Permanently Married At Eighteen

Chapter Eight

AUTHOR'S NOTE:

Big THANK YOU sa mga nag-votes and nag-basa/nagbabasa ng Permanently Married! >:D<

MAHAL KO KAYOOOOO! HAHAHA. Srsly. I love you. :)

And, comments are highly appreciated. Ang mga comments niyo and votes ang nagpapagana and nagbibigay inspirasyon. So thanks sa mga nag-comment! :D

____________________________________________________

CHAPTER EIGHT:

Dumating na ako sa huwes mga 10 minutes before mag-simula yung ‘kasalan’. Andun na pala sila mama, at nakita ko na rin si Mr. Montero.

“You look beautiful, darling!” sabay yakap sakin ni Mr. Montero pag dating na pagdating ko.

“T-thank you po.” :'D

Di pa rin ako mapakali dahil na rin sa walang katotohanan ang lahat ng ito and yet, todo supportive ang parents ko at ang papa ni Adrian. -_____-

Jusko, ano ba 'tong pinasukan kong gulo? D:

“Naks naman sa ganda ng baby sis ko.” Si ate naman sabay nila mama at papa ang yumakap sakin.

"Your daughter's a lovely girl." --> Mr. Montero

"Salamat. May pinagmanahan kase." pag-malaki ni Papa. -___-

Alam na alam naman ni Papa na mas kamukha ko at marami akong namana kay Mama. Si Papa talaga. 

"Masaya ako at ang anak niyo ang nakapag-bago sa anak kong si Adrian."

"Bakit po? Ano po bang ugali ni Adrian dati?" tanong ni ate. Ususera talaga! D:

"Shh. Wag mo na ngang itanong yun!" pabulong ko kay ate.

"Well, as far as I know, chickboy ang batang iyon. Ni hindi ko nga alam kung kanino nagmana." sabay kumunoot yung noo ni Mr. Montero.

"Nice dad, salamat sa magandang flashback." dumating na pala si Adrian at... wait, Mama niya ba yan? :O

.

.

Ang ganda ng mama niya. O_O 

Tall, slim and mukhang may lahi. While si Mr. Montero, tall, dark and handsome. :D

So dun nanggaling ang magagandang features ni Adrian. And pinaka-rason kung bat ako nagka... nagka-crush sa mokong na 'to. -___- ASDFGHJKL. 

Iba rin pala talaga kapag maganda ang lahing pinanggalingan.

"Oh, so you're the lucky bride-to-be huh?" tanong ni Mrs. Montero to no one in particular. Probably ako. Hahaha.

"Um, opo. Nice to finally meet you, Mrs. Montero." nag-smile ako sa kanya, while siya, naka-simangot lang. o__o

"Please, don't call me by my former name. I'm Mrs. Weiss now." 

Wait, What? o___o

Akala ko ba...

Tinignan ko si Adrian. Blanko lang ang expression niya.

Pero parang... may something sa expression ng mukha niya. Parang, malungkot, pero hindi mo mapapansin not unless titigan mo talaga siya. :|