asdfghjkLOVE.♥[COMPLETED]

Chapter 22

Okay! From now on merong POV per Chapter.

Para masaya. HAHAHAHAHAH! XD

Tsaka para mahaba. :'))))) 

Happy 3k sa WMBMMS!! :D

Salamat ng madami sa readers! ^_____________^

--------------------------------------------------

>MALEN'S POV<

So nabasa nyo naman sa Chapter 21 diba? Nag-uusap kami ni Nate.. Haaaaaaayy!!!! NATE!! Why you so irresistable? HAHAHAHAH! Grabe nababaliw na ko. Nadala ba talaga ako dun sa mga halik nya? Or sa concern and protection na pinapakita nya? Ewan.. Basta parang yung feelings ko para kay Ken napunta sa kanya LAHAT LAHAT! ^______________^

Binaba na nya yung telepono.. Haaaaaay. Nakaka-mesmerize yung boses nya!! Oo na ako na kinikilig.. HAHAHA! Ewan. Basta.. For the past 3 years ko sa high school, kay Ken lang talaga ako nasaktan. Never akong nagka-crush.. After what happened to my mom? Parang naging bitter na ko.. Kasi nung nakita kong nasasaktan si Papa, para bang bigla akong tinamaan ng kidlat at ipinamuka sakin nung moment na yun na pag nagmahal ka ng sobra, mahirap pag nawala sayo..

Pero yung naramdaman ko kay Ken? Ewan. Biglaang sumalpok sakin eh. HAHAHAHA! Natawa naman ako dun. Kasi nga diba nagkakilala kame gawa nung nagkabungguan kame? Ayyy! Ano ba yan!?!? Si Ken nanaman iniisip ko?! ERASE! ERASE! May Jane na sya.. At ako? May NATE na.. ^________________^

Tik-tok. Tik-tok. Yan lang naririnig ko. Ang tahimik.. Gabi na kasi eh. Walang mga tambay na maingay at pagala-gala.. Tsssssss.. Tik-tok. Tik-tok.. Ang tahimik.. Napatingin tuloy ako sa table sa bed side ko.. Alam kong may orasan dun.. Binuksan ko yung lamp shade para makita ko kung anong oras na..

Pero nung hinawakan ko yung switch.. Ayaw umilaw.. Ilang beses kong pinindot pindot..

*CLICK*

*CLICK*

*CLICK*

*CLICK*

Ayaw umilaw.. I bent over para tignan kung anong problema ng lamp.. But then.. May bumulaga sakin babae na umiiyak! NG DUGO!!!! Pero syempre joke lang yun. HAHAHA! Ewan ko ba.. Napaka weird.. Este NAKAKATKAOT ng mga naiisip ko.. Parang yung author lang.. Ang boplaks.. Takot kasi ako sa dilim eh..

Pagbukas ng ilaw.. Tinignan ko yung orasan.. GOD! It's 12:15 already.. Di talaga ako makatulog kahit sobrang sakit na ng ulo ko at pagod na pagod na ko.. Pinatay ko na yung lamp..Pumikit nalang ako.. Effective eh.. Pipikit lang ako for like 5 minutes tas tulog na ko..

*PIKIT*

*PIKIT*

Pero hindi eh.. May 5 minutes na siguro akong nakapikit pero ni hindi man lang ako dinadalaw ng antok.. So bumaba nalang ako to get a glass of water.. So tumayo ako.. Bumaba ng hagdan at nagdire-diretcho sa kusina..

Dahil sa mga chuva chuchu eklabush ko.. Nag-iingay ako sa loob ng kusina.. Haha. E kasi naman, pagbubukas ng cupboard, pagkuha ng baso (babasagin), paglalapag sa lamesa, pagbubukas ng ref, pagsasalin ng tubig, pagbabalik nung tubig, at muling pagsasara nung ref. Ang ingay. HAHAHAHA!

So eto na.. Iniinom ko na yung tubig.. Nakakaloka.. May bumukas na ilaw sa sala.. Tapos I heard slow footsteps coming towards the kitchen.. Umiinom ako ng tubig SLOWLY tapos titig na titig ako dun sa opening papasok sa kinaroroonan ko.. Tapos I decided na lumakad lakad ng konti.. Sisilipin ko sana kung sino yun..

*LAKAD*

*LAKAD*

Tapos nung pasilip na ko.. Nagulat ako dahil biglang sumigaw si Ate Josie! Nagulat din siguro sakin. HAHAHA! SI author ang hilig manakot aba..