SECRETLY MARRIED FANFIC

Secretly Married

Note: This story was written before the original SM ends. So don't be confused. This is not a sequel. This is a FanFiction.

Kent's POV

Ako si Ken Tomas Fuentabella.

Mas kilala bilang Kent.

Artista.

Gwapo.

Mayaman.

Sabi nila, manhid daw ako. Napaka cold hearted ko daw at napaka yabang.

Saksakan din daw ako ng sungit.

Pero hindi naman nila maitanggi na isa akong successful na lalaki.

Mahal ko ang pag aartista. Dito ako may passion. Hindi naman siguro ako sisikat kung hindi ko ibinuhos ang best ko sa propesyong ito.

Pero sabi nga nila, sa likod ng isang matagumpay na lalaking tulad ko.. mayroong isang babaeng laging naka alalay sakin.

Oo, masugit nga ako, cold, at napaka manhid..

Pero nag bago ang lahat nang ma realized ko na matagal ko na palang mahal ang babaeng palaging nasa tabi ko mula pagkabata.

Aside from my parents, ang babaeng ito lang ang masasabi kong "ah itong engot na to, kilalang kilala na ako nito." Patpatin pa ako noon at totoy na totoy pa.

Wala pa ako sa spot light nandyan na sya. Hindi pa ako naka tayo sa entablado pero naka suporta na sya. Wala pa akong fans pero lagi siyang nandyan para I boost ako.

Kahit pa aso't pusa kami noong mga bata pa kami.

She made me change. Something inside me feels like I have to be a better man for her.

Siya si Phoebe.

Phoebe Isabelle Bernal - Fuentabella

And she's the only one for me.

Simple lang syang babae. May pagka engot nga lang sya pero mahal na mahal ko talaga.

Siya na rin yata ang pinaka maganda at pinaka sexing babae na nakilala ko.

Hindi ko alam.

Sakanya lang ako na attract ng ganito. Maybe because of her personality. I've met hundreds of beautiful girls in showbiz but my eyes and my heart will always be for Phoebe.

Yes, she's my wife.

Ikinasal kami 6 years ago at itinago namin ito sa publiko para sa career ko.

Arrange marriage.

It's a long story. Napaka bata pa namin noon.

And it really doesn't matter anymore. I just know that without her in my life, I'm nothing.

She completes me.

**

Ang araw na ito ang pinakahihintay ko.

I spent nearly an hour doing nothing. Natutulala ako and I'm kind of freaking out because I'm nervous!

Sobrang kinakabahan talaga ako!Halos manginig ang buo kong katawan. Namamawis ang mga palad ko, at hindi ako mapakali.

Mas nakakakaba pa ito kesa sa mga on the spot interview ko o di kaya'y guesting sa isang show. Sobrang kaba na halos lulundag na palabas ang puso ko.

"Kent anak. Bilisan mo na dyan, malalate na tayo!", narinig kong sigaw ni papa mula sa baba. Nasa kwarto pa kasi ako ngayon at nag aayos. Tila balisa sa pag mamadali. Di ko inakala na magiging kanito katindi ang emosyong madarama ko.

"Wait pa, hindi pa ako tapos!", sagot ko habang nag mamadaling isinusuot ang aking toxido at ikinabit ang necktie kong kulay itim.

Halos di ako maka hinga at wala na din akong oras para tingnan ulit ang histura ko sa salamin. Abot abot ang tibok ng puso ko.

"Anak, baka mauna pa ang bride mo doon sa simbahan. Nakakahiya naman. ", sigaw ulit ng papa.

Nanunuya ang boses nya. Isa pa to e, kanina pa nga ako kinakabahan tapos ganito pa ang asal ni papa. Tila ba natutuwa sya sa pagkakataranta ko.

"Yes pa, ito na tapos na!", sagot ko sa kanya pabalik. Muntik pa akong matalisod sa sobrang pag mamadali! Damn!

Dali-dali akong bumaba ng hagdan habang inaayos ayos pa ang necktie ko. Feeling ko nasasakal ako nito kaya di ako makahinga! Parang nasa lalamunan ko na ang puso ko! Sobrang lakas ng tibok nito!

Paano pa kaya mamaya kapag nasa simbahan na ako at hinihintay sya?

Yes. Today, I will marry my beautiful wife again.. but this time's for real.

Pinangako ko sa sarili ko na kahit kailan, hinding hindi ko na papakawalan ang taong nagturo saakin kung paano mag mahal.

Iniisip ko palang na nag lalakad sya papunta sakin ay naninindig na ang balahibo ko. It is way waaay different than our first wedding. I loved her then, but I love her even more now! This is so damn nerve wrecking!!!

I can't wait to marry her again.

To make her mine again.
To say my vow again.
To prove how much I love her again.

I just can't wait to see her eyes water while she's walking down the aisle.. her step towards happiness..

Her steps towards me.

I love her so much that my heart hurts like crazy!

"Let's go pa!", sabi ko sabay tapik kay papa.

______________________________________________________________________________