Ik zit opgesloten
achter tien sloten.
En al de malloten
mijn huisgenoten.
In een gesticht
een duister licht
eenzaam gericht
op mijn gezicht.
Licht van de zon
schijnt op beton.
Als ik het nu kon
liep ik naar de horizon.
Ik kan er niet komen.
Mijn vrijheid ontnomen
om te voorkomen
dat ik iets anders durf te dromen.
JE LEEST
Gedichtenbundel; het leven
PoetryDeze gedichtenbundel laat zien dat het leven niet altijd zo makkelijk kan zijn. Dat problemen niet altijd meteen opgeslost kunnen zijn. De meeste gedichten heb ik zelf geschreven maar er zitten er bij die mij hebben geïnspireerd tot deze bundel. Ik...
