TANITIM+1.BÖLÜM
Oyuncular:
KİM NES HAN (Knh): (esas kız)3 .sınıfa yeni başlamış mimarlık öğrencisi,komik, neşeli görünen, her yere ayak uyduran bir adet güzel kız.Evet neşeli görünen ama içinde hep ağlayan, çok fazla düşünen bir tip.Duygularını, o anki düşüncelerini asla dışarı belli etmeyen birisi, hırslı ,azmi yüksek birisi, hikayenin devamında daha da ilginçleşecek birisi..Ayrıca arkadaşları tarafından Nes olarak çağırıldığı için kendisi için Kim Nes Han denilmesini tercih ediyor. Yoksa orijinal adı Nesli Yıldız^^
X: (esas oğlan)Hehe büyük bir sır 2.bölüm öğrenirsiniz…
ELİF:Knh’nin en yakın arkadaşı.tam anlamıyla üvey ikizi denilebilir O da çok eğlenceli komik ve aklı başında birisi ve o da 3.sınıf uluslar arası ilişkiler öğrencisi.O da koyu kore fanı
Knh nin ailesi:Abla farklı şehirde yaşayan Burak Sağyaşar ve Burak Özçivit hayranı bir mimar. Knh ‘yi çok seviyor. Anne ve baba çok duyarlı ebeveynler.Erkek kardeş 14 yaşında lise bire yeni başlamış akıllı ama kurnaz çok yakışıklı bir delikanlı…
Ve diğer karakterler hikaye akışına göre oluşacak ….
Tamam kabul ediyorum değişmede Güney Kore olsa ne güzel olur demiştim ama bunun gerçek olacağını hiç düşünmemiştim. Bilemiyorum oraya gitmeyi hep istemiştim ama orda tanıdığım kimse yoktu ki. Allah’ım ne yapacağımı şaşırmıştım. Birden telefonumun çaldığını fark ettim.Telefonu açar açmaz
“-Nereye gidiyorum tahmin et”. Diye bir çığlık kopardı Elif.
“-Asıl sen benim nereye gittiğimi tahmin et bakalım ?” Bu haberi vereceğim için çok heyecanlıydım doğrusu.
“-Dur içimden bir ses aynı yere gittiğimizi söylüyor:)”dediğinde benim içimden de aynı ses geçiyordu…:D
Knh_Elif-KORE!
İkimizde çığlığı bastık sanki birisi beynimi okumuşta Elif’i o yüzden yanıma getirmişti.Aaa bu kişinin Elif olması beni ağlatacak kadar sevindirmişti desem yalan olmazdı .Çünkü ne kadar büyük bir Kore fanı olsanız da yanınızda böyle kişiler olmayabilir.benim için bni bu konuda bıkmadan dinleyen(ki bende onu bıkmadan dinliyorum:))tek insandı Elif.Aslında Elif ile bölümlerimiz farklıydı o uluslar arası ilişkiler okuyordu. İkimizde 2.sınıfın sonundaydık diğer 2 seneyi Kore’de okuyacaktık.(biliyorum değişim süreleri o kadar uzun değil ama hikâye açısından böyle yaptım) :)O kadar mutluydum ki yani sanki 1000 paket çikolata yemiştim. hemen ablamı aradım .
“-Unni Kore’ye gidiyoruuuuuuuummmm!” Diye bağırdım. He he nasıl olsa gidiyorum ablamın kulakları çınlasın …
“-Bana unni deme demiştim.NEEE Kore mi?Zaten nerde bende o şans bi Burak Sağyaşar’ la bile tanışamadım sen Kore ye uppa mı oppa mı ne onların yanına gidiyorsun…
-“Yaaa bu ne(!) Ciddisin değil mi bak kız oradan bana onların şu garip şeylerinden getir bakar bakar gülerim ne zaman gideceksin bakalım, seni uğurlamaya ne zaman geleyim?...”
Ahh nefes almadan konuşmuştu resmen..Benden bulaşmıştı sanırım.
“-Tamam unni sakin ben bile böyle tepki vermedim. 1 ay sonra gideceğim merak etme daha çok var sen işlerini hallet .”
“-Tamam şimdi kapat ben toplantıya giriyorum …”demişti ama toplantıya girmedğini biliyorum:)
Biliyorum ablam Kore konusunda bana pek istemsiz davranırdı ama ben sevinmişsem kesin oda sevinirdi .O benim kuzum bir tanemdi:)Aklıma hemen eve gitmem gerektiği geldi sonuçta annem babam hatta erkek kardeşim bile bu haberi bekliyordu.
