The Dominant CEO

Chapter 6: Baby Bump

"Dahan-dahan naman, bunts. Parang hindi ka nakakain ng isang linggo ha."

Ang sarap ng dina lang kare-kare ni Suzette. Kumakain kami ngayon sa pantry at parang mauubos ko na siya. Simula din na malaman niyang buntis ako ay lagi niya akong dinadalan ng pagkain at tinatawag na bunts (bantz) short for buntis.

Inirapan ko siya, "Ansarap kasi nito."

Natawa naman siya saka hinawakan ang ngayon ay may umbok ko ng tiyan, "Ayan baby ha, sobrang bait ni ninang 'di ba? Lagi kong dinadalan ng food ang mama mong patay gutom. Diba ako na ang the best ninang? Hindi kapa lumalabas niyan ha."

Kinuha ko ang kamay niya sa tiyan ko.

"Ikaw talaga kung anu-ano ang sinasabi mo sa anak ko. Pag yan nagmana sa kadaldalan mo.." hindi ko tinuloy ang sasabihin dahil tumaas ang isang kilay nito.

"Ano? Pag nagmana sakin anong gagawin mo?" Mataray na sabi kunwari. "Baka gusto mong hindi na kita dalhan ng pagkain."

Tumawa ako, "Ikaw naman hindi ka mabiro. Syempre okay lang mag mana sa 'yo. Basta dala ka lagi ng foods ha?"

"Asus pasalamat ka mahal kita. Nako sa susunod na magpabuntis ka, sana sa lalaking kayang ibigay yang mga paglilihi mo. Ako ang kawawa eh. Ako ang naging ama niyang inaanak ko."

Bigla akong nalungkot sa sinabi nito. Hindi ko naman ginusto ang mabuntis. Pero hindi ko naman pinagsisihan na meron akong munting anghel sa loob ko ngayon. Disgrasyada na ang itawag nila sa akin. Wala akong pakialam.

"Uy Diana. Sorry na. Hindi ko sinasadya. Hindi naman ako nagrereklamo. Gusto ko lang naman sumaya ka. Sorry." Tumango ako.

"Okay lang." sabi ko saka tumayo na. "Tara na. Ligpitin na natin to saka bumalik na sa trabaho. Marami pakong tatapusin."

Naging maingat ako sa mga sumunod na araw. Pero minsan hindi ko mapigilan na sumama ang pakiramdam ko kahit anong ingat ko. Dala na rin siguro ng pagbubuntis.

"Oh anak, papasok ka? Akala ko masama ang pakiramdam mo?"

Masama ang pakiramdam ko paggising ko kanina pero nawala naman agad yun. Ininom ko ang gamot na binigay ng doctor ko. Kaya nagpasya na lang akong pumasok. Sayang din naman kasi ang sweldo.

"Okay na po ako, mama."

"Sigurado ka? Nag aalala ako sa 'yo, anak. Magpahinga ka na lang muna."

Nginitian ko si mama saka hinalikan sa pisngi, "Wag kayong mag alala, mama. Okay lang ako. Pag sumama ang pakiramdam ko, uuwi ako agad. Mag iingat po ako."

"Sige, tumawag ka pag may kailangan ka."

"Opo." Nagpaalam na din ako kay papa. Sinamahan ako nito hanggang sa labas sa parahan ng jeep. Nag aalala kasi sila sakin.

Pagdating ko sa opisina ay agad akong sinalubong ni Suzette na may nag aalalang mukha.

"Anong problema? Bakit ganyan ang mukha mo?" Natatawang tanong ko sa kanya.

Napalitan ng pag aalala ang tawa ko nung mapansin kong mukhang seryoso si Suzette. Hindi kasi siya sumakay sa biro ko.

"Suzette, ano may problema ba?"

Tumango siya, "Nahahalata na nila. May alam na sila, Diana."

Napapailing ako, "Anong nahahalata nila?"

Nginuso nito ang tiyan ko, "Yang bata d'yan sa tiyan mo. Kumakalat ang chismis na buntis ka. Napapansin na nila ang unti-unting paglaki ng tiyan mo."

Napairap ako. Akala ko kung ano na. Yun lang naman pala. Hindi na ako nagulat na lumaki to kasi ilang linggo na rin ang nakalipas simula nung sabihin ko kay Suzette tungkol dito. At ngayon, tatlong buwan na itong tiyan ko sabi ng doctor nung nagpa check up ako nung isang araw. Natural na lalaki na ito.