That Kind of a Guy: When Mr. Gangster Meets His Ms. Gangster[1] *under revision*

CHAPTER 1 [Revised]

Chapter 1

JANA DEAN MANALO

***JUNE 20xx

*Gising na!!! Gising na!!!*

Ito ang pinaka- inaayawan kong parte ng araw ko.  

*Gising na!!! Gising na!!!*

Ang marinig ang nakabibingi at nakakaasar na tunog ng phone ko. Well not to mention it was my mama's recorded voice. 

"Ggrrrr... " ungol ko nang hindi pa rin iminumulat ang aking mga mata habang kinakapa ko ang phone sa tabi ng kama ko at ini- off ang pag- aalarma. 

"mmmm..." 

At balik na ulit ako sa mahimbing na pagkakatulog. Have a sweet dreams people.

And after 30 more minutes...

"JANA!!.." napakunot ang noo ko sa lakas ng sigaw sa labas ng kwarto ko. 

Oh geez! This time hindi ko na maii- alarm off ang boses ng mama ko na nang- gagalit na sa labas ng kwarto ko. Tamad akong bumangon mula sa pagkakahiga ko at nag- stretch ng braso.

*yawn* *u*

"umaga na naman" o.e 

"JANA!!! BANGON KA NA!! MA-LATE KA NA NAMAN! KE BAGO-BAGO NG SCHOOL MO!!" 

Napangiwe na lang ako sa lakas ng boses ni mama mula sa labas. Hindi nya talaga ako tatantanan hanggat hindi ako lumalabas. But wait! Teka. Sandali. 

"Oh no no!" she transferred me to another school again! Shoot! That's why pinilit nya akong lumipat ng bahay, kasi ililipat nya rin ako ng school! 

"Stop shouting, Ma! I'll be downstairs later. Maliligo na muna ako!" padabog akong nag- martsa papunta sa bathroom ng kwarto ko at hindi na inintindi ang sinasabi ng mama ko sa labas.

"Bilisan mo, Jana! Ayaw kong male- late ka na agad sa blahblahblah"

Kahit pa sinabi ni Mama na mag mabilis ako, tamad pa rin akong kumilos. Tumunganga lang ako sa sink ng lavatory ko. Pilit pina- process sa utak ko na nasa ibang lugar na ako, nasa ibang bahay na ako, nasa ibang enivornmentg na ako. So, it's the first day of school, huh? And now what. Im in different school again with different people na pakikisamahan ko na naman. Argh! I can't believe this! Pang- tatlong school ko na 'toh since First year highschool. Every new school year, nililipat ako ng mama ko ng school. Reason? Because they are not good influence. The eff is that. Nakakapagod na. Pero wala akong lakas ng loob humindi sa mama ko. 

Siguro inabot ako ng isang oras sa kwarto ko bago ako bumaba na bihis na wearing the school uniform na naka- hanger sa loob ng closet ko at dala ang back pack ko. My old school uniform was not there anymore. Pssh! 

Sa kusina ako nag- derecho dahil alam kong naroroon si Mama na nagahahanda yata ng breakfast namin.

"Buti naman at naisipan mo ng bumaba!" she sounds irritated. 

"Tinatamad ako, ma." umupo ako sa isang silya at kumuha ng loaf bread at hotdog.

Hindi ko na kinagulat na bigla nyang hinila ng konte ang buhok ko. 

"aray ko! Ma naman!!" kinamot ko ang part na nahila nya at saka ko inayos muli ang pagkakabagsak ng kulay brown at wavy na buhok ko. Baka matuwid. Tss.

"Seriously, Ma? It's my 3rd year in highschool and it's also the 3rd time na nilipat nyo ko ng school!" ngumuso ako at binaba ang loaf at hotdog sa plato ko. Im thinking kung makaka- graduate ba akong may loyalty award. Insert sarcasm. 

Okay naman ang mga school na napasukan ko, ah? Ano bang bad influence ang iniisip nitong si Mama? 

Tumigil sya sa paghahanda pa ng ilang pagkaen saka ako hinarap. I can see the disappointment, fear and the sadness in her eyes. No. Dont be like that, Ma. Nag- iwas na lang ako ng tingin sa kanya, alam ko na ang sasabihin nya. I heart that so many times already.

"Jana, alam mo na kung bakit ko 'toh ginagawa, hindi ba?" kalmado ngunit malungkot ang kanyang boses habang sinasabi nya iyun. 

Ayaw ko syang makitang ganyan. Pero tama ba naman na dahil lang sa takot nya at pagiging protective nya ay ipalilipat - lipat nya ako ng school para maiiwas lang sa bagay na hindi na maiiwasan dahil nakatakda na noon pa man bago ako ipanganak?

"Im just doing this for you, Jana! Ikaw na lang ang meron ako. At ayaw kong mawala ka din saken tulad ng nangyare sa Papa mo!" nabasag ang kanyang boses at narinig ko ang kanyang pag- iyak. Sht!

Parang may nagbara sa lalamunan ko kasabay ang pag- init ng tagiliran ng mga mata ko. I should be strong to handle this. I should be strong to protect her. I should be stronger so that she can be totally happy with just the two of us.

Nilakasan ko ang loob ko para makalapit sa kanya at yakapin sya. Pinaka ayaw kong makita sa lahat ay ang mama ko na umiiyak ng dahil sa masamang pangyayare sa nakaraan. Sa halip na ako ang magpasaya sa kanya ako pa ang nagiging dahilan para umiyak sya. 

"Ma, stop crying please." pinunasan ko ang pisngi nya gamit ang hinlalaki ko. 

"Jana, ipangako mo sa akin na lalayo ka na sa gulo. Lalayo ka na sa mundong ginalawan ng Papa mo. Sweetie, don't be like him. Don't be a gangster." hindi tumitigil ang kanyang pag- iyak habang sinasabi nya iyun. 

"If that's what can make you feel happy, Ma. I will. I'm not gonna be a gangster anymore." 

Yes, I'm a gangster. A member of gang named 'BlackList 12', The Princess well a former Princess now. Because started today, I'm no longer one. But it doesn't mean I'll stop seeking for revenge to those people who killed my Papa.