Sing me a LOVE SONG ♥

Chapter 6.2 Hold-up

Chapter 6.2 Hold-up

Matt’s POV

Nakonsensya ko sa ginawa ko kay Leighton. Akala ko kasi ihahatid siya ngayon ni Ace kaya hindi ko siya pinansin nung uwian na. Tapos maglalaro pa kasi dapat kami nila Enrique ng Baseball. Pero hindi naman natuloy.

Oo, sports club member na ko and I’m good with Enrique now. Nakaganti naman na ko sa kanya. After kasing umalis nila Leighton kahapon, I got into a fight with Ric. Napikon talaga ko sa sobrang disaster na ginawa nila sa Music Room at sinaktan pa niya si Leighton. Pero hindi kami nakatakas sa punishment ng principal.

Nakarating sa principal yung nagyari dahil kay Ace at sa isang babae pa daw na kasama niya. You may think na that is the reason why I get mad at Leighton kasi inakala kong siya yung kasama ni Ace, pero hindi talaga. Actually, kaming dalawa lang naman ni Ric ang pinarusahan pati sila Aldrin. Pero hindi kami na-suspend. Kaya wala talaga akong karapatang magalit kay Leighton.

Kay Ace ako naiinis. Pumapapel kasi siya masyado. At yung kay Leighton naman, it was all just an act. I sensed kasi that she will be with Ace the whole day again so I tried to avoid her. Again, dahil sa inis ko kay Ace. Since I know na hindi siya matitinag sa basta ganun ganun lang na pag-iwas, I dared telling her profane words that will hurt her. Kaya yun nga ang nagyari.

Pero hindi ko pa rin siya natiis. Nung nalaman ko na hindi pala siya ihahatid ni Ace at hindi kami natuloy na maglaro ng baseball, sinundan ko siya with my car. Nag-sisisi talaga ko sa mga sinabi ko sa kanya. Kasi habang pinagmamasdan ko siya na naglalakad, nakatulala lang siya na parang malalim ang iniisip.

She didn’t even notice my car just a few meters behind her. Tsaka nagtaka din pala ako kung bakit hindi siya sumakay ng tricycle pauwi. Ang dilim pa naman na at mag-isa lang siyang naglalakad.

Maya-maya pa, lumiko siya sa isang kanto. Napansin kong biglang bumilis yung lakad niya habang nakahinto lang ako sa may kanto with my head lights off. Syempre mapapansin niya ko pag naka-on ang ilaw. Natatakot siguro siya kasi madilim kaya ang bilis ng lakad niya.

I sighed and ask myself, why am I putting so much effort and importance on her?

May something talaga kay Leighton na hindi ko maipaliwanag.

Pero I think it’s more on being guilty and feeling responsible of her loneliness.

Hindi kasi siya actually yung taong babalewalain ka lang. I guessed she loves her friends so much and she’s very soft when it comes to dealing with the other people. Happy go lucky siya at parang kaibigan niya ang lahat. Maybe that’s the reason kaya ayaw niyang may nagagalit sa kanya.

Maya-maya pa, nakita ko siyang lumingon ditto sa gawi ko. Tapos para bang may hinahanap siya na ewan. Nagtaka ako kung bakit ganon. Pero natawa rin ako kasi para siyang paranoid na natatakot. Haha! Well, hindi ko naman siya masisisi kasi gabi na at mag-isa lang siya—alam niya sa sarili niyang mag-isa siya ngayon pero andito lang ako sa likod niya, nakaalalay, at babantayan siya hanggang sa makauwi siya ng ligtas.

I know. I look like a stalker. Pero I realized that if I’m ging to show right now, she would just ignore me. After all what I did to her this day, I don’t think she would have the guts to talk to me. She was clearly hurt and I’m not oblivious with that.

I snap back to reality and saw her running to this way. She was running and breathing hard that as if someone’s coming for her behind. And then when she passes by the street light, I saw a man with a dagger behind her.

Fear struck me and I can see she was shouting dreadfully. So I scramble on my seat and accelerated against her direction with my head lights blinding on.