Mr. Pa-fall And I

Chapter 7: Hugot

Nasaktan na naman ako..... Lagi naman akong nasasaktan pero, who cares?

May mga tao talagang sarap mahalin, pero may tao ring sarap hambalusin.

Sige ulan bumuhos ka lang isama mo na rin ang mga pa-fall, paasa at mga manloloko. Pero ang dapat talaga sa kanila sipain sa betlog.

Papalakad ako pauwi basang-basa na naman ako ng ulan.

Heavy rain, thunder and lighting maybe Zues is having a mind-blowing sex. Pusanggala my thoughts nagiging corrupt na. 

Tumigil ako sa paglalakad nang may nakita akong babeng umiiyak sa gitna ng ulan. Papalapit ako sa kanya ng bigla siyang sumigaw.

"Leave me alone!"

Muntik na akong matawa at sinabi sa kanyang. "Adik ka te!? Dadaan lang ako! Sayo tong kalsada!? Kalsada mo?! Pa-feeling may ari ng kalsada!" Bigla siyang humagulgol ng iyak.

Patay tayo dyan mameng umiyak lalo.

"Miss, okay ka lang?" tanong ko sa kanya.

"Mukha ba akong okay?! Iniwan na nga ako! Tapos magiging okay ako?!" singhal niya

I rolled my eyes on her. Tanga tangahan lang ang peg parang ako lang noon pero iba lang yung sitwasyon.

"Bago ka umiyak diyan, tanong mo muna kung may pake ba siya." tumigil siya sa pag iyak at tinignan ako ng masama.

"Wala kang alam."

"Wala nga akong alam. Iniwan ka na nga ngumangawa ka pa dyan wala yang patutunguhan dahil wala naman siyang pakialam." lumapit siya sa akin at muntik na niya ako sampalin buti na lang naunahan ko siya.

"Tandaan mo alamin mo muna kung priority ka o option lang niya." nilagpasan ko siya. Leaving her dumbfounded.

Ganyan naman tayo eh, kung hindi ka importante, hindi ka priority, isa ka lang option. Isang option kung saan kinakailangan ka lang pag wala siyang magawa kundi kaya ay nabobored siya. 

Mahirap man aminin pero nakakarelate ako sa pinagdadaanan niya. Saan ba ako nagkulang?

"Wait!" sigaw nung babae.

"Bakit?"

"Salamat." saad niya. 

Naglalakad pa rin ako sa gitna ng ulan. Masarap magdrama sa gitna ng ulan dahil sa bawat patak nito ay natatakpan ang pagpatak ng mga luha ko.

Napatigil ako ng makita ko si Mj na may hawak na payong.

"Why are you here?" tanong ko.

How did he find me?

"Because of you." 

"Fact about me: Ako po ay, Madaling ma "fall" yes, lalo na sa mga SWEET WORDS Kaya sana, kung wala ka namang planong saluhin. Wag mo nalang akong landiin. Dahil, kung madali akong fall, madali din akong masaktan." sabi ko. I'm stating the fact. "Kaya nga nag momove-on na ako sa'yo."

"Hindi ako pa-fall. Wag mo naman itapon ang nakaraan natin." sabi pa niya. Bigla ko kaagad naalala lahat nang nangyari nung high school kami.

"Hindi naman naging tayo, kaya hindi ko masabi na ex-boyfriend kita. Pero nagkaroon tayo ng something eh, so ano tawag ko sa'yo? Ex something?" nanuyo ang lalamunan ko. Namulat ako sa katotohanan na hanggang imagination na lamang ako. "Kung hindi mo naman gusto yung tao, wag mo ng paasahin. Masakit kasi yun ramdam na ramdam ko nga eh. Pinaasa mo ako noon at hanggang ngayon." 

Nilagpasan ko siya at hindi man lang siya tinapunan ng tingin.

LOVE?

minsan diyan kayo masaya.

kadalasan diyan kayo nagiging tanga.

Kung pinakilig mo lang pagkatapos iiwan mo edi sana kiniliti mo na lang upang hindi masaktan.