Chapter 12

235 6 2
                                    

Noah Ellis

She shut the door close, I wanted to open it and talk to her but she neither wanted to see my face. I saw how she's disgusted and hated me. Damn, I badly wanted to punch the wall but I couldn't, she might misinterpret it again. Wala akong ibang nagawa kung hindi pakinggan ang mahinang pagiyak niya mula dito sa labas ng pintuan niya. I made her cry, again and Damn myself for that.

Napanghilamos ko nalang ang palad ko sa inis sa sarili ko and I tried to knock on her door hoping to face me but she did not even responded.

"G-gianne." I called but all I can hear is her small cries.

"Go away! Leave me alone!" She shouted and her tone made my heart deeply pierced.

"I'm sorry" Nasabi ko nalang at hindi tin ako sigurado kung narinig niya 'yon. Kailangan ba talagang ganito kabigat sa dibdib tuwing sumasama ang loob niya sa akin? I asked in my mind at hindi ko alam kung bakit parang pinipiga ang dibdib ko kapag nakikita kong umiiyak siya? It always feels heavy whenever I saw her cry and it's like she's putting a heavy burden on my chest until it became really hard to breathe. Should it be really this heavy? Ang bigat talaga.

Dahan dahan na akong humakbang palayo sa kwarto niya and while I was on my way to my room suddenly, a maid came up to me holding a huge stuffed toy.

"Sir, paano po itong manika? Saan ko po ilalagay?" Hindi ko nalang siya sinagot at kinuha ko agad sa kanya 'yung stuffed toy at isinama ko nalang papasok sa kwarto.

Why do I always feel uneasy tuwing nakikita kong may umaaligid na ibang lalaki sa kaniya? Is this what they called jealousy? C'mon Bro it's impossible! ayoko lang na may panagutan kung sakaling may mangyari sa kaniyang masama, that's all wala ng iba, I'm always certain with my feelings. Darn maybe she's right I really don't know what emotions are.

Damn thoughts.

Inihagis ko nalang ang sarili ko sa kama at huminga ako ng malalim at tumitig nalang sa kisame as the massive thoughts invaded my mind.

Humarap nalang ako sa kanan ko at inakap ang isang unan, mukhang hindi na naman niya ako papatulugin.

Am I really this heartless?

I moaned out of frustration, I grabbed my blanket and covered it all over my head pero kahit bali baliktarin ko ang posisyon ko wala paring talab.

"Please, Gianne, I need to sleep." I murmured.

Pinilit kong pumikit at matulog pero kahit anong pikit ko ay puro mukha niya lang ang nakikita ko, How can I forget the way she cried a while ago? That was the worst, I've never seen a girl cried like that. Do I really look like a beast to her? Damn! I'm going insane.

"Nakakabaliw ka Gianne!" I groaned.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga at lumakad papunta sa pinto, siguro naman hindi pa ako huli para humingi ng tawad sa kaniya. I should do it now para makatulog na ako. Padabog kong inalis ang kumot ko at tumayo palabas ng kwarto pero napahinto ako sa pagpihit ng door knob nang mahagip ng mata ko ang orasan. Oh nice Alas tres na pala ng madaling araw, pero bahala na I should apologize now, not tomorrow morning but now.

I sneaked out of my room at tahimik na naglakad hanggang makarating sa tapat ng kwarto niya. At ngayon nagdadalawang isip na ako kung tutuloy pa ba ako o hindi, I don't know if I'm going to knock or just walk away, back out and lock myself in my room.

"C'mon Noah." I whispered as I raise my hand to knock but it refused to.

Damn, what's wrong with me?

My Temporary Husband (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon