Busy na naman sa pag-rereview ng mga proposal at papeles si Erin bago papirmahan ng kangyang boss nang mag-ring ang telepono sa tabi niya.
"hello Erin hija busy ka ba ngayon?" bungad sa kanya ng tumatawag. Pamilyar ang boses kaya agad niyang nakilala kung sino ang nasa kabilang linya. Walang iba kundi si Mrs. de Vera, ang nanay ng boss niya.
"Medyo busy nga po Maam. Napatawag pa kayo?" magiliw na sagot ni Erin sa kausap.
"Gusto ko sanang samahan mo 'ko mamili nang damit sa isusuot ko sa party. Hindi na man siguro babagsak ang kabuhayan natin kung iiwan mo ang ginagawa mo ngayon." sabi nito.
Halos five years ng empleyado si Erin sa de Vera Group of Companies o DGC kaya naman alam na niya kung ano ang kalakaran at pasikotsikot sa kompanya. Kilala na rin siya ng may-ari nito dahil malimit siyang kasama sa mga meeting ng boss niya.
And Erin couldn't just say no to the old woman. Alam din niya kahit tumanggi siya ay hindi siya nahahatak nito. She just love her at itinuring na rin niyang parang tunay na ina.
"Naku malabong mangyari iyon Tita at saka hindi pa na naman po kailangan sa ngayon ito ni bossing" naka-ngiting tugon niya kahit hindi siya nito nakikita.
"Well if that's the case then I'll be there in 5 minutes to catch you at ipagpapaalam na rin kita sa mapang-abuso mong boss. I'll see you later hija." tumatawang sagot na mn nito
"Segi po Tita bye!" Paalam niya.
Napangiti si Erin habang ibinaba ang telepono. Alam niyang sesermonan na naman nito ang anak dahil umano sa pang-aabuso nito sa kanya pagdating sa trabaho. Hindi naman kasi totoo ang sinasabi ni Tita Azon. Si Erin kasi mismo ang may gustong gawin ang dapat niyang gawin bilang isang matapat na empleyado ng mga ito.Pinagsabihan na rin siya ng boss niya na hinay hinay lang sa kanyang ginagawa ngunit di niya ito pinapansin sa halip ay ipinapatuloy pa rin ang ginagawa.
Bilang pambawi nalang ng mga ito ay sinasama si Erin ni Mrs de Vera sa mga social events pati sa pag-sashoping nito bagay na hindi niya matanggihan dahil binibiro siyang kapag ginawa daw niya ito ay tatanggalin siya sa trabaho at gagawin ang lahat para hindi siya matanggap sa ibang kompanya.
MALALIM ang inisip ni Zen patungkol sa sinabi ng mga magulang nang nagdaang gabi. He was asked to get married soon.
"Zen anak kailan ka ba mag-aasawa? tanong ng mommy niya. they were having a dinner. "'when are you going to give this old woman a grandchild? Sana naman maabotan ko man lang na makitang tumatakbo ang mga apo ko."
it wasn't the first time he heared them asking and about it but he knows that he had to take it seriously this time. His mother had a heart attack few months ago and the doctor advice them to pay attention sa mga pangangailangan nito. If possible ay huwag pasamain ang loob nito. He love his mother that he will give everything she needs because he's afraid to lose her very soon.
"Ang tanong honey ay kung kailan niya ipakilala ang babaeng pakakasalan nito? eh wla naman itong seryosong relasyon." saad naman ng kanyang amang si Don Enrico.
Tahimik pa ri si Zen. and choose not to answer them para naman hindi madisappoint ang magulang. Alam niya pangarap ng mga ito ang malaro ang kanyang magiging mga anak.
Malakas na katok ang nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan. Sumungaw ang magandang sekretarya niyang si Erin.
His one and only Erin. Matagal na siyang may gusto rito ngunit hindi nya magawang magtapat dito dahil na rin sa natatakot siyang mabasted nito. Yes takot siyang gawin nito iyon sa kanya. Alam niyang maraming nagkakagusto rito at nanliligaw ngunit wala ni isa sa mga ito ang sinagot o enintertained ng dalaga. Ayaw niyang matulad sa mga ito at alam din niyang pagtatawanan lang siya ng kanyang mga kaibigan kapag nangyari iyon.
"What is it Erin?" tanong niya nang makapasok na ito sa kanyang opisina. Pormal ang mukha nito at parang mahalaga at importante ang sasabihin nito. Hindi sanay si Zen na ganito ang hitsura nito. Palagi kasing nakangiti si Erin.
"Boss pwede ko ba kayong makausap?" balik tanong nito.
"Sure have a seat. Bakit? Tungol ba saan? at muhkang importante yata."
"magli-leave ako for one month uuwi sana ako sa probinsya, matagal na kasi akong hindi nakauwi" paliwanag nito.
Dalawang taon na siguro itong hindi nauwi sa probisya dahil naging busy sila sa kompanya. Alam niyang namimissed na nito ang mga kamag-anak . Hindi ito nakakauwi sa mga mahahalagang okasyon tulad ng pasko. madalas ay iniimbitahan ito ng mga magulang niya sa bahay nila para kahit paano ay hindi ito malulungkot.
"When are you gonna take that leave?" Zen ask.
"next week sana"
"What?" gulat niyang tanong. "bakit ngayon mo lang sinabi? "you should've told me 2 months earlier."
"Boss paano ko pa masasabi sa inyo eh palagi tayong nasa ibang bansa? at saka gagawin ko naman ang dapat kong gawin para di na ka mahirapan 'pag wala na ako."
" still you should have at least call me alam mo na nahihirapan ako kapag wala ka." and i'll miss you!
say's his mind. And no not now, i need you now Erin.eksaheradong sulsol ng kanyang isip.
"oh well masanay ka na Zen, give her a break son. now is the time for her to have her vacation" sagot ng kapapasok niyang butihing ina.
