My Best Friend's Confession (one-shot)

AN: ayoko tlga ng mga oneshot stories ndi ako marunong wahaha

ang korni nito pero salamat sa lahat ng magbabasa

matagal na tong story sa utak ko at sabi nya ay time na daw para ipublish ko sya mwahahaha

dedicated to my sister... vinolunteer nya kasi ang name nya at name ng FRONT crush nya eh mwahaha, kaso ayaw nya sabihin sakin wattpad account nya TT_TT 

sabi nya ndi nya daw bespren yung guy... long time friend lang kasi since nursery classmates na sila...

------------------

8:27 PM. Nakasandal si Jerome sa gilid ng kotse nya habang nagpipipindot sa kanyang cellphone, naglalaro ng boring na games; nagpapalipas-oras. Nagawa na nya ata ang lahat ng pwedeng gawin sa nakalipas na apat na oras mula nang matapos ang huli nyang klase. Natapos na nya ang mga assignments nya sa library, nakapag-research ng bahagya at nag-update ng status sa mga social networking sites sa pinakamalapit na computer shop, nagsawa na syang manood ng basketball training sa gym at napagod tumambay sa cafeteria para sa wala. Kanina pa sya walang magawa sa school pero hindi pa sya makauwi. May hinihintay pa kasi sya – si Diana, ang henyong best friend nya na kailanman ay hindi na-figure out na may gusto pala sya rito.

Isa si Diana sa mga pinakamatalinong estudyante sa department nya. Lubhang napaka-studious nya rin kaya't wala sya halos social life, lalo na ang love life. Ni wala nga syang panahon para sa sarili nya. Hindi sya nakakapag-ayos masyado na lalong nagpapamukha sa kanyang pagiging super studious - simpleng ponytail na nasisira pagkatapos ng araw, simpleng kasuotan na akala mo'y allergic sya sa pagporma, ni walang make-up kahit pwede naman, ni hikaw ay wala syang suot, in other words, wala syang kaarte-arte sa katawan.

Sa totoo lang, kanina pa rin naman tapos ang klase ni Diana, mas maaga pa nga iyong natapos kaysa sa klase ni Jerome. Ang problema lang kasi, maraming estudyante ang gumagambala sa dalaga. Bilang napakatalino nya, marami ang nagpapatulong sa kanya sa kanilang aralin; kahit mga hindi nya kaklase, sa kanya tumatakbo para sa tulong. At dahil likas na mabait (at medyo utu-uto) si Diana ay hindi nya matanggihan ang mga 'to.

Labis na sakripisyo rin tuloy ang ginagawa ni Jerome. Hindi naman kasi sya pwedeng basta na lang umuwi at iwan si Diana lalo't laging gabi na ito kung umuwi. Mahirap na, babae lang si Diana at maraming masasamang loob ang nagkalat sa paligid, mahirap din minsan ang mag-commute. At higit sa lahat, okey lang kay Jerome na hintayin ang dalaga... tulad na lang ng paghihintay nya ritong mahulog rin sa kanya.

Napabuntong hininga si Jerome sabay balik ng cellphone nya sa bulsa ng pantalon. Aminin nya man o hindi, naiinip na rin sya.

"Jerome!"

Napalingon si Jerome sa direksyon ng pamilyar na tinig na tumawag sa kanya. Doon nya nakita ang papalapit na dalagang bagaman nakangiti ay halata sa mukha ang pagod.

"Asus, akala ko mag-o-overnight ka na dito sa school," biro ni Jerome saka sinalubong si Diana para tulungan ito sa mga bitbit na libro.

"Uy, OA mo lang. Pasensya ka na ha, na-late ka na naman nang dahil sa'kin."

"Oo na, gasgas na yang paawa effect mo."

Noon din ay nakapasok na sila sa kotse. Agad itong ini-start ni Jerome para makauwi na sila.

"E kung sana ba umuuwi ka ng maaga kung talagang concern ka sa DRIVER mo."

"Aist, tampu-tampuhan naman 'tong bff ko," sabay pisil ni Diana sa pisngi ng binata.

Napangiti lang si Jerome saka sumagot, "Sus, totoo naman. Ikaw kasi, nagpapaalila ka dun sa mga school mates natin. Ginagawa kang tutor. Second year ka pa lang nakakailang oras na OJT ka na. Bagay talaga sa'yo yang education, 'no?"