Independently Beautiful

Chapter one: One Night Shit

*****

I cannot let myself fall in love with people whose version of love is skin deep.

I am here in front of his condominium to visit him. I brought fries and cupcakes for him. Dinalhan ko sya nito kasi alam kong tulog pa sya at hindi din sya marunong magluto kaya dinalhan ko nalang sya. Ako mismo ang gumawa ng cupcakes para mas ganahan sya.

I knock the door for almost 50 times but nobody open the door. Asan na naman kaya 'yun pumunta? I already text him but he didn't reply. I start calling him but his phone was off.

I go downstairs to ask the front office employees. Nag-aalala na talaga ako sa kanya.

"Good afternoon ma'am! What can I do for you?" The girl asked me

"Ahm Miss, san po pumunta 'yung naka check-in sa room 08?" I asked him nicely.

"Nakacheck-out na po sya ma'am, kani-kanina lang po."

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ng babae. Ni hindi man lang sya nagpaalam sa akin.

"Ano pong pangalan nyo ma'am?"  Tanong ulit ng babae.

"I'm Lucia Kaye Caballero Figer." Sagot ko

"May pinabigay po syang sulat sa inyo ma'am bago pa sya makaalis."

Inabot nya sa akin ang puting envelope. Pagkatapos umalis na ako sa condominium at pumasok na ako sa kotse at isinandal ako ulo ko sa headboard.

Dahan-dahan kong kinuha ang puting envelope sa bag ko at unti-unting binuksan iyon.

Gusto ko na sanang magpaalam na sayo Lucia. Wag mo akong hanapin pa at putulin na natin kung anong meron tayo. Ingat ka lagi. Sana 'wag mo akong kalimutan.

                                 Tristan

Unti-unting tumulo ang luha ko matapos ko itong basahin. Matapos binigay ko sa kanya ang lahat-lahat pero iniwan nya pa rin ako. Bakit ganito? Kulang pa ba ako? Hindi pa ba ako naging sapat? Mahirap ba talaga akong mahalin?

Napahinto ako sa tapat ng isang sikat na bar. Gusto ko munang uminom para makaiwas muna sa problema ko. Problemang dapat kalimutan muna.

"One glass of vodka pls."
Umupo ako sa kilid ng couch. Halos mabingi na ako sa lakas ng tugtog ng musika. Yung iba ay nagsasayawan at sinusubaybayan ang pagsayaw ng mga babae sa pole. Nakapanty lang at nakabra lang ang nakasayaw dun kaya ang daming mga lalaki ang nagsisiksikan sa unahan. Ganyan talaga ang mga babae. Yun lamang ang habol nila sa mga babae. Yung iba naman ay nasa gitna pa naghahalikan at yung iba naman ay nasa sulok ng bar gumagawa ng milagro.

Halos limang baso na ng vodka ang naubos ko pero hindi ko pa limot ang ginawa sa akin ni Tristan. He's an idiot.

Hanggang sa may lumapit sa aking lalaki na nakahood na itim. 
Tinabihan nya ako nakipagcheers sya sa akin.

"So, what's your name?" Sabi nya at nilagok nya ang kanyang wine.

"Kaye....I'm Kaye..." Sabi ko

"I'm Troy....Troy Dellavin. So what's bring you here, ngayon lang kita nakita dito." Sabi nya.

Umusog ako palayo sa kanya at ininom yung natirang wine ko.

"Paki mo? Don't go near me." Sabi ko at tumayo para makaalis na lugar na 'to.

Bago pa man ako makaalis ay hinatak nya ako palapit sa kanya.

"Ano ba? Bitawan mo nga ako." Sabi ko at nagpupumiglas ako para makawala sa kamay nya.
Sino ba 'tong lalakeng to?

"Bahala ka nga dyan, as if you don't like me huh." Sabi nya and he pulled me closer to him. I can smell his scent and his breath.

"Well, I don't interested in you."
Umupo na muna ako kasi alam kong hindi ako lulubayan nitong kumag 'to.

"Ikaw pa lang ang humindi sa akin."
Kasalukuyan na rin kaming umiinom ng alak. Well, sanay na naman akong malasing atleast nawawala kahit sandali man lang ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Katulad ng ginawa ni Tristan sa akin.

"I'm taken." Hindi ko alam kung bakit ko nasabi iyon sa kanya. Ang alam ko lang na mahal ko pa si Tristan. Mahal na mahal. Pero baliwala lang sa kanya ang lahat.

"Hahaha taken for granted, don't you?" Sabi nya

"Bakit nangingialam ka? Can you pls shut up,crazy. " sigaw ko sa kanya pero tinawanan nya lamang ako. Mat tupak siguro to.

Hindi ko na alam ang gagawin ko at hindi ko na rin alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.
Hindi ko nalang sya sinagot hanggang sa nalasing na talaga ako.

-----

Nagising ako sa liwanag dumadapo sa aking mukha. Napadilat ako ng dahan-dahan. Medyo masakit parin ang ulo ko. Inunat ko ang aking mga kamay.

Teka, san ba ako?

Dali-dali akong bumaba sa kama at hinahanap ko kung sino ang may pakana nito.
Halos halubugin ko na ang bahay pero wala akong nakitang tao.

Ang naalala ko lang ay 'yung lalakeng kasama ko kagabi. At nalasing kami.

Naisip kong pumunta nalang sa dining area para manuod ng movie. Pasado alas-10 na ng umaga. Ayaw ko munang umuwi sa bahay, nag txt na muna ako kay mommy na andito ako sa bahay ng kaibigan ko. Busy kasi mommy kasi isa syang journalist.

Napatigil ako sa paghahanap ng mga dvd's ng bumukas ang pinto. Baka si Troy na siguro 'yun.

Sya nga. Nagdala sya ng dalawang paper bag. Pumasok sya at nakangiti.

"Breakfast na tayo." Sabi nya at dumiritso sya sa kusina.
"Halika na, maghahanda ako." Sabi nya kaya sinundan ko sya sa kusina. Medyo nagugutom na rin ako. Mabuti nalang at walang pasok ngayon.

"Hmm, bakit ako nandito?" Tanong ko sa kanya at umupo ko matapos maghugas ng kamay.

"Lasing ka kagabi kaya dito nalang kita dinala." Sabay abot sa akin ng pinggan pati kutsara at tinidor. "Hindi ko rin alam kung saan ang bahay nyo."

"Bakit mo naman ako dinala dito?" Sabi ko at nagsimula na akong kumain. Naghanda sya ng cup noodles, bacon at egg.

"Baka mapano ka pa sa daan. Ka babae mong tao, naglalasing ka ng ikaw lang." Sabi nya

"Tsk"

After eating nagpaalam na muna ako sa kanya na uuwi na ako. Nagpapasalamat nalang ako sa kabutihang ginawa nya sa 'kin.

---

"Tristan, promise wag akong iiwan ah, di ko kayang mawala ka sa buhay ako." Ani ko sa kanya. At mas lalong lumalalim ang mga halik nya sa leeg ko.
Pinabayaan ko lang syang gawin ang gusto nya dahil mahal na mahal ko sya. At ayaw ko syang mawala sa buhay ko. I gave him everything pero iniwan nya pa rin ako.

Ang dali lang nyang gawin sa akin.
I'm still into him. Hindi ko pa sya kayang kalimutan. 1 year na kami kaya mahirap talagang kalimutan. Mahirap mag move-on kasi napamahal ka na sa kanya ng sobra-sobra.

Naalala ko na naman ang nangyari nung gabing bago nya ako iniwan. Nararamdaman ko na naman ang unti-unting tumutulo ang mga patak ng aking mga luha. Hindi ko talaga maiiwasan na isipin 'yun. Para na akong baliw sa kaiisaip sa taong walang paki sa akin kundi ang iwan ako matapos makuha ang lahat-lahat.

Ako lang mag-isa sa mansion kaya ibinuhos ko ng todo ang sakit nararamdaman ko. Sobrang hirap pala. Kinuha ko na naman ang isang buting beer sa ref. Nakalimang buti na ako pero hindi parin ako tinatamaan.

Tristan, bakit mo ako iniwan? Ganun naba kadaling iwan ang isang taong pinagsamahan natin? Sana naman....naisip mo rin ako kung ano ang nararamdaman ko. Bumalik ka na sa akin.....Tristan mahal pa kita.

An:

Sorry for the typos and grammatical errors. Hope you'll understand.

Quotes by: PierreJeanty💟

Fb account: May May You Right
    Insta: maymay_yorong