CONY POV:
"tumawag kayo ng doktor,bilis.john wag kang bibitaw,di ko na kakayaning mawala ka sakin minsan ka nang nawala.sa pagkakataong ito di ako bibitaw sayo"sabi ni cony
agad namang kumilos si anthony para tumawag ng doktor
ngunit pagdating ng doktor ay huli na ang lahat.wala nang buhay ang minamahal na kabiyak na siyang naging dahilan kung bakit humagolgol sa pag-iyak.maging ang mga bata ay umiyak na rin dahil sa nadaramang bigat na kalooban ng ina
"mga anak patawarin niya si mama sa pagiging salfish ko.di niyo na tuloy nagawang makilala papa niyo.and i'm sorry for the causing the pain of your father "sabi ni cony sa dalwang anak
"what do you mean mama?"tanong ni andrei sa ina
"yung papa niyo kasi wala na hindi na kami magkapagsisimulang muli.tuluyan na kasing bumigay ang katawan niya dahil sa sobrang hirap"nang biglang hinimatay si cony habang nagsasalita
alam nang lahat ng taong naroon kung anong hirap ang pinagdadaanan ni cony ngayon.kaya't agad nila itong tinulungan oras na nakita nila itong bumagsak at nawalan ng malay-tao sa ikalawang pagkakataon.
"lola aong nangyari kay mama?bakit siya nawalan na naman ng malay"tanong ng kambal kay aling divina
"siguro di matanggap ng mama niyo ang nangyari sa papa niyo kaya bumigay naman ang katawan niya dahil sa nangyaring ito"sabi ni aling divina
"talaga po bang sumuko na si papa para mabuhay sa amin"sabi ni andrie
"sa tingin ko hindi dahil sa inyo kaay sumuko si papa niyo"sabi ni danica na sumingit sa usapan ng mag lola
niyakap ni danica ang dalawang pamangkin.umiyak na naman ang kambal dahil sa bigat ng nararamdamang kalungkutan.nang tumigil sa pag iyak ang kambal ay siya namang dating ng mga tauhan ng hospital para ilipat na sa morgue ang katawan ng walang buhay nila ama.
ayaw ipagalaw ng dalawang bata ang katawan ng kanilang ama dahil naniniwala sila na magbabalik at mabubuo ang pinapangarap na isang masaya at buong pamilya.sa kabilang dako ng silid kung saan nakahiga ang walang malay na si cony ay nagulat siya dahil nang maimulat niya ang kanyang mga mata ay napaliligiran siya ng mga puting ulap at nakarnig din siya ng tinig tulad ni john.sa kanyang pagsunod kung saan nagmumula ang tinig.nakilala niya kung kanino nanggagaling ang tinigna sa kanyang ala-ala ay ang namayapang ama ni john si mang herman
"connie kamusta ka na?"tanong ni mang herman kay connie
"di po okey kasi po huli na para sa amin ng anak niyo.tuluyan na po siyang namaalam sa amin ng dalawng apo niyo.di niya rin po nakilala ang bunga ng pag iibigan namin"sabi ni cony kay mang herman
"hindi connie hindi",gusto kong malaman na kakagaling niya lang dito.di niya matanggap na na nagmahal ka ng iba dahil sa mga batang kasama mo nung nakita ka niya.di niya pa alam ang mga nalamn ko mula sayo"sabi ni mang herman
"asan na po siya ngayon siya ngayon"tanong ni cony kay mang herman
"pinabalik ko siya dahil marami pa siyang kailangang gawinat patunayan"sagot ni mang herman kay connie.
"sandali lang connie may dapaqt ka ng malaman.isang bagay lang ang naiisip kong pwedeng gawin para muli siyang mabuhay yun ay sa mapapagitian ng isang halik.maari mula sayo o sa ibang tao manggaling ang halik na maaring gumising sa kanya.magiging epektibo lang ito kung ang humalik sa kanya ay tunay at wagas ang pagmamahal sa kanya"paalalang sabi ni mang herman
di nagtagal ay nagising na rin si cony.narinig niya ang mga hiyaw at sigaw ng dalawang anak na pinipigilan ang mga tauhan ng hospital para galawin ang bangkay ng kanilang ama.agad kinausap ni cony ang mga tauhan ng hospital para bumalik na lang kakausapin lang muan niya ang mga bata baka sakaling pumayag ang mga itongunit ang plano niya pala ay hahalikan ito.hinalikan niya ang kabiyak sa pag-asang muli itong magkakamalay.ilang segundo pa ang lumipas ay muling nagkamalay ang si john ngunit tulad ng sinabi ng doktoray halos wala itong maalala.pati ang mga ala ala nila ni cony at kung sino si cony ay naglaho na rin.dahil maagang naabisohan ng doktor ay nakapaghanda si cony.ikinagulat ng lahat ng naroon ang muling pagbukas ng maat ni john.
