Gusto mo ng Coffee?

The End

'I have nothing left to give

I have found a perfect end

You were made to make it hurt

Disappear into the dirt'

I made the intro. Nagsigawan ang mga fans. The sea of people screamed to the top of their lungs. Dahan-dahan akong naglakad sa harap.

'Carry me to heaven's arms

Light my way and let me go

Take the time to take my breath

I will end where I began'

Huminto ako sa center ng stage. I took a pause. I closed my eyes as emotions flooded my soul.

'And I will find the enemy within

Cause I can feel it crawl beneath my skin'

I opened my eyes. And damn! Nag- unahan sa pag patak ang luha ko. Call me gay. Pero hindi ko na mapigilan ang luha ko. Masakit ang dibdib ko. Masakit kasi nawalan ako. Nawalan at mawawalan. Huli nato. Alam ko yun. Nararamdaman ng puso ko.

'Dear Agony! Just let go of me

Suffer slowly, is this the way it's got to be

Dear Agony..'

I paused again. Nilingon ko ang basist na si Grey. Nakapikit sya pero halatang nagpipigil lang sya ng luha. I turned to my right and saw our pianist, Hanz. Lumuluha rin sya. Mas grabi pa nga kesa sakin. Then there's our lead guitarist, Ashton. Nakayuko sya at walang emosyon ang mukha. Isang pahiwatig na kagaya ng iba, pinipilit nyang hindi pansinin ang sakit na nararamdaman.

'Suddenly the lights go out

Let forever drag me down

I will fight for one last breath

I will fight until the end!

And I will fight the enemy within

Cause I can feel it crawl beneath my skin'

Dear Agony, just let go of me

Suffer slowly, is this the way its got to be

Don't bury me..

Faceless enemy..

Im so sorry.. Is this the way its got to be..

Dear agony..'

Sininyasan ko na ang mga kasamahan ko na i- diretso na sa bridge ang music. Nanginginig na ang boses ko dahil sa pag-iyak. Nakita ko pa si Manager Reen na walang tigil sa pag-iyak habang inaalo ng kapatid nitong si Harold. Ito na yun. Its going to end. Soon.

'Leave me alone, God, let me go

All blue ang cold black sky will burn

Love pull me down

Hate lift me up

Just turn around

There's nothing left

Somewhere far beyond this world

I feel nothing anymore'

There was an awkward silence from the crowd. I can even hear sobs. I held the microphone firm in my hands.

 I took a long sigh to compose myself.

" Hi, everyone. Thanks for the night. For this night." Lumingon ako sa mga kasama ko. Lahat nakayuko. Tahimik at nagpipigil maiyak. Di tulad dati. Nagkukulitan pa kami kapag final message na ng show. Iba ngayon. Ibang-iba.

"I'd like to take this chance to grab the oppurtunity to leave a message." I sighed again. Tahimik parin lahat. Wala akong ibang marinig kundi ang puso ko na parang nababasag sa loob ko.

"8 years ago, nagkakilala kami ng mga kaibigan ko ngayon. Isang summer camp. Nakakatawa pa nun, nag-aaway tung si Grey at Hanz nang dahil sa unan. Ayaw magpatalo sa isa't-isa." May mahinang tawanan.

"Then dahil pinsan ko si Hanz, napilitan akong suntukin tung si Grey. Sinuntok naman ako ng pinsan ni Grey na si Ashton. At dahil sa kaguluhan naming yun, pinaluhod kaming lahat ni Manager Reen." Tawanan ulit. pero may namumuong bulong-bulongan kung bakit ganito ang topic ko.

"Dagdag pa sa parusa yung pinakanta kami sa harap ng lahat na umattend sa summer camp nang dahil kay Chuck. Bwesit ang isang yun. Buhusan ba naman si Manager Reen ng balde ng malansang tubig galing sa kitchen. Kasi daw walang sino man ang pweding magpaluhod sa mga kaibigan nya. Pero that time, hindi naman namin sya kilala. Masyadong assuming ang isang yun.." I cant help a chuckle. Nakakatawa yun. Nagtawan rin ang mga fans.

"Asan ba si Chuck?! Bat wala yung drummer?!!" napapikit ako. Naninikip ang dibdib ko.

"3 days ago, may pinagdaanan ang grupo. Isang masamang panaginip..." I paused again. Pinipilit kong burahin ang picture's na namumuo sa utak ko.

"Chuck... Tol, kung nakikinig ka. Magpahinga kang mabuti.." I shut my eyes close. Naramdaman kong may mga kamay na pumatong sa balikat ko. When I opened my eyes, nasa tabi ko na ang barkada ko. Ang mga kaibigang tumayo at hindi nang-iwan hanggang sa kahuli-hulihan.

"ASAN BA KASI SI CHUCK?!"

"BAKA NAG-ASAWA NA!"

"BAKA UMALIS SA GRUPO!"

"BAKA NAGBAKASYON LANG?"

Speculations arrose. Tinapik ako ni Manager Reen na naka-akyat na pala sa stage.

"Oo, nagbabakasyon si Chuck. Gagong yun, nauna pa. Masyadong excited." Si Grey ang nagsalita. He was just trying to lighten up the mood. Pero alam naming hindi ganun kadali yun. Ibinalik nya sakin ang mic.

"Chuck, bro. Kung asan ka man.. Rest in peace, bro. MAHAL KA NAMIN." Natahimik ulit ang lahat.

"And... As soon as we leave this stage.... SEVENTH SANCTUM WILL DISBAND."