Chapter 2 - Well What's The Problem You Got a Lot of Nerve...
Nakauwi na ako sa normal isnob naming bahay! Oo normal ang bahay ko pero mayaman kami. Rinequest ko lang na normal lang sana yung bahay ko at malapit sana sa school. Wala rin namng use kung malaki pero yung maid at driver lang ang nakatira diba? So back to reality...Wala nanaman akong ibang magagawa at gagawin kundi magbasa ng libro... I don't even like to listen to music that much eh. I don't even think anyone can change that. Pagdating na pagdating ko eh walang sumalubong sa akin, kahit isa wala. Siguro yung mga maids nasa kusina. Eh kaya dumiretso na alng ako sa kwarto ko, para magbasa at magbasa at magbasa. Mayamaya lang ay may kumatok na sa pinto ko...
*TOk.TOk*
"Pasok."
"Maam, kakain na po kayo."
"Ah bakit andyan na ba si papa."
"Wala pa po maan pero sabi niya po na ganitong oras po dapat kayong kumain."
"Ahh sige susunod na ako."
"Sige po maam"
Haaay. AKala ko naman makaksabay ko nang kumain si Papa yun pala hindi pa rin. Everyday ganito na lang simula ng iwan kami ni mama, nang nawala sya at nagsimula naman synag maging busy sa work nya. Business Man siya. Presidente sya ng isang malaking companya dito sa Pilipinas at sa ibang parts of the world. Pero unknown ako sa mudong ito noh. Kahit nga si Mama eh artista dati, pero namatay sya nung pagpanganak sa akin, sikat na sikat nga sya nun eh. KAso kaya walang nakakakilala sa akin eh dahil, walang nakakaalam na nabuntis sya nun. Hindi nya ako masyadong inexpose para daw safe ako, at maging normal ang buhay ko. Pero para sa akin hindi ito normal na buhay. Sana lang alam nya na ako yung nahihirapan dito, sa sitwasyon naming pamilya na ito. Pero kahit malayo si papa close kami nun eh
Bumaba na ako nun para kumain nang mag-isa, as usual. I got used to it na rin naman eh, kaya ayun sanay na ako kahit malugkot pa rin... At sympre pagkatapos ko namang kumain eh bumalik na lang ako sa taas para magaral at magbasabasa... Nagulat na lang ako ng niglang may nagtext sa akin... Nagtataka pa siguro kayo kung bakit may cellphone pa ako, kung wala rin naman akong friends. Sympre for emergency reasons rin noh, at hindi naman totally wala akong kaibigan, may friend rin naman ako noh kaso wala sya dito nasa ibang bansa, sya nga ang tinuturing kong bestfriend lalaki sya pero at least naman may friend ako kahit isa lang noh. Tinignan ko na ulit yung text at gulat na gulat ako kasi hindi registered yung number at ang weird nung sinabi...
---------------------------------------------------------------------
To: Ms.Sungit
Sige na friends na tayo. Ano na kasi name mo?
Fr. JoSh the cute one....
---------------------------------------------------------------------
Aba ang feeler(term na ginagamit sa mga taong feeling or nagmamataas or kinocompliment ang sarili) naman nitong lalaking ito! Aba akala nya kung sino sya. At paano niya nakuha itong number ko!
---------------------------------------------------------------------
To: Mr. Feeling
Aba! pano mo nakuha num. ko! Stalker ka noh.!
At ayaw ko nga ibigay ang pangalan ko noh!
Fr: Don't want anyone even you...
---------------------------------------------------------------------
Hindi na nagreply itong mokong na ito! Haay salamat I can find peace on my own world na rin. Nang biglang may kumatok
"Pasok"
BINABASA MO ANG
Ms. Loner Girl and The Popular Mr. Playboy Prince (Loner Girl's POV)
RomancePOV ni My. Loner Unpopular walang care sa iba GIRL.... No one knows who you really are. At ayaw mo rin namang malaman nila kung sino ka.... That's why you chose to be a LONER. A not so popular unseened girl at school. Pero paano kung one day biglan...
