XIII

10.1K 258 7
                                    

Its kinda lame guys. Sorry! Hihi. Thank you for supporting.

Cav's

Nung tumakbo si Max paalis sa Library agad ko syang sinundan. Sinenyasan ko nalang si Lucy na sila nang bahala dun, kay Leo ko sana isesenyas yun kaso nakatago yung ulo nya sa likod ni Lucy. 'lang kwenta. -_-

But seriously! Ang bilis tumakbo ni Max. Member ba sya ng Track and Field Club?! Tss. San naman kaya yun lumusot?!

Takbo dito, takbo don, takbo riyan, takbo diyan hanggang sa...

Hindi ko alam kung bakit dito ko dinala ng pagtakbo ko pero buti nalang dinala ko dito ng mga paa ko.

Sa rooftop, kung nasan ang babaeng hinahanap ko..

Nakita ko sya na nakatakip yung mga kamay nya sa mukha nya. Umiiyak ba sya!? Ano nang gagawin ko?!

            "A-At last. I-I found you.." – I am catching my breath as I talk to her

            "A-Anong ginagawa mo dito?" – she look at me. And good thing is, she's not crying. Thank goodness.

            "Anong tanong yan, di pa ba obvious?" – I gave her a bored look. Isn't obvious that I am looking for her?!

            "Shunga ka ba?! Itatanong ko ba kung sa tingin ko obvious?!" – sigaw nya lang naman sakin

I didn't utter any words, I just look at her with a plain bored face and try to walk near her.

            "W-Wag kang lalapit!" - she exclaimed pointing at me

I didn't mind her. I just walk to her until she,

*BOOOGGSSSH*

Isang suntok. Oo, sinuntok nya ko. I just received her fist.

            "So ganyan mo ko ayaw palapitin sayo? To the extend that you'll gonna punch me that hard?" – I asked her as I caught her punch. Looking straight at her sparkling black eyes

            "Buset. Bitiwan mo nga yung kamay kooo!" – she souted at pilit hinihila yung kamao nya na hawak ko

I didn't gave any respond. I just stare at her, emotionlessly.

            "B-Bitiwan mo sabi e!" – she again tried to pull back her fist.

At ayun, natanggal nya, ang lakas talaga nya. Mas malakas pa ata sakin to e. -__-

            "Bakit ka ba kase andito?!" – sabi nya habang nakatingin sya sa hinahagod nyang kamao

            "Asking the obvious. Syempre para hanapin ka."

            "O__O" – tumingin sya sakin ng ganyan tapos tumingin ulit sa kamao nya

            "B-Bakit mo ko hinahanap?" – tanong nya habang di pa din nakatingin sakin

            "kase tumakbo ka, ano bang nagyari sayo kanina?" - I asked. And I saw her paused from making any movements.

            "hindi ko nacontrol ang sarili ko." – she responded looking straight into m eyes with her serious face.

Whenever she's action like this, pakiramdam ko may tinatago sya. Feeling ko, there's this something behind her back.

            "Buti nalang pinigilan mo ko. Salamat..^__^" – she added. Giving me an unannounced counter attack, her smile. It made my thoughts disappeared.

But,

It seems like, nakangiti sya pero hindi naman totally masaya.

Her smile keep saying that she's happy, but her eyes keep in telling that she's not. She's sad. I can see it thru her eyes,

            "Masaya ka ba?" – tanong ko

            "H-Hindi syempre." – she replied lowering her head

            "Eh bakit ganyan ka?"

            "bakit ano?" – she faced me looking so curious about things

            "bakit pinipigilan mo ang sarili mo?"

            "What are you saying?"

            "you can cry if you want to." – hindi naman sa gusto ko syang umiyak pero kase ok lang naman kung ilabas nya yan diba? Hindi yung iniipon nya yung lungkot nya. Babae pa rin sya kaya ok lang naman diba?

            "hindi ako umiiyak sa mga ganitong sitwasyon. I'm not a crybaby to begin with." – sabi nya habang nakatingin na sakin

            "I am well trained. I can't cry in this kind of situation. I can't show my weaknesses. I can't---" – she added. And it really irritates me, as well as it also pain me. You can cry, you can cry at me.

            "A-Anong ginagawa mo?!" – she exclaimed as I hug her tightly in my arms.

Bakit? Bakit pati pag iyak pinagkakait sakanya? Siguro nga she's different, but you can't take away the fact thay she's still a girl, perhaps she's strong but still,

            "A-ano bang----" – she's trying to put herself away from me but I won't let that happen. I hug her tighter than before.

            "It's ok. It's ok to cry. It's ok to show me your weaknesses. It's ok. I'm here." – I'm not good on comforting other people, but right now, I'm trying my very best.

Max's

            "It's ok. It's ok to cry. It's ok to show me your weaknesses. It's ok. I'm here." – mga salitang nanggaling kay Cav, mga salitang ang sarap pakinggan. Words that I'm longing to hear for.

Hindi ko alam kung bakit. Kung paano. Pero biglang. Bigla nalang akong umiyak. Napahagulgol. Nakaramdam ng takot. Takot kase baka dahil sa ginawa kong yun sa library, sa librarian, e iwasan na ko ng mga kaibigan ko, baka iwan na nila ko.

            "C-Caaaaav!!" – I cry loud like it is my last. Shout in his name between my sobs. Trying to tell him that please stay with me.

            "Sige lang. Andito lang ako. I won't leave you no matter what." – sabi ni Cav habang pinapat yung ulo ko

Ang sarap sa pakiramdam. Masarap sa pakiramdam na yakap nya ko at sinasabi sakin ang mga salitang yan...

Cav...

Ngayon lang ulit ako umiyak ng ganito.. last kong ginawa to e nung bata pa ko.. nung mga panahong niyakap ako ni Ledo dahil wala na sila Papa at dahil sobrang nahihirapan na ko.. hindi ko alam kung pano to ginagawa sakin ni Cav...

The White DemonWhere stories live. Discover now