Tears of an angel (ON-HOLD)

Chapter 2

CHAPTER 2

Kennai's POV

 ~ kriiiiiiiiiing kriiiiiiiiiiiiiiing~

~ kriiiiiiiiiing kriiiiiiiiiiiiiiing~

~ kriiiiiiiiiing kriiiiiiiiiiiiiiing~

What the.. ang ingay ng alarm clock ko..~>_<~

"What time is it?" nakapikit na tanong ko sa sarili. saka inabot ang alarm clock sa bed side. "damn.. it's already 7am ..malalate ako nito" inis na tinapon sa wall. 

 ~ BOOOGSH!! ~

Geez.. 3 hours lang tulog ko.. kung di lang sana ako napasubo ng inom kagabi sa birth day ni machoy di sana ako inaantok ngayon.. and my head damn may hangover pa ata ako.

~ KNOCK KNOCK!!~

"Sir ken.. gising na po ba kayo?" - Yaya temay

"Yes yaya temay.. kindly tell kuya Edwardo na yung Porsche 911 GT3 ang gagamitin ko na sasakyan" yes. may newest model ako ng porsche. My mom gave it to me last month as a birth day gift. hindi naman sa pagmamayabang pero mayaman kami, masasabi kung lahat ng gusto ko nakukuha ko kahit hindi ko hilingin. 

"Yes sir.. pakibilisan lang po daw sir kasi hinihitay na kayo ng mom niyo sa baba may sasabihin daw siya sa inyo" 

Di ko na sinagot pa si yaya temay at pumasok na sa banyo para maligo.

It just took me 15 minutes to finished everything saka ako lumabas ng kwarto.

pababa na ako ng kwarto when I saw mom smiling at me. she's the most amazing mother na kahit saan ay ipinagmamalaki ko. napakabait niya kaya mahal na mahal ko siya at lahat kayang kung gawin para mapasaya at makita lage nag mga ngiti na nasa mga labi niya ngayon.

(^__^)…

"Good morning to the most beautiful girl in my life" I greeted her and kissed her on her cheeks.

"yeah right baby, goodmorning rin sa'yo" saad niya sabay yakap at haplos sa pisngi ko "how was the party last nigh baby? anong oras ka nakauwi?" ganyan talaga ang mommy ko. napaka matanong sa mga nagiging lakad ko. hindi niya talaga nakakaligtaan mg tanong sakin tuwing umaga bago siya pumasok sa trabaho. will, talking about her job, she's the Acting-CEO of Echavez Empire, nasa europe kasi si daddy for a business trip.

"It was fun mommy, I think 3am na ako nakauwi and hey mom stop calling me baby kasi 'di na ako bata, I'm already 18 years old" maktol ko. kasi totoo naman talaga

nakakagawa na nga ako ng bata e. hahahah …

"Nakakatampo kana kennay ah.. so what if you're already 18 years old? basta for me you're still my baby at kahit na magkababy ka na mananatili ka pa ring baby ko" saad nito sabay pout. haha ang cute ng mommy ko."kung hindi lang sana nawala ang kuya mo 3 years ago dalawa sana kayong baby ko" papaiyak na saad nito saka ko niyakap. hahay ganyan talaga siya every morning lalo na pag sinusuway ko pag tinatawag niya akung baby.

It seems like hindi pa rin nakaka move on si mommy. kahit ako na mimiss ko rin si kuya. masyado kaming close no'n e.. kahit anong bagay magkasundo kami. ewan ko ba kung bakit maaga siyang nawala. isa lang siguro ang alam ko everything happens for a reason.