Meet my BOYFRIENDS

Meet my BOYFRIENDS. 23

-----Dedicated to katemagnaye. Hello Kate! Binago ko dedic. ajejeje. XD So, goodluck sa 'Mine' mo! :))) I like it! :DD Orayt. Lovesyoooouuu. :> :**

Enjooooy. X))) Supposedly, third person POV to at ibang 'scene' and plot ng chapt. pero nakakaloka. so wag na lang. Haha. :)

--------

Chapter 23

Kath's POV

8:30 pm na. Wala padin si Gino. Argh, nakakainis na. Papupuntahin niya ko dito  tapos hindi siya sisipot? Di niya manlang naisip na may celebration pa kami maya-maya sa bahay? Aish. What if this is a settup? I mean, baka sa bahay siya may surprise at pinaalis lang ako dun para magawa yung surprise? O'rayt. Ako nang assuming, pero malay ko diba? Hihi. Uuwi na lang ako.

While I was walking, napadaan ako sa may eskinita. Sorang dilim dun at parang may naririnig akong umiiyak. Natatakot man ako, pero I think and feel that whoever that is, he or she needs my help. So I set aside my fear at pumasok sa eskinita. 

"Hello? May tao ba dito?" sabi ko habang naghahanap ng tao.

Paulit ulit lang akong nag Hello pero walang sumasagot. I reached the dead end, sobrang natatakot na ko. At biglang nawala yung iyak. Dead end na. Wala na. As I turned to face the exit, may biglang bumuhat sakin na malaking nilalang. Sigaw ako ng sigaw ng tulong, at ibaba niya ko. But apparently, noone's there to help me. Not even Gino..

Nang makalabas sa eskinita, ramdam kong ibinagsak nila ako sa damuhan. Sht! Nabagsakan ko pa, may bato! Ouuch! Napatingin ako sa tabi, and saw a pair of colorful pumps. It seem so familliar. Pero bago ko pa makita yung mukha nung babaeng nakaheels, something hit my head hard. Then everything went black.

I woke up in a dark room. Sobrang dilim.. wala akong makita. Bumangon ako sa pagkakahiga ko sa sahig. Masakit yung ulo ko. May pasa sa braso ko. Ang sakit din ng katawan ko. I feel so weak.

Sobrang dilim talaga. All I see is the dark. Am I blind? No. Maybe not. May na-aaninag pa naman ako na konti. But it's not enough to recognize where I am. 

Nang maalala ko.. my family. Hinihintay nila ako. It's christmas eve! Nasaan ba kasi ako?! Darn it! 

At napa-tadyak pa ko. Pero nagulat ako ng may tumama sa likod ko pagka-tadyak ko. Pader pala. 

Sinundan ko yung pader. I traced it, searching for a door. Pero ang nakapa ko, switch. I turned it on. And I was shocked when the lights came on sa bandang dulo ng room. I saw Gino.

Wala siyang malay, nakatali sa upuan. 

Naluluha akong tumakbo palapit sa kanya.

"GINO!" I screamed as I ran towards him.

Pero may biglang kumapit sa mga braso ko at pinigilan ang pagtakbo ko. 

"BITAWAN NIYO KO! GINO! TULUNGAN MO KO!" sigaw ko habang kumakalas sa kapit nila. Pero sobrang higpit. At bigo ang pagsigaw ko ng pangalan ni Gino. He's still unconscious. 

At bigla akong may narinig na nagbukas ng pinto. Then I heard footsteps. Napatingin ako sa gawing kaliwa ko kung saan nanggagaling ang mga tunog. 

Mula baba, paitaas kong tinignan. Yung heels. I know them. Those were the ones I saw sa may eskinita. Then I saw Julia. 

Si Julia?

What is she doing here? 

"Julia?"

She looked at me and gave me a smirk.

Then I realized what was happening. Si Julia nag set up nito. She's the one who kidnapped us.