Let Fate Handle Us

ONE SHOT: LET FATE HANDLE IT

Rian's POV

Ako yung tipo ng tao na inaasa ang LOVE ko sa 'Fate' tadhana.. destiny.

Minsan naiisip ko masyado ba akong umasa sa tadhana na yan? masyado ba akong naniwala? Kaya ako nasasaktan?

**

"Rian, wag  mo namang gawin to sa'kin oh.. Mahal na mahal kita..Please" pagmamakaawa ni Patrick na wag ko syang iwan,

"Im sorry--*sniff* b-but i-ihave..t-to *sob* l-let you go" sagot ko sa kanya.

"B-bakit? mahal naman kita rian mahal na mahal. Wag mo tong gawin sa'kin!" Lalo akong napapaluha nang naririnig ko ang boses nyang nagcra-crack.. Yung boses nyang nasasaktan. Doble ang sakit na nararamdaman ko pag nakikita kong nasasaktan ang taong mahal ko..

Pero, Patrick.. Patawarin mo ako pero kailangan kong gawin to. This is for our sake. Para masukat natin kung para ba tayo sa isa't isa? Kung meant to be talaga tayo.. Kung tayo  talaga yung nakatadhana para sa isa't isa.

Bukod don, i want to fulfill my dreams. You know how much.. i want to study in states.

"Patrick, if we are meant to be.. Magtatagpo tayo. Fate will hanle our love for each other" pinilit kong hindi mag-crack ang boses ko.

He smiled bitterly, "I guess we're not meant to be" at nagsmirk sya. then lumakad na sya palayo.

Patrick, mahal na mahal kita. Pero tayo naman talaga nakalaan sa isa't isa, magtatagpo naman tayo diba? but for now.. Let Fate Handle it.

I love you, Patrick.

Tuluyan na akong sumunod kay mommy at pumasok ng airport.

Dumaan ang maraming taon. Nakatapos na ako ng pagaaral ko, unti unti ko nang natutupad ang lahat. Pero pakiramdam ko may kulang padin sa akin sa kabila nang unti unting pagtupad ng pangarap ko.

Kaya napagdesisyunan kong bumalik ng pilipinas,

Umaasang muli kaming magkikita, After all this years.. Ikaw pa din Patrick. Hindi ako nagmahal nang iba. SIguro nga ikaw talaga ang true love ko.

"Wala na sya iha, matagal na. Nabundol sya nang sasakyan malapit dun sa airport Gabi na'yon at mukhang lasing wala sa sarili kaya hindi yata napansin na may dadaan na sasakyan" hanggang sa nabalitaan ko yan.

Kasalan ko ang lahat. Namatay sya dahil sa'kin.

"Naglasing sya dahil iniwan yata sya nung babaeng mahal nya. Balitang balita yung storya nya na yon sa barangay eh. Ang tanga nung babae no miss? Mahal na mahal sya nung patrick. Nagawa pa nyang iwan"

Napa-smirk ako. Oo, tama nga. Ang tanga tanga ko.

Masyado akong naniwala sa mga lintek na tadhana na yan.. I trust my fukcing beliefs

Na, 'Fate will handle us'

Mali pala ako.

Hindi pala dapat na inaasaha sa TADHANA ang kapalaran ng buhay natin.

Kasi TAYO ANG GUMAGAWA ng ating kapalaran.

Kailangan pagisipan nang mabuti ang mga magiging desisyon sa buhay. Dahil maari itong makaapketo sa atin nang PANGHABANGBUHAY,

Desisyon natin ang ating magiging kapalaran..

"Ano ba miss? Hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo!" Sigaw ng lalaking nabunggo ko. Napatingin ako sa T-shirt niya. "WE ARE DESTINY"

"Destiny? Fate? Tss. Stupid" saka ako tumayo sa pagkakaupo ko. "Anong masama sa Fate at Destiny? Inaano ka?"

Hunarap ako sa kanya, "Wala, I just don't believe them" then I started walking.

"Rianna Jaden Guevarra? Sinadya kong bunguin ka" napahinto ako.

Tanging "Tss!" Lang ang sinagot ko.

"Matagal na kitang gusto, kaya hindi ko na hinintay ang tadhana na maglapit sa atin" muli akong humarap sa kanya.

"Gusto mo ako? Eh ngayon nga lang kita nakita eh, I don't even know you" sagot ko.

"You don't know me, cause you didn't care to know me. Dahil you're inlove with someone" lumapit siya sa akin. "Now I would like you to met myself, I'm your destiny, your fate, your love...your prince charming. My name is Prince"

And that's it. It all started.

Siya ang gumawa ng paraan para magkita kami, siya ang gumawa ng kapalaran namin..

At simula nun muli akong naniwala sa Fate. But in a different way, na kung may mahal ka, edi mahal mo. Wala ng "If we are meant to be, tayo pa din hanggang huli" no..

Dahil...

"Gusto ko tayo pa din hanggang huli, Tayo ang gagawa ng paraan para maging meant to be tayo"

Napangiti ako sa sinabi niya. "I love you" sagot ko sa kanya.

"I love you too"

"You may now kiss the bride" sabi ng pari at unti hunting naglapit ang mga labi namin.

Akala ko nang mawala si Patrick.. Hindi na ako maniniwala sa mga fate, destiny at sa love

Pero Mali ako.. Naniniwala ako na mayroon nun. At si Patrick pa'din ang naging tulay para matagpo kami no prince. Kung hindi siguro ako bumalik sa probinsya at balikan si Patrick. Siguro hindi ko siya makikilala.

"Salamat Patrick, mananatali ka sa puso ko"

Hindi man tayo para sa isa't isa. Masaya pa'din ako dahil naging parte ka ng buhay ko. Masayang masaya ako at pinagtagpo tayo ng Tadhana.

-THE END-

AN: This is TTLS.