PROLOGUE
just like any love stories, i met him at a place i treasure most. in a place i call as my sanctuary where i find peace.
- - - - -
nagtirik ako ng kandila sa puntod nila mama at papa. magkatabi ang puntod nila kagaya ng nakasaad sa last will and testament nila. people envy me because i got everything. looks? material things? popularity? power? pero lahat naman yun material na bagay lamang. hindi nila alam. i envy them. kasi kahit wala silang materyal na bagay. meron naman silang nanay at tatay.
"ma, pa, sorry po ha? ngayon lang ako uli nakadalaw sa puntod ninyo. busy po eh. lahat po sila sinisiguradong mataas ang mapag-aralan ko dahil para rin eto sa kabutihan ng kompanya. dahil malapit na din pong dumating ang panahon na ako na ang papalit sa inyo. na ako na ang magpapatuloy at mamamahala sa kompanya na pinaghirapan niyo pong dalawa."
hinawakan ko ang lapida ni mama tapos yung kay papa.
"ma, pa bakit niyo po ako iniwan?? hi-hindi ko pa po kaya. ga-gabayan niyo po ako"
malakas na hangin ang yumakap sa akin. pero imbis na matakot. niyakap ko ang sarili ko at yumuko. kagaya ng dati tumulo na naman ang luha ko. pero nagulat ako ng may mag-abot sa akin ng panyo. tumingala ako upang makit kung sino ito.
isang gwapong nilalalang na may nakatutunaw na ngiti ang nag-abot sa akin ng panyo.
"miss panyo oh"
"a-ah sa-salamat"
"walang anuman. wag ka ng umiyak. lahat ng bagay may rason kung bakit ito nangyayari sa atin"
at umalis na siya. tiningnan ko ang panyo at may nakasulat na sehun. baka pangalan niya iyon.
- - - - -
he met me when i was broken, wounded, shattered into pieces. but because of his smile. i felt like my heart is starting to be glued into pieces together again.
- - - - -
tumakbo ako hinanap ko siya pero ni anino niya hindi ko nakita. imposible. imposibleng mawala siya ng ganun kabilis. tumingala ako sa kalangitan at saktong may dumaang shooting star.
"sana......sana makita ko siya. sana.......makilala ko siya"
- - - - -
just like other stories, the prince and princess met again. they became friends, and eventually they fell inlove with each other.
- - - - -
kapag gusto kong makaalis sa stressful kong buhay nagmo-mountain climbing ako pero syempre hindi mawawalan ng bantay. hahayaan ba nilang mapahamak ang nag-iisang tagapagmana ng pinakamalaking kompanya sa mundo? heck no ! and it SUCKS. but unexpectedly, i met HIM.
"hi" ani niya. nakasuot din siya ng pang-mountain climbing.
"hello" at ngumiti na anamn siya. WTH?! bakit ganito ang puso ko?? ang BILIS BILIS. psh ! makakuha na nga lang ng appointment sa family doctor namin. baka may sakit ako sa puso -,-
"diba ikaw yung nasa sementeryo?" tanong niya.
"ako nga hehe :D ay ! wait lang panyo mo oh !" sabay abot ng panyo niya.imbes na tanggapin niya. hinawakan niya ang kamay ko na iniaabot ko sa kanya at kung saan ko hawak ang panyo >////< yung puso ko . hindi ako makahinga. SOBRANG BILIS na talaga >////< at binalik niya sa akin.
"hindi na . sayo na yan. ako nga pala si sehun."
sehun?? diba yun yung nka-embroid sa panyo?? sabi ko na nga ba pangalan niya yun ehh.
