TAGU-TAGUAN MALIWANAG ANG BUWAN

:) battle

***ebony POv***

ano nga ba ang mahalaga sa mundong ito ? ang kapangyarihan o ang pagmamahalan,....

sa dami ng nagyari sa mundong ito isa ako sa mga taong hindi makapaniwala na maaring magakaroon tayo n ibang kasamang nilalang sa ating ginagalawan . Ako lumaki ako sa bahay ampunan kung saan ko nakilala si mandy ... ang matalik kong kaibigan . nang magbalik ang aking mga magulang at akoy kinuha muli naiwan ko si mandy ng hindi nagpapaalam, natakot kasi ako natakot ako na baka kapag sinabi ko hindi ko na makaya pa syang iwan dahil si mandy ang parang isang parte na ng buhay ko sya ung taong pinagkakatiwalaan ko kaya ng dumating yung panahon magkasama kami ni mandy na tinutupad ang pangarap namin sa pangarap naming unibersidad sa manila , at palagi din kaming magkasama sa anu mang kadramahan o kasiyahan ang aming nararamdaman. kaya't ng inaya ako magbakasyon dito sa batangas ng aking lola ay isinama ko si mandy . ngunit ang akala kong isang masayang bakasyon ay mauuwi pala sa isang bangungot , hindi ko alam na ganito ang kahihinatnan ng manyayari ang lola ko wala na , dahil ba ito sa kagagawan ng kaibigan ko? dati nya bang bayan ang bayang ito ngunit tinanong ko sya hindi nya alam , mukang pinaglalaruan kami ng tadhana . sa ngayon tutulong muna ako sa paglaban sa kasamaan at ang poot at pangamba ay aalisin ko muna sa puso ko para sa kaibigan ko at mga minamahal ko.

"ebony  mukang malalim ang iniisip mo ah!" bati sakin ni mandy

"hindi naman naisip ko lang ung mga panahon bago tayo mapunta dito"

"sorry ebony ! ako ang may dahilan kung bakit tayo nagkaganito kung bakit nawala ang lola mo"

"anu ka ba hindi mo kasalanan biktima kadin ng pagkakataon , ano pa't naging bestfriend tayo kung ikaw ang sisisihin ko sa mga nagyari diba?"

"ebony.."

"don't worry mandy i'm okay as long as you are here "

"thank u bestfriend  , sana matapos na ang lahat ng ito"

"matatapos din to mandy , matatapos din natin ang laban na ito "

kaya nga kaya naming matapos ang laban na ito sana , patnubayan kami ng Poong maykapal , sana ingatan nya kami lalong lalo na si mandy.

"mandy , kailangan na natin bumalik sa mundo nyo , si mandalia naghahasik na ng kasamaan ,... " sabi ni eptil

"ano ?"

"patawad mandy dahil sa amin pati ang mga kauri mo nadadamay "

"mamaya na kayo mag-usap ng ganyan kailangan nating tumulong at pigilan un sinasabi nyo " sabi ko

habang naghahanda kami sa aming pagtatangol sa mga tao hindi mawaglit sa aking isipan kung paano kung hindi ko nakilala si mandy ? pano kung hindi ko sya dinala dito ? may mangyayari pa kayang masama? buhay pa kaya hanggang ngaun ang lola ko ?..

"ang pag-iisip ng kung ano ano ay maaring magamit ng iyong kalaban laban sa iyo" si rigor

"ha?"

"iyo sanang pakakaisipin , kahit kailan ang tamang ginagawa ay hindi magiging mali kapag puso ang ginamit at inalala lahat ng pinagsamahan ninyong magkaibigan "

"rigor?"

"anong pinag uusapan nyo ?" tanong ni mandy

"ah wala naman ! handa kanaba? " tanong ni rigor

isang malalim na salita ang binitawan ni rigro alam ko at naiintindihan ko dahil nga baka dahil sa kahinaan ko mapahamak ko ang kaibigan kailangan kong maging malakas. kailangan kong lumaban para sa sarili ko at para sa kaibigan ko .

****rigor POV***

 alam ko at ramdam ko na maaring may masamang mangyari .. isa man sa amin maaring mawala dahil sa kasamaan na ipinamamalas ni inang madriga , ngunit para sa kapayapaan lalaban ako at ang mga kaibigan ko .