CHAPTER 4: The moment of truth,
Mga bagay na ngayon mo lang nalaman.
Yung mga tipong hindi mo inaakalang mangyayari.
Eh nangyare dahil ito na nga ang MOMENT OF TRUTH.
Sometimes, Pagsinabing moment of truth.
Exciting ang nararamdaman,
Pero sa iba, ito yung mga pagkakataong,
Naliwanagan ka sa kung anong tunay na pangyayari.
Sometimes, it’s a matter of time bago natin malamn ang katotohanan.
Mommy Jenna’s POV
"Jenna, sa tingin mo ba? Maapatawad ako ng anak ko?" Daniel
"Hmm?? Siguro? Oo, Hindi? Depende.." ako
"Malabo ang sagot mo.. Sa tingin mo kung magkakabalikan sila, mawawala ang galit niya sa'kin?" ako
"You know what Daniel, do it because you his dad. At hindi dahil may gusto kang makuha pagtapos nito.. Baka sakaling makuha mo yung gusto mo sa anak mo, and besides, mabait si Rick I know maiisip niya din yan."
"Kung alam ko lang na malalayo ang loob ng anak ko sa'kin, sana hindi na ako umalis."
"Tutulungan kita Daniel, don't worry" ako
"Salamat Jenna, kaibigan talaga kita.." Daniel
Umupo ako sa gilid ng kama niya,
Oo kama nga niya.
Dahil ang kama ko nasa kabilang kwarto.
“Apples?” tanong ko
“Sige wag na,” tanggi naman nito
“Ang problema kasi Daniel mana sa’yo anak mo, buksan mo nga yan.” Sabi ko.
Tinuro ko yung T.V.
Binuksan naman ni Daniel.
“Alam ko, gwapo anak ko tsaka--”
“Hindi yun, yung pagiging ma-Pride.” Sabi ko
“Ma-pride ba ako?” Daniel
“Oo naman! Kung hindi ka lang nagpatalo sa pride mo noon. Hindi sana kayo ganito ng anak mo.” Sabi ko
“Oo na, ikaw na nga ang hindi ma-pride. Samantalang ayaw mo din naman umuwi noon dahil sa PRIDE na sinasabi mo. Parang di ko naman alam Jenna.” Daniel
---FLASHBACK---
: Naalala ko nung una kaming nagkita nitong si Daniel sa Canada. Yun yung time na walang-wala akong malapitan sa Canada dahil sa kamalasang dinanas ko.
RESTAURANT:
Lagot talaga ako kay Ella nito kapag nalaman niya.
Huling pero ko na to’
Pero eto, kumakain pa ako sa mamahaling restaurant.
Pano ako ngayon,
Ayokong umuwi sa Pinas ng walang trabaho.
Nag-aaral pa si Ella,
Marami pang gastos sa course niya.
Jenna, think!
Kailanganng may maisip akong paraa---
“Ay!”
Biglang nilipad yung mga papel ko.
Tumayo ako, pinagpupulot ko yung mga papel.
“Excuse me, I’m sorry.” Sabi ko
Habang pinupulot ko naman yung mga papel sa ilalim ng table ng mga customers.
