Bölüm 2
Aklımda x eve doğru gidiyordum. Sanki birinin beni takip ettiğini hissettim tam kapının önüne geldim ki artık sabrım taştı… Niye beni takip ediyordu bu iki ayak !!
Tam arkamı döndüm ki…. Aman allahım bu…sen …olamaz yarabbim bu ne şans ya :)X bana bakıyordu..gülüyordu…bende ona güldüm .
“-Buraya mı taşındın?” diye sorduğunda kalbimin elime fırlayacağını hissettim resmen.
“-E-e-vet” diyebildim sadece
“-O zaman tanışmamız lazım ben karşı komşun Kim Hyun Joong.”
Hey kulaklarım benimle dalga falan mı geçiyor acaba…hayır hayır doğru duydum karşı komşummuş……o.0
“-Hah ben de Kim Nes Han
Tekrar güldü arkasına dönüp kapısını açıp bana baktı ..:
“-Eğer bi eksiğin olursa kapımı çalabilirsin.”
Ya bu ciddiydi aslında çalmadan hemen gelsem nolur hem eksikte değil de sürekli sizin evde dursam olmaz mı dememek için kendimi zor tuttun:)
“-Hımm teşekkür ederim zaten tam yerleşmedim yerleşince hoş bulduk ziyareti yaparım” dedim gözlerimi ondan alamayarak.
“-Hoş bulduk ziyareti mi?o ne?”diye sordu ciddi bir yüz ifadesiyle.
Yüzümde küçük nir tebessümle:
“-Ben Türküm ve bizde binaya yeni taşınan kişilere yemek yapıp götürmek gibi bir gelenek var daha sonra o size hoş bulduk demek için gelir.
“-Hımm anladım sanırım yani benim sana yemek getirmem gerek.”dedi gözlerini kısarak.
Of kapıya dayanıp bunları söylemesi benim başımı döndürmüştü.
“-Hayır buna hiç gerek yok çünkü Türkiye de değiliz.”
Khj “-Tamam görüşürüz o zaman.”
Uuuuuf lafın gelişi söyledim ne olurdu gelsen?!
Knh -görüşürüz
kapıyı suratıma çarptı bende bir hışımla içeri girip kapıyı çarptım. Bütün binanın inlediğine eminim.
Elif’i aradım. Okulunun falan nasıl olduğunu sordum .Konuşurken çok heyecanlıydı Ama Kim Hyun Joong benim heyecanımı kursağımda bırakmıştı.Bak beni sinirlendirdiği için ona Khj dememeyeceğim. Sen benim gözüm de bilinmeyen olarak kalacaksın X bey.
Sabah erkenden hazırlanıp okula gidip seçmeli dersime girecektim. Şöyle güzel ve her zamanki gibi sade giyinip çıktım. Kapıyı X’ le aynı anda açmamız kesin şansımın tersine döndüğünü gösteriyordu.Hem onu kibar sanmıştım sonra anladım ki bütün Koreli erkekler gibi oda odundu ve ona olan sinirliydim…
“-Günaydın”dedi yüzünde geniş bir gülümsemeyle.
Knh-Günaydın
Allah’ım ne olur okula benimle gelmesin ne olur ya…Kapıyı sıkıca kilitledim tam bir adım atmıştım ki yanımda durdu
“-Okula mı gidiyorsun?”diye sordu.
“-Evet.”dedim ama neden bu ‘evet’i oldukça içten söyledim inanın bilmiyorum.
“-Beraber gidelim mi? Bende okula gidiyorum.”……. Ah sanırım kalbim duruyor(!)
Knh-tamam
Ya cidden hani benim şansım yaver giderdi ne oldu şimdi?…
Yolda giderken birbirimize hiç bakmıyorduk ama aramızdaki çekim kuvvetini hissediyordum, çok güçlüydü.Sanki bir uzaylının gezegeni dünyadan daha çok çekiyordu beni…Birden telefonum çaldı arayan kardeşimdi.
