The Crazy Biatchy. (On Hold)

Chapter 12 (What? NO)

Halos Isang buong araw akong nagkulong sa kwarto ko. Hanggang ngayon nasa kwarto ko pa ako. Bagong gising. Hindi pa naglunch. Dinner at breakfast. On diet.

Hindi parin kasi maalis sa utak ko yung mga nangyari kahapon. Yung pananalita ko parang hindi ako. Parang hindi yung bagong ako. Yung tomboy na matatag at masungit. 

Naaalala ko nanaman tuloy ang mga nangyari noon. Sino ba ako noon? Ako lang naman yung babaeng laging nabubully. Laging inaasar at pinaglalaruan ng mga lalake. Akala ko may magseseryoso na sa akin pero pinagpustahan lang pala ako dahil sa may pera ba ako? Dahil ba tahimik ako noon? Lahat noon binago ako at ngayon eto ako. 

The Crazy B!tch. Pero kahit baguhin ko ang sarili ko kung sino ako. Ako parin yung babaeng nasaktan dati. Ako parin ito. Walang nagbago. Nagpapanggap lang ba ako? 

Nagulat nalang ako nung may nagbukas ng pinto. SI Pat.

Kahapon ka pa nagkukulong ah. 

Who cares?

Ha? 

I said. WHO CARES! 

I do. Patch. I do. He came closer.

Don't be so dramatic. Pat. 

Seryoso naman ako ah. Bakit ba lahat ng sinasabi ko hindi ka naniniwala patch. Bakit ka ba ganyan. Bakit ka nagbago?

Napatigil ako. 

So what if I changed? 

Hindi na ba babalik yung dati. Yung tayo, iba kasi ang samahan natin noon. Ngayon parang wala lang ako sayo patch. Parang..

People change. Everyone change Pat! Get used to it. 

Tumahimik na siya. He looked at me. 

Sunduin kita mamaya. Magaayos tayo kina Xavier. Hope that's fine with you. Parang naiiyak na siya kaya I just nodded. 

Hindi ako kinakausap ni Pat. As in. Oo sinundo niya ako pero wala na siyang ibang sinabi. Err. Eto talaga ang dali magtampo. 

Pat. Magpakalalaki ka nga. It was a joke. Syempre. Pero wala..wala siyang react. 

Uy! Sorry na. Eww. Para akong bakla sa ginagawa ko. Kinakalabit ko siya kahit nagdridrive siya.

Uy! Sorry na. Sige ka kapag hindi mo ako pinatawad..

Ano? 

Hindi na kita papansinin. Uy! Magsmile na yan. At nagsmile na nga siya. Haha. Yes! Bati na kami.

Alam mo namang hindi kita matitiis.

Yuh! Dapat lang. :p Nakarating na kami kina Xavier. Napakalaki nga talaga ng bahay nila parang 3x pa ang laki kesa sa amin. Sige sila na kasi ang rich. IDC. 

Bakit kasi kailangan pa ako rito? 

Kasi ikaw ang critic. Biglang sagot ni Xavier.

So, ikaw tinatanong? 

Tagal niyo Pat ah. Inakbayan niya si Pat at sumunod nalang ako sakanila. Galing rin ni Xavier noh?

Pagkapasok ko lahat na sila nandun sa sala. Nagplaplano na sa kung saan gaganapin, kung sa madami o sa kanila. Basta yung mga yun. Syempre doon kami pumunta.

Bakit ba kasi kailangan kasama pa kami rito?

Patch. Moral support ang tawag diyan.

Teka, bakit ba pala agad-agad? Chad asked.

Kailangan eh. 

Mahal mo ba? Pat added. Tinititigan namin siya.

Ha? Oo! Oo naman.

Pssh. !@#$ talaga 'to. I whispered. Tinitigan naman nila ako. Ano?!

Narinig ko yun. Pft. Napatigil ako at nagulat. Hindi niya ako sinigawan, binatukan at hindi siya nagalit sa sinabi ko.

Ohh. Ano na? Game na.

Kayo na magplano. Aalis na sana si Xavier.

Eh !@#$ ka nga pala talaga eh!! Sino ba ang magpropopose ako? Kami? Pakita mo naman na interesado ka! 

Ano ba kasing paki mo ha! Sino ka ba para turuan ako sa mga gagawin ko? Ha. Kung umasta ka mas masahol pa sa Ate ko. 

Bugtong hininga. Ayoko na. Nakakasawa makipagaway sa mga taong tulad nito. 

Patch. Tama na, alam mo naman ang sitwasyon ni Xavier. Teka, Xav. Si Ate mo pala?

Nasa US. 

Alam niyo ba about dito? Finally. Nagsalita si Chad akala ko deadma lang nanaman siya for the whole day.

Oo. Pero sabi niya ako daw bahala. Kaya eto. 

Oh, pala. Pagplanuhan na natin. 

May nangunguna kasi. 

Tama na nga iringan niyo. Nakakarindi sa tenga. I just think WHATEVER on my mind. Eh sino naman kasing hindi maiinis sa itsura niya. Hay. Nako. Nakakabwisit. Likod niya palang alam kong siya na. Err. Kaya iniiwasan ko nalang siya minsan. Kasi nakakairita siya. 

Hoy! Patch. Kanina ka pa namin tinatanong.

Ha? Nakakabwisit kasi.

Ano?! 

Wala. Bakit ba? 

Ikaw nga magdecide nito. Pat, handed me the paper. I looked at Xavier.

Sure ka ha? He nodded. K. Ugh, place? Here. Invited? Madami. Para obvious naman yung proposal at maipakita mo sa lahat kung gaano mo siya kamahal. Nagbugtong hininga siya. Ayaw mo?!

Okay lang.  Bakit ba sungit mo?!

Oh tapos. Food? Kahit ano na. Basta gabi. Para malamig. Then, syempre may sarili kayong mesa sa ganito. May mga nagviviolin at nagpipiano. Pat stared at me.

Do we need to hire someone? Xavier asked and Pat looked at me again.

Patch will handle it right? 

Oh. Bakit ako? Ano namang paki ko dito?

Oo nga naman kasi. Mahina lang yung pagkasabi ni Xavier.

Aish. Sige na nga! BV. Pero isang kanta lang ha! Pat. 

Tapos ang dami ko pang sinabi at nakanganga lang sila. 

Papasukan na langaw yang bibig niyo. 

Paano pala suot ko? He looked at me.

Maghubad ka na! Alangan namang iasa mo pa sakin no. 

Oh. Basta, yang mga suot niyo ha. Gandahan niyo. Lalo ka na. He pointed at me. Kakanta ka pamandin.

Yeah. Whatever!

Yes. Sa wakas.

Ikaw lang pala ang hinihintay Xavier. 

Ha? Sinasabi nitong mga ito?!

Para magdress siya. They laughed.

Nawalan na ako ng gana na pumunta. Badtrip. Goodluck nalang! Then I walked away. Asarin ba naman ako. Kaya ayokong magdress eh.  Kung maka-asar sila. WAGAS EH!