Ang Suplado Kong Asawa .℘ᶴᶬ.

ASKA - FINALE

NOT EDITED! SORRY FOR ERRORS!

 "ANG SUPLADO KONG ASAWA – FINALE"

 

" Yes I can."

Ayokong tumingin. Ayokong lumingon ni kaunti. Ayokong muling magpalinlang sa imahinasyon ko. Ang dami ko nang luhang sinayang dahil sa pangungulila ko sa kanya. Hindi ako maaring maniwala sa kahibangan ko. Dahil hindi naman pwedeng nandito sya at nauna pa sa akin.

Inihakbang ko nang dalawa ang mga paa ko, kahit nahihirapan akong gawin ito pinilit ko.

 

" Lagi mo nalang ba akong tatakbuhan." Sa pangalawang pagkakataon narinig ko ulit ang malamig na boses na iyon na naging dahilan ng pagtigil ko. Hindi ko na napigilan, kusang umikot ang katawan ko upang makumpirma kung nandito ba talaga sya.

Sa pagkakaharap ko, tumambad sa akin ang lalaking kanina'y iniiyakan ko, dahil buong akala ko hindi sya totoo. Pero mali ako dahil nandito sya, talagang nandito sya. Mas lumapit sa akin at tinanggal ang salamin sa mata.

" Totoo ako at nandito sa harap mo." sabay punas nya sa luhang kumawala sa mga mata ko. Sa paghawak nyang iyon sa pisngi ko nakaramdam ako ng kuryente at dahil doon mas lalo akong naniwalang totoo nga sya. Nahawakan nya ako, naramdaman ko ang mainit at makinis nyang palad. Ang palad na matagal ko ring hinanap-hanap.

" Se... Seth." bigkas ko sa pangalang nya.

" Ba...kit ka nandito?"

 

" Hindi ko kaya Eli." putol nya sa hikbi ko.

" Ba.. bakit ka nandito?" nahihirapan na akong magsalita dahil sa bumabara sa lalamunan  ko pati narin ang paglabo ng mga mata ko dahil sa luha.

" Makinig ka muna sakin." Nakita ko pang kumunot ang noo nya at nagkuyom ang panga.  Huminga ng malalim tyaka yumuko,

" Akala ko kaya ko, pero hindi pala. Naduwag ako and I'm sorry for that." Tyaka sya tumunghay at muling tumingin sa akin, mata sa mata. Tagos sa kaluluwa.

" No, this can't be. This is not true!" Muli akong tumalikod para umalis. Naririnig ko parin ang pagtawag nya sa pangalan ko hanggang sa makalabas ako sa huling otomatikong nagbubukas na pintuang salamin nang muling may pumigil sakin. Pinilit kong makawala sa hawak nya at muling tinangkang talikuran sya.

 " Sandali nga! Wala ka na bang ibang gagawin kundi iiwas nalang? Hindi mo na ba talaga ako mahal?" nakaramdam ako ng lungkot sa mga sinabi nya. Dahil doon napatingin ako ngayon sa kanya at kitang-kita ko ang sakit sa mga mata nya.

Aaminin kong ginusto ko syang makita ngayon pero habang nakikita ko ang mga nyang nangungusap, nasasaktan rin ako. Hindi ko gustong nagtatalo kami lalo na sa sukatan ng pagmamahal, dahil sa totoo lang hindi ko yun ginusto.

" Hindi ba da..pat ako ang mag...tanong ng mga yan ha, Seth?" yan lang ang nasabi ko sa pagitan ng bawat pagiyak ko.

" Kung sana hindi ka nagtago, edi sana naayos na natin 'to." Hawak-hawak nya parin ang braso ko. Ayan nanaman sya, lumalabas na ako pa ang mali dahil hindi ako nagpakita, dahil hindi ko sya kinausap. Ako pa ang may kasalanan kung bakit kami humantong sa ganito. Di ba dapat nandito sya para amuin ako, bakit sa nangyayari parang ako pa ang dapat sisihin?

" I can't believe this! Ikaw pa tala..ga ang may ganang manumbat? Ang gago mo Seth, alam mo y'un? Napakagago mo! Ni minsan hindi mo inisip ang mararamdaman ko. Dati sinabi ko na sayo na sana ako nalang pero ano? Ba...kit lagi ka paring bumabalik sa kanya! Hindi mo ba talaga kayang magmahal ng ako lang. Yung ako lang mag isa? Seth ayaw ko ng may ka...kaagaw ako sa atensyon mo! Napa...pagod na ako! Gusto ko, ako lang! Gusto ko tayong da...lawa lang! Kaya ako lumayo para hayaan kang gawin ang gusto mo pero pi...lit mo parin akong ginugulo! Seth, hindi ko na kaya. Parang awa mo na, hayaan mo na ako. Sawang-sawa na akong umintindi." Hinahampas ko ang dibdib nya. Hindi ako tumigil hanggat hindi ko nailalabas lahat. " Hirap na hirap na ako, ayo..ko na."