My Professor becomes my Suitor!?! (Based on real experience)

A Companion

We are here eating at the foodplace where I and my friends used to eat...

"HINDI AKO PUMAPAYAG!!!", sagot sa akin ni Fey after hearing my explanations 'bout dun sa nalaman nilang text messages galing kay Sir. Masakit sa loob ko. Sobrang sakit. Gusto kong sumigaw. Gusto kong umiyak. Pero hindi ko magawa. Ayaw kong malaman nila kung gaano kahirap para sa akin ang magpasya lalo na't unti-unti ko nang minamahal ang lalaking puno't dulo ng usapang ito.

"2 Down!! Ikaw Aira, pumapayag ka ba?" pagtatanong ni Dianne sa iba pang nakaalam nung tungkol sa text.

Hindi makasagot si Aira.. Alam nya na magiging masakit din para sa akin kung maging sya ay tututol sa amin.. Natatakot akong malaman ang mga reaksyon nila. Natatakot ako na baka lahat sila ay tumutol na. UHHHH!! >__________<

"Uhhm, paano pag may ibang nakaalam nito Jj, manganganib ka..." tanong sa akin ni Aira sa halip na sagutin ang tanong ni Dianne.

"Hindi ko din talaga alam ang gagawin ko. :( " sagot ko sa lahat.

"Natatakot lang kami para sayo Jj... Sana alam mo ang magiging kahihinantnan ng mga gagawin mong desisyon.. :(" sagot pa sa akin ni Aira..

Nagtapos ang forum namin ng hindi maganda ang naging resulta.. Syempre nga naman tututol sila.. FORBIDDEN nga naman kasi. Tapos concerned pa sila sa akin... Kaibigan nga talaga.. HAAAY kaso saklap lang.. Bakit ko kasi sya naging teacher pa eh... 

Noong nasa bus na kami, napagusapan pa din namin ni Kath yung mga text messages... 

"Kath, haaaay..saklap.." sabi ko sa kanya.

"Alam mo Jj, wala namang masama jan eh, sa mata ng ibang tao, meron, pero sa mata ni God wala naman talaga. Nagmamahalan naman kayong dalawa eh." sagot nya sa akin. The time na sinabi ni Kath yun, gumaan ng sobra ang pakiramdam ko.. Si Kath ang tipo ng tao na nauunawaan ang mga bagay na hindi lubos na nauunawan ng iba.. Thankful ako at nanjan sya.

"Hindi ba nag-iba ang tingin mo sa akin kasi pumatol ako sa isang teacher?" tanong ko sa kanya. Gusto ko nang umiyak. Pero hindi ko gagawin kasi nahihiya akong umiyak sa harap nya. 

"Anoooo? Bakit mo tinatanong yannnnn?" sagot nya sa akin... halatang galit.. Hindi nya inexpect na itatanong ko sa kanya yun..

"Wala, kasi, ayun, diba..." sagot ko naman.. Nahihiya ako.. Parang wala akong mukhang maihaharap sa lahat ng tao.. Pero nagmahal lang din naman ako.. Wala naman sigurong masama dun.. Uhh!! Ang hirap... >____< Bakit kailangan maging ganito kakomplikado..

I got home around 5 o'clock in the afternoon, 1 week ang nakalipas and it was actually our midterms week, hindi kami nagkikita ni Sir, ang last glance ko sa kanya ay noong pumunta sya sa room namin before mag-exam sa religion, may correction lang pala sa exam nya.. After that week, postponed ang classes, kasi bagyuhan naman.. Dapat ay may meeting kami nung wednesday kaso sinuspend ang class kasi malakas nga ang bagyo tapos National Holiday naman sa Friday, Dyos ko po.. Halos 2 weeks na kaming di nagkikita at di din nagkakatext..