The Undercover Heiress (lesbian)

Chapter 20

"Ha what? " hindi makapaniwalang tanong ni Paulo. Para syang nakarinig ng pinakamasamang balita na siguradong magbabago sa buhay nya. "You are joking us right?"

"This is not the right time to joke," matigas na sabi ni Papa sa lahat ng tao na kasalukuyang nasa loob ng conference room.

"It's game over," direkta kong sabi kay Paulo na maputla ang mukha dahil sa pagkabigla. "You know what, you are such a great actor," nailing nalang ako. "How can you pretend na wala kang alam! Paano mo kami nahaharap ng daretcho at nakakapagsinungaling sa mga mukha namin!"

Tumayo ang ibang board members maliban kay Grace. Kitang kita ko kung paano bumakas ang sakit at pagkabigo sa kanyang mukha na alam kong ako ang may gawa.

"Pwede kitang sampahan ng kaso dahil sa mga sinasabi mo Sam Concepcion o Imperial!" banta ni Paulo sakin. Talagang hindi sumusuko ang lalaki na ito sa pagdedeny kahit na may ebidensya na. Konting konti nalang ay mabibigyan ko na sya ng award para sa best actor.

"Go on," hamon ko kay Paulo. "Do whatever you want," inabot ni B1 sakin ang folder at USB. "Anyway, do you want to know kung anong laman ng USB na ito?"

"Ano ang laman ng USB na yan?" usisa ng isa sa mga board.

"Nasa USB ang lahat ng bank transaction ni Paulo. At para hindi matrace na galing sa kumpanya ang perang ninakaw nya ay pinapadaan nya muna ito sa ibang account," sagot ko habang isa isang kong pinagmasdan ang mga mukha ng board except kay Grace dahil hindi kaya ng puso ko na salubungin ang kanyang mga mata.

Biglang pinagpawisan ng malapot si Paulo. Parang maiihi na sya dahil sa pagkabisto sa kanya. "Napipi ka ata?" pang iinis ko dito. At tumingin ako kay Papa at inabot ang USB. "You can use this against Paulo,"

"Thank you so much Anak," pasasalamat ni Papa.

"Kaninong account pinapadaan ng pera?" tanong ng iba pang member.

Bigla akong napatingin kay Grace. Ni walang kaemo emosyon ang mga mata, para na syang namatay ng ilang ulit. Mas natatakot kapag ganyan sya. "One of his brother," mahina kong sagot. "Carlos,"

"That is not true!" sigaw ni Paulo, bakat ang mga ugat sa kanyang noo at leeg sa sobrang pagpupuyos sa gakit. "Sinungaling ka!" at tinangka nya akong susugurin pero agad syang hinarang nina B1 at B2. "Umalis kayo sa harapan ko!" pero hindi natinag ang dalawa bagkus ay hinawakan ng mga ito ang braso ni Paulo. "Bitawan nyo ako! Mga walang hiya kayo!"

"Tumawag kayo ng pulis," utos ni Papa sa ibang tauhan nya. "Pinagkatiwalaan kita Paulo tapos nanakawan mo lang kami. Muntik ng mawalan ng trabaho ang maraming tao dahil sa kagagawakan mo!"

"Boss hindi totoo yan!" pagdedeny parin ni Paulo. Siraulo nalang ang maniniwala sakanya. At bago pa sya makagawa ng eksena ay dumating na ang mga police. "Magbabayad ka," pagbabanta ni Paulo sakin.

Unti unting naglabasan ang mga tao sa conference room habang kami ni Grace ay hindi gumagalaw sa aming kinatatayuan. Walang ibang ingay sa kwarto kundi ang mahina naming paghinga. Pakiwari ko nga dinig narin ni Grace ang bilis at lakas ng pagtibok ng puso ko.

"I'm sorry.." para akong nabulunan sa simple ngunit mabigat na salita na ito. Biglang tumayo si Grace at kinuha ang mga gamit nya. Mabilis ko syang nilapitan. "Grace.." usal ko sa pangalan nya pero hindi sya kumikibo. "I can explain everything,"

"Umalis ka sa daan ko," bulong ni Grace. Ang boses nya ay pinaghalong lungkot at galit pero hindi ako nagpadala sa takot. Marami akong dapat ipaliwanag sa kanya simula umpisa hanggang katapusan at gusto ko rin syang balaan tungkol kay Paulo.

"Hayaan mo naman akong magpaliwanag please," pagmamakaawa ko, tinangka ko syang hawakan pero iniwas nya ang kanyang braso. Para akong may malala at nakakahawang sakit. Napaatras ako sa ginawang pagtulak ni Grace sakin at nagmamadaling na sgang lumabas ng kwarto pero hinabol ko parin sya. "Grace!" pinagtinginan kami ng mga tao pagkalabas ng conference room. "Grace!" pero tila wala syang naririnig.