The Last Elysian Oracle (Soon to be Published under PSICOM)

Curiosity

Jamie's POV

Agad kong binaba ang kutsara matapos mapagtantong di na nga titigil sa panginginig ang kamay ko.

Di ko alam na ganito pala ako ka nerbyosa. Jusko.

"wala na akong appetite" nilapag ko ang napkin matapos itong gamitin bago tumayo.

Napapikit ako dahil umandar ulit yung migraine ko.

Ang healthy ko naman ah. Ba't kung saan-saan nalang ako nahihilo? Di pa rin tapos yung lagnat ko. Nakailang check-ups na ako pero wala talaga.

Hmmm...

Di kaya magkakaroon ako ng tumor pero hindi pa nga lang na identify? Tas mamamatay na ako within a month kasi grabe yung symptoms. Wala nang cure.

Or di kaya nabarang ako?

Tinignan ko si Sebastian na kumakain. Wala man lang pakialam sa mahigpit na kapit ko sa upuan.

Kahit mahimatay ako dito. Kahit doctor siya. Titignan niya lang siguro yung walang malay kong katawan pagkatapos ng ilang segundo lalagpasan ako.

Pero... actually, ang cute lang niyang tignan. Hehe. Ang laki laki ng biceps niya. Katawan na daig pa si Clark Kent. Pero kung nagtatampo parang bata.

Sa totoo lang, bata naman talaga siya eh. Ano nga bang klaseng doctor ang adik na adik sa Teenage Mutant Ninja Turtles?

Hindi naman siya vet as far as I know.

"I really don't get you." narinig kong bulong niya.

"Huh?" kumunot ang noo ko.

Tumigil siya sa pag kain at inangat ang ulo niya para tignan ako.

"We ignore each other for days and then.. You just stand there staring at me like that. Smiling."

Nagulat ako saglit saka binalik ang mukha ko sa neutral expression.

"seriously?" tumaas ang isang kilay niya.

"Oh bakit? Anong meron? Kung bumalik ka kaya sa ospital instead na sundan ako buong araw a.k.a. 'bantayan ako'?" I tilted my head. "Di naman ako nag request ng assistance. Much more a personal bodyguard."

Ngumiti siya saka umiling. "you can't even stand on your own feet." tinignan niya ang upuan na ginagawa kong support.

"Teka nga ha. Kailan ka ba naging concern sa kalagayan ko?"

Eh pati sa pamamalengke ko sinasamahan niya ako. Kulang nalang magmala caregiver siya.

"I'm not concerned. Never once."

"Huh?"

aray ko po.

"I'm just curious." gamit ang jet black eyes niya, tinitigan niya ako.

Huminga ako ng malalim.

Putangina. Pinaasa niya ang kagandahan ko. Shet.

"Curious sa alin?" kinalma ko ang sarili ko.

"When I went into your house and I found you amidst the big mess."

"Tsk. Yun lang?" sinamaan ko siya ng tingin.

"No." umiling siya.

May pagka pakialamero din pala 'to. Pagkatapos niya akong paasahin ng ganun.