Please, stop! (DIT BOEK IS UITGEGEVEN)

Please, stop!

Hallo :)

Ik heb goed nieuws! Zoals jullie weten is dit boek uitgegeven, en moest ik het verhaal eraf gooien van mijn uitgeverij free musketeers, maar ik heb de toestemming gekregen de eerste twee hoofdstukken erop te zetten! :D Is dat niet super????!!!! Nu kunnen jullie toch de eerste twee hoofdstukken lezen YAAY! 

Dit was mijn eerste boek, ik heb het geschreven in 2012. Ik was dus toen 14. Dus wees niet te streng voor het verhaal ;p

Maar goed, hier is zoals belooft Hoofdstuk 1!

Ook komt hierna hoofdstuk 2 :) En ik kan jullie beloven, dat gaat met een cliffhanger eindigen ;)

Hopelijk vinden jullie het wat! Have fun with reading ^^

1.Te laat

Wat was hij knap. Zijn donkerbruine ogen keken mij verliefd aan. Hij grijnsde zijn witte tanden bloot.

Met zijn hand hief hij mijn kin een stukje omhoog, zodat ik recht in zijn donkerbruine ogen keek.

'Je bent zo mooi,’ zei Dexter.

Ik toverde mijn mooiste glimlach op mijn gezicht. Zijn blik ging van mijn ogen naar mijn lippen. Hij boog zich dichter naar mij toe. En net op het moment dat zijn lippen de mijne zouden raken was Dexter opeens verdwenen.

Ik werd ruw uit mijn droom gehaald door het irritante geluid van mijn wekker. Argh! Ik had soms van die ochtenden dat ik zin had om mijn wekker tegen de muur stuk te gooien. Dit was zo'n ochtend. Waarom moest hij net nu afgaan? En dat op het leukste moment van mijn droom.

Ik zou nog wel uren kunnen slapen. Ik had mijn wekker vijf minuten vroeger gezet, dus ik kon nog wel even blijven liggen. Mijn ogen vielen weer dicht en ik viel terug in slaap.

Ik werd wakker van iets nats op mijn wang. Mijn  hond Taco was mijn gezicht aan het aflikken. 'Iew! Taco! Nu hang ik vol hondenkwijl!' zei ik vol afschuw. Ik veegde mijn gezicht af aan mijn wollen dekentje. De hond sprong van mijn bed. Ik keek op de klok. Shit! Het was al acht uur!  Ik moest over vijftien minuten al op school zijn! Snel sloeg ik mijn dekens van mij af en haastte ik me naar de badkamer.

Terwijl ik mijn haar borstelde poetste ik mijn tanden. Toen ik klaar was smeerde ik snel een boterham. Mijn moeder was waarschijnlijk nog aan het slapen. Meestal kwam ze laat thuis van haar werk.

Ik haatte het om mama zo vermoeid te zien.

Maar mijn broer Louis kon mij toch wel wakker maken? Terwijl ik mijn boterham op at fietste ik gehaast naar school. Waarom keken de mensen zo naar mij? Ik was de starende blikken van jongens al gewoon, maar nu keek echt iedereen naar mij die ik tegenkwam op straat. Ze lachten me zelfs uit. Opeens had ik door dat ik mijn pyjama en pantoffels nog aan had. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte.

Nu ik dat hele eind terug moest fietsen ging ik nooit de schoolbel halen. Ik had nog nooit zo snel terug naar huis gefietst. Een auto toeterde omdat ik zomaar overstak zonder te kijken.

Een half uur later, aangekleed en wel, kwam ik aan op school. Ik klopte op de deur van het aardrijkskundelokaal.

'Binnen,’ zei Jakers.

'Ah wie we hier hebben, een half uur te laat.' Alle ogen waren op mij gericht. Ook Dexter keek naar mij. Ik werd helemaal warm van zijn blik.

'Sorry meneer, ik heb me verslapen,’ zei ik verontschuldigend.

'Hebben ze daar geen wekker voor uitgevonden om dat te voorkomen?' zei Jakers droog.

'Mijn wekker is ook afgegaan maar…' Jakers liet me niet uitspreken.

'Voor deze ene keer zie ik het door de vingers. Ga maar op je plaats zitten. Naast Dexter is nog een plaats vrij.'

O, nee, moest ik naast hem zitten? Dat ging ik nooit een hele les vol houden zonder te blozen.

Maar langs de andere kant was het nu ook niet zo erg.

'Zo, zo, onze mooie slaapster is dan uiteindelijk toch komen opdagen,’ zei Dexter met lichte pretlichtjes in zijn ogen, toen ik naast hem was gaan zitten.

 'Haha… J-a,’ stotterde ik. Grrr, waarom stotterde ik toch zo?

'Je ziet er goed uit voor iemand die zich verslapen heeft.' Zat hij nu te flirten? Met mij? Ik wou iets terug zeggen, maar kreeg de kans niet.

'Eerst kom je te laat opdagen en nu verstoor je mijn les! Na school mag jij een uur nablijven,’ zei Jakers streng tegen mij.  'Wat? Dat kunt u niet menen!' zei Cindy, één van mijn vriendinnen.

'Ja, ze heeft helemaal niks gedaan,’ zei Christine, een andere vriendin. 'Ik praatte tegen haar, zij niet tegen mij!' kwam Dexter voor me op.  'Volgens mij heb je gewoon een pik op haar, wat bent u voor een stomme leerkracht!' zei Sophie brutaal.

'Nu is het genoeg! Als jullie toch zo nodig voor haar op moeten komen, mogen jullie haar allemaal vergezellen in het nablijflokaal!' brulde hij.

Jezus, wat was die kwaad. Iedereen werd stil. De stilte was om te snijden.

Uiteindelijk ging hij verder met de les alsof er niks gebeurd was.