5 Blue

48 4 0
                                    

Chapter 5

I woke up earlier than usual kahit na sobrang late na ko nakatulog. Hindi kasi matanggal sa utak ko si Carlo. Nag crash kasi yung skype na gamit ko habang kausap ko si Mama. I have to log in again. Yung luma ko palang account yung na log in ko. And shock took over the moment na mabasa ko yung offline message 2 years ago.

1 offline message from Carlobanana

Clarisebanana! I'm sorry I didn't even say goodbye before you left. Nahihiya ako sobra. I pushed you away, i'm sorry. Kung pwede lang na wag ka na sanang umalis. Miss na miss na kita. Ngayon lang ako nag message, hindi ko alam kung mababasa mo pa ba to or what. I just can't contain what's in my heart anymore. You were my ever after, my tuttifruity. Ang korni but you were the one who taught me how to make things sweeter.

I miss you Jayce. I miss my Clarisebanana. I miss watching bananas and pajamas with you. Like how I told you, I still think about you before sleeping. You were miles and miles away but I can still hear your heartbeats. Nandito kasi sakin yung puso mo diba?

Sorry, Jayce. Maybe this is the best for us. Kung magkakachance ako, I would officially make you mine. Whatever happens, you will be my only treasure. You made me feel things I never thought I would feel. I just don't think you're better with me. I think you're at your best without me. Sorry, you would understand what I mean sa tamang panahon. Thank you for everything, Jayce. I will never forget every moment I spent with you. Threewords :*

-Carlobanana

I felt my heart clenched after reading it over again. Seriously? Pagkatapos ng mahabang panahon kailangan ngayon ko pa mabasa? Wtf is wrong? Naiinis ako dahil ngayon ko lang to nabasa. Pero mas naiinis ako sa naging reaction ng puso ko habng binabasa ko yung message niya.

5:28AM ang aga ko lang talaga nagising. Hindi ako nakakaramdam ng antok pero I need to sleep. I opened my phone and messaged Kuya Jaydes telling him that I didn't got much sleep kaya di muna ko sasabay mag breakfast sakaniya. Sasagarin ko tulog ko hanggang eight o'clock since nine thirty pa naman ang klase namin tuwing Thursday.

I closed my eyes and waited to fall on my slumber.

-

7:45AM. Mejo inaantok pa ko pero I decided to get up. Umupo lang ako sa kama at nag muni muni. Damn, Carlo di ka maalis sa isip ko.

I heard three knocks on my door. "Bakit?" Tanong ko agad sa kung sino man ang kumakatok sa pintuan ko.

"Can you just let me in?" Natawa ko sa sagot sakin ni Kuya Jaydes.

"Sige. Pasok." My door immediately opened at iniluwa nun ang isang Jay Daren Oh Pierre na naka Ray Ban shades, polo shirt from Lacoste, shorts, and a top-sider. "Pogi ah." I complemented.

He shrugged, "Palagi naman." Pagkatapos niyang sabihin yun tumawa na ko ng sobrang lakas. Palagi kasing ganon ang line niya tuwing binibigay ko sakniya ang ganong compliment.

"Oh bakit?" My forehed creased.

"Alis na ko. Madaya ka eh. Di mo ko sinabayan mag breakfast. May date din ako mamaya. Just text me if you need anything para matulungan kita. Kumain ka na ha." Tumango tango lang ako sakaniya tas nagsmile ako.

"Bye, Kuya." Lumapit siya sakin tapos kiniss ako sa noo.

"Take care, princess. Bye." He smiled tas lumabas na siya sa kwarto ko. Sino kayang kadate ni Kuya? Hmmm...

Pagkaalis niya nag ayos na din ako ng gamit ko. Di ako makapag decode kung dadalhin ko ba yung sasakyan ko o ano. Ayoko kasing ma-hassle sa traffic. Kaso baka umulan na naman mahirap na naman ang mag commute.

Ako Na Lang KasiTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon