My Unforgettable Love Story [ON-GOING]

Chapter 5

     Habang nagmamaneho si Jonald, iniisip niya kung bakit ganoon na lamang kalaki ang pinagkaiba ng sinasabi ni Arthur at ng realidad.

“Sabi ni Arthur na ang Crystal Land ay nasa Malabon. Pero nung hinanap ko sa internet, wala. Tapos nung tinanong ko si Taeyeon kung may naalala siya tungkol sa Crystal Land, wala rin. Ano kaya yun?”

Tulou-tuloy pa rin siya sa pagmamaneho hanggang nakarating siya sa Samson Road.

“According sa Google Map sa iPhone ko, nandito na ako sa Samson Road. Hmm… Turn right at nandun na ang Subdivision. Nice.”

Pagkarating niya sa entrance ng Subdivision, may napansin siyang pamilyar na lugar.

“Huh? Parang pamilyar itong lugar na ito.”

Hininto niya ang kotse at lumingon lingon siya sa paligid.

“Wait lang. Parang nasa UE ako. Teka lang. Yun yung Ice Cream House sa UE.”

Pinarada ni Jonald ang kotse niya sa may tapat ng Ice Cream House at bumaba siya sa kotse.

“Parehas na parehas talaga yung lugar. Ice Cream House, Yung UE. Lahat parehas.”

Pumasok si Jonald sa Ice Cream House.

“Good afternoon, Sir.”

“Afternoon din po.”

Bigla niyang naalala ang napaginipan niya.

“Kuya, may tauhan po ba kayo dito na nagngangalang Robert?”

“Sir, wala po eh.”

“Ah… I see. May kilala po ba kayong kilala na babae na nagngangalang Taeyeon. O kung hindi kaya, taong kumakanta rito?”

“Wala rin po, sir eh.”

“I see. Order na lang ako ng P.I.C. 1.”

“Sige po sir.”

Umupo, nagpahinga at kumain siya. Habang kumakain siya, naalala niya ang panaginip niya. Ang panaginip niya kung saan kumakanta silang dalawa ni Taeyeon.

“Ano ba tong nararamdaman ko? Bakit parang pakiramdam ko na kilala ko siya? Pakiramdam ko na nangako kami sa isa’t isa. Bakit kaya?”

Pagkatapos niyang kumain, lumabas na siya sa Ice Cream House at bumalik na siya sa kotse.

“Ang sarap talaga ng Pizza nila at Ice Cream. At ngayon, biyahe na ako papunta sa loob ng Subdivision.”

At bumiyahe na siya papunta sa loob ng Subdivision. Habang papasok siya sa Subdivision, hinarang siya ng Guard.

“Bakit po?”

“Pwede po kayo mag-iwan ng I.D.”

“Sige po.”

Binigay niya ang kanyang I.D. sa guard.

“Sige po, pwede nap o kayo pumasok.”

“Sige po. Manong guard.”

“Ano yun?”

“Alam niyo po ba kung saan lugar dito yung may Swimming Pool?”

“Opo. Diretso po kayo, then sa may crossing, dun po kayo sa may pinaka-kanan, then diretso lang po kayo hanggang sa may Makita po kayong poster na nakasulat na ‘Swimming Pool Rent’.”

“Salamat po.”

At dumeretso na siya ng biyahe papunta sa swimming pool.

“Nope. Hindi ito yung hitsura nun. Hindi ito Crystal Land. Malayo sa panaginip ko. So kung hindi ito, yung sa Hulo na lang ang pag-asa ko.”