How To Mend A Broken Heart

Chapter 1

Chapter One

"Dude, you are looking at her pictures again." It was Julian, isa sa mga tropa ko. Kasalukuyan kaming nasa cafeteria ng school at naghihintay sa isa pa naming tropa na si Chino.

"Tangina! Isang taon ka nang ganyan, pare." Si Pipo, tropa ko rin. "Awat na, Jacob. Burahin mo na mga pictures niyo, 'di ka na babalikan niyan. 'Di kayo meant to be niyang si Andrea."

Napabuntonghininga na lamang ako sa sinabi ni Pipo.

I heard from a common friend that she's dating a new guy already, that she dumped me over some douche bag varsity player which breaks my already broken heart into tiny little pieces. Yung puso kong basag na, eh, lalo pang nadurog. I have never been intimate with someone else since her. Nakahihiya man pero 'yon ang totoo. The fact that I am still in love with my ex-girlfriend, and that I can't forget about her, is driving me nuts. What scares me is that we broke up like a year ago, and I am still here waiting for her to come back even if it's impossible to happen.

Shit man, I still fap with her inside my head like every night!

She's like the hottest chick in school! Well for me she is, I mean she was crowned as the Ms. University. Maraming naiinggit sa 'kin, alam ko 'yon, pero marami ring nagsasabi na bagay raw kami, tapos parang "Most Popular Couple" pa ang tawag sa 'min ng iba. Shit, kaya pati break-up namin, pinagpiyestahan na nila. My friends say that I should move on, she's just another girl and that she's not worth it, but it isn't so easy! For fuck's sake, she's my first real "commitment". Ewan ko ba naman kasi, eh. Basta minahal ko siya talaga kahit pa ba sinasabi nila na niloko niya ako—kapag bumalik siya talagang tatanggapin ko pa rin siya.

Tangina, with open arms pa.

My friends told me to just stop hoping for her to come back. They said that I don't deserve to be shitted on the head, pero hindi, eh, sige pa rin ako sa paghihintay. Tanginang pag–ibig 'yan.

Pinatay ko ang cellphone ko at bumuntonghininga. Kaklase ko ang mga kolokoy na 'to sa ilang subjects simula pa nung first year, since iba–iba naman kami ng kurso, pero naging solid na tropa ko sila nung nagkasama–sama kami sa apartment.

They saw all the efforts I exerted just to make my ex, Andrea, happy. Kung papaanong halos buong dalawang taon ng buhay ko sa kolehiyo ay inilaan ko sa kanya. Alam nila kung gaano ko kamahal si Andrea.

"Rebound lang katapat niyan." Si Esso, fraternal twin ni Chino.

"Ayoko ng rebound. Magiging unfair lang ako sa babaeng gagawin kong rebound."

"Sige, ganito na lang, Jacob, pare. Hindi ka magpapakita ng motibo sa kanila, sa kung sino mang babae, tropahin mo lang yung babae gano'n, tapos text mo minsan, chill kayo gano'n. Ma-divert mo man lang yung attention mo kahit papaano basta wag mong paaasahin para wala kang kargo riyan sa konsensya mo," sabi ni Pipo.

"'Di p're, bahala na yung babae kung ma–fall siya sa moves mo, basta ikaw chill lang. 'Di puwedeng self-righteous ka lagi. 'Di ka naman ganyan dati bago umeksena yang si Andrea, eh. Ang bilis mo sa babae dati, ah." Si Esso, na naka-de-quatro sa ibabaw ng lamesa.

"Sira, dapat diyan kay Jacob slow-mo lang. Kita mo nang 'di naman nagkakaigi sa fast-paced yan, eh. 'Di puwede ng quickie 'yan." Si Julian sabay tingin nang pilyo kay Esso. Tangina ng dalawang 'to, nag-high five pa.

"Mga loko," naiiling na sabi ko na lang. "Ano, Esso, matagal pa ba 'yang kakambal mong hilaw?" pagbabago ko sa usapan.

"Aba, malay ko, 'di ko naman alam kung nasaan 'yon, eh. Pero pare, seryoso, hanap ka na ng rebound. 99% makamo-move on ka riyan sa ex mo."