YNA'S POV:
Mga tatlong taon akong hindi inimikan ni AARON, trenta na ako ngayon, ganun siguro kasama
ang loob nya sa akin. May asawa nga sya ngayon eh...hahahaha syempre joke lang yun baliw ang
author eh. Pero kakabaliw din naman kasi yung topak ng lalaking yun, 3 days akong dinedma. Andito ako ngayon sa bus stop pauwi na ulit ako sa amin. Ang saya saya ng buhay ko di ba, ang daming rest day..hahaha
"Akin na gamit mo?" kagulat naman, hindi ko namalayan na katabi ko na si AARON. Topakin
talaga, ngayon naman namamansin. kawawa naman magiging anak namin, pareho
kaming topakin..hahaha
"bakit ka namamansin ngayon?"
"wala lang" nice talking mga pre, bahala na nga sya.
"umuwi ka na lang, kaya kong umuwing m,ag isa" kakagalit na kasi parang naglilihi lang.
Akmang sasakay na ako sa bus na tumigil sa harap namin pero pinigilan nya ako, ayan tuloy
pinagtitinginan kami. Eh pano ba naman nakahara kami sa may pinto, wala tuloy makasakay. si
manong konduktor napapakamot na lang ng ulo.
"ano sasakay ba kayo, naaabala ang mga pasahero" si manong epal oh.. hahaha
"hindi po kami sasakay ng misis ko, naglilihi po kasi sya kaya matampuhin" maka misis naman
to, wagas. At ako pa ang matampuhin huh. hihila na nya ako kung saan, kuya wag po! wag
YOU ARE READING
FIVE MINUTES (BABY FACTORY) [Unedited]
浪漫ang hirap pigilang mahalin ang isang taong matagal mo ng mahal.. epal na utak.. takot na puso..