa facebook page :)

Jhonas De Claro - maraming salamat sa pagrerecommend :) nakakatuwa sobra! :)

_purplerein - i want you to know na sobra kong na-appreciate ang pag-vote mo ng lahat na yata ng chapters :) thank you so much! at dahil jan, antay lang for my dedication :)

bbjean miss na kita :)

fanpages and twitter accounts are on my wattpad profile :)

so ayun..

Please VOTE and COMMENT :)

be a fan if you like :)

thank you! :)

------------------------------------------------------------------

Chapter 74 - Ang pagmamahal ay parang pag-tingin sa isang kumikinang na bituin

(James)

Isang lingo din na-confine si Alex.

Umuwi ako agad as soon as may nagkaron na available na flight nung araw ding yun.

Lahat in-explain sakin ng doctor.

Sinabi niya samin nina Mon at Patrick.

Mga after 3 days dumating ang parents ni Alex.

Iyak ng iyak si tita at si Mon.

Si tito naman nagpapakatatag pero minsan nakikita ko din siyang lumuluha.

Bumisita din lahat ng barkada sa school, pati sina Kate at Aeon.

Sobrang lungkot nila sa nangyari.

Kinuwento namin lahat.

Ako? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Gulit? Galit sa sarili ko? Hurt? Sadness?

Pero most of all, Takot.

Natatakot ako.

Hindi ko nga nagawang sabihin kay Alex kung ano ang totoo.

Wala akong sinabi sa kanya.

Isang tao lang ang nagkaron ng lakas ng loob kausapin siya.

Si Apol.

Umiyak ng umiyak nun si Alex sa kanya.

Magkayakap sila nung nalaman ni Alex.

Isinantabi ko na ang selos.

Ang sakit din na nakikita kong si Apol ang gustong makasama at makita ni Alex.