SCARLET's POV
It's me again. Miss me?
Abala ako sa pagtitingin ng mga design sa brochure. I have owned the famous botique in Korea, and even here in the Philippines. And I'm planning to have another shop AGAIN. Sana pala ay Business Administration ang kinuha kong course dati.
'Haha!'
While kurt is soo damn busy in our company. Collins-Alejo company. Minsan ay tinutulungan ko din siya sa mga paperworks niya, pero minsan ay ayaw niya akong nakikialam. Baka mastress lang daw ako. Charrrr!
Our status? GOING STRONGER.
"Mam, may napili na po ba kayong design?" tanong ng isang designer na ni-Hired ko.
"Yes. This, this, this, and this. I don't like this one, masyadong O.A ang design." I said and close the brochure.
"S-sige po mam." Sabi nung designer tsaka umalis.
I lay my back in my diamond chair and close my eyes to relax.
*BLAAAM*
Napamulat ako agad nung may malakas na kalabog sa pinto.
dO_Ob
"Mommmmmeeeeeeyyyy!" Sigaw ni purple tsaka ako dinamba ng yakap.
"Purple!" Suway ko.
"I miss you mom. *sob*" kunwaring naiiyak na sabi nito sakin.
"Scratch that. I know you need something." Sabi ko dahil alam ko na kapag nagkakaganyan siya.
She pouted. "How did you know?" She asked innocently.
"I know you too well."
"Mom, let's go to daddy." She pouted again.
"Why? Your daddy is very busy, you know that." I said in a calm voice.
"But i wanna see daddy." I sighed.
"Fine. But you need to change your clothes first. Okay? You smells bad." Totoo. Amoy araw at pawis siya dahil siguro sa kakalaro. My daughter is already 5 years old.
"Aye aye captain!" Sigaw niya tsaka dumiretso sa CR ng botique.
Inutusan ko naman ang isa sa staff ko dito na bigyan ng pamalit ang anak ko.
We're on our way to the company and I'm a lil bit sleepy. Panay ang salita ni Purple tungkol sa barbie na napanuod niya at puro tango na lang ako.
'Minamigraine nanaman ata ako.'
Sinandal ko ang ulo ko sa backseat tsaka ipinikit ang mata ko.
Nagising ako ng may tumatapik sa magkabilang pisngi ko.
"Mommy! Mommy! Mommy! We're here!" Paulit ulit na sabi ni purple kaya bumaba na kami ng kotse.
Binati agad kami ng mga guards at ng mga nagtrarabaho sa company nung makita nila kami ng anak ko.
I nodded for response.
Sumakay na kami sa elevator na exclusive lang para sa aming tatlo. Hawak-hawak ko ang isang kamay ni purple na tumatalon talon pa. I chuckled because of her childishness.
Tumakbo agad siya pagkabukas na pagkabukas ng elevator.
"Careful baby!" Sigaw ko.
Naglakad na din ako at pinuntahan sila. And then I saw my husband busy in his paper works.
'Kawawa naman asawa ko.'
"Daaaaddyyy!!" my baby shouted..
I chuckled when I saw Kurt's face right after he saw us..
"Kei? Wifey?" takang tanong niya at wala sa sariling lumapit samin.
"Yehey!!" Tumakbo bigla si purple papunta sa table kung saan yung chocolate fountain.
'Now I know why my baby wants to go here.'
Napapailing na lang kami ni kurt tsaka tatawa. Gustong gusto niya kasi yung chocolate fountain dito sa office ni Kurt kesa sa bahay. Mas masarap daw kasi ito.
Nakangiti ko siyang tinitignan nung may maramdaman akong humawak sa bewang ko.
"Wifey." He said tsaka tuluyan na akong niyakap patalikod.
"Are you okay hubby?" Nag-aalalang tanong ko tsaka hinawakan ang kamay niyang nakayakap sakin.
"Yeah, i just miss you." He said softly, and i felt him poured some kisses in my hair.
I chuckled. "Ilang oras lang tayong hindi nagkasama, kurt."
"Yeah and that kills me so much babe." Parang batang sabi niya.
I faced him and hugged him tightly.
"I love you hubby."
I saw him smiled. Tumingin pa ito sa anak namin bago ako hinalikan ng mabilis.
"I love you so damn much wifey." He said and kissed my forehead.
Hinawakan niya ang kamay ko tsaka kami naglakad papunta kay purple.
"Mommy! Daddy! You want??" Tanong niya samin.
Ngumiti lang kami sa kanya habang pinapanuod siyang kumain.
'I'll treasure this family forever.'
***
To be continued...
(A/N: Sa mga ngtatanong ng WHOLE name ko, bukas na lang. Hahahaha!)
