A KathNiel Story

A KathNiel Story: Chapter 14

Daniel's Point of View

Naglalakad na kami ng bigla naming nakasalubong si Enrique.

Bakit naman siya nandito? Nako baka poporma to kay Kath ah. Di pwede.

"Enrique! San ka pupunta? Di ka ba papasok?" tanong ni Kath. 

"Susunduin sana kita eh, kaso may sumundo na pala sayo. Sige mauna na ako!" Sabi ni Enrique palakad na palayo. Siyempre, ako naman lagi sumusundo kay Kathryn eh, natigil lang ng isang araw dahil sa lalaking yan. Gusto niya pala si Kath ha, ako gusto niyan noh. hahaha. Lakas lang ng self-confidence eh noh?

"Teka lang Enrique! Sumabay ka na samin!" sabi ni Kath. Ano ba Kath? Bakit mo pa inalok sumabay satin yan? Gusto ko ako lang kasama mo. Selfish na kung selfish. Baka kasi gusto na niya si Enrique  eh. Ah basta, wag ka ng sumabay samin Enrique. Sabihin mong wag na, sabihin mo.

"Hindi na! Kayo na lang. May dadaanan pa kasi ako eh... Sige bye." umalis na siya. Hayy salamat. Di niya tinanggap yung alok ni Kath.

Pero bakit kaya kailangan pang alokin ni Kath si Enrique? Kasama naman niya ako ah. :( Baka mas gusto niyang kasama si Enrique kesa sakin. :( Sa bagay magkababata sila eh kami dito lang sa school nagkakilala. Hayy, sino ba ang gusto ni Kath? 

Ano ba yan nagugulo isip ko kakaisip kung sino ba talaga gusto niya?

"Daniel, bat bigla atang nagbago yang mood mo? Kanina lang ang saya mo ah.." sinabi ni kath.

Di ko naabsorb yung sinabi niya dahil sa kakaisip ko..

"Uy, Daniel.. Di mo na naman ba ako papansinin? :(" nagsalita na naman siya. di ko siya pinansin.

"Sige na mauna na ako, parang gusto mo mapagisa eh.." naglakad na siya palayo sakin. tsaka ko narealize na bakit hindi ko siya pinapansin eh ako nga yung kasama niya ngayon oh. At tsaka kakabawi ko lang sa kanya dahil hindi ko siya pinansin nung isang araw, tapos ngayon di ko na naman siya pinapansin. Nako habulin ko nga.:)))

"Kath! Teka lang hintayin mo ako!!" hinabol ko siya, medyo malayo na kasi siya eh. Bilis naman maglakad ng babaeng toh haha:)

Paglapit ko sa kanya ngumiti ako. Yung mukha niya parang nagsasabing "bakit ngayon ngumingiti ka? kanina lang malungkot ka ah" malungkot nga kasi ako kanina diba? Pero ngayon hindi na, kasama ko ba naman ang taong gusto ko papasok sa school:)

"Kath, bakit mo ako iniwan dun?" sabi ko sa kanya sabay turo dun sa pinanggalingan namin kanina.

"Hindi ka kasi namamansin kaya akala ko gusto mo na mapag-isa eh. :(" sabi niya. uy hindi Kath! Nagseselos lang ako kay Enrique! OO na nagseselos ako. Masama ba? di naman diba?:) gusto ko sabihin yun sa kanya kaso baka mabigla wag na lang.

"Uy Kath, sorry na kung hindi ulit kita pinansin kanina...Sorry na, kasi naman nag..... ah basta SORRY na.. Please Kath!" muntik ko na masabi! buti na lang di ko naituloy!! pag nagkataon nako BUKING! Minsan lang ako magsorry, at yung sorry ko sincere yun...

"Hindi mo naman kailangan magsorry eh! Tara na nga pumasok na lang tayo!" sabi niya habang tumatawa!! hahah. nacute-an siguro toh sa sorry ko hahaha:))

"Sige tara na!" hinawakan ko yung kamay niya. Halatang nagulat siya sa ginawa ko. Matagal ko ng gustong hawakan ang kamay ni Kath. :"> oh bawal ba kiligin ang lalaki? hahaha. Ang saya ko lang.

Nakarating na kami sa school, di ko narealize na hanggang sa classroom hawak ko pa rin ang kamay niya!! Kaya ayun pinagtitinginan kami ng mga kaklase namin. BOOM! Nagsimula na ang tuksuhan. 

Tinignan ko ang mga kamay namin at nakatingin rin siya, tumingin naman ako sa kanya.. Bigla naming inalis yung hawak namin sa kamay ng isa't isa. Awkward kasi eh haha. Pero masaya:P 

Tumingin kami sa isa't isa at ngumiti... Umupo na kami sa mga upuan namin.. :)

Kathryn, kung alam mo lang kung gaano kita kagusto.. Kung alam mo lang... :)

_____________________________________________________________________________

Ayan na ang chapter 14:) 

Sana po patuloy niyo pang basahin itong story ko:) 

Salamat po sa mga nagbabasa nito! 

Salamat po sa mga naglagay nitong story ko sa reading lists nila:)

Salamat po sa nagvovote kahit konti lang..:)

THANK YOU!!:)