Trillende handen,
Een rood gezicht,
Ik voel de mensen staren,
Zelf met mijn ogen dicht.
De muziek begint te spelen,
En het lachen wordt gevoeld.
Het doet pijn, onzekerheid,
Misschien wel onbedoeld.
Vanbinnen knapt er iets,
‘k merk al die blikken.
Probeer tranen tegen te houden,
Maar ik lijk te stikken.
Weten ze hoe het voelt,
Om bang te zijn voor dit falen?
Ik wil het uitleggen, schreeuwen,
Maar zie niet hoe ik het moet vertalen.
Ik ben niet boos,
Maar dat er niemand is die dit ziet.
Ze lachen wel, ze praten,
Maar de angst voelen ze niet?
JE LEEST
Gedichtenbundel; het leven
PoetryDeze gedichtenbundel laat zien dat het leven niet altijd zo makkelijk kan zijn. Dat problemen niet altijd meteen opgeslost kunnen zijn. De meeste gedichten heb ik zelf geschreven maar er zitten er bij die mij hebben geïnspireerd tot deze bundel. Ik...
