Vicky’s POV ( Ken’s mom)
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig! Oh my god! The kid just denied his father!
Agad akong napalapit sa anak ko na nawalan ng ngiti at dahan dahang napaatras sa nakitang reaksyon ng bata! Pakiramdam ko bigla akong naawa sa anak… I know that hurts! Masakit sa kahit sinong magulang ang hindi kilalanin ng anak!
When I saw the kid back in the restaurant alam ko ng amin ang bata…. Yung bang parang kahit walang sabihin mararamdaman mo sa puso mo ang koneksyon mo sa kanya! It’s inexpressible! It’s a different feeling! Kaya naman hindi ko mapigilang mapatanong kay Bea sa mga oras na iyon! .. malakas ang pakiramdam ko …. At nuon pa man, when I laid my eyes on the kid,, I know in my heart that we are related.
Napatingin ako ngayon kay Bea na tila hindi alam ang gagawin., para na itong tuod na nakatulala lang roon at hindi makapaniwala.
“iha? Why don’t you bring Art upstairs for the meantime?” I tried to speak calmly when our eyes meet. At tila naman bigla itong nagbalik sa katinuan at agad na iniakyat ang bata sa taas.
Nakita ko ang pagsunod ng tingin ni Ken sa mga ito na . But what shock me is to find out that…….
Ken…..
My son…
For the first time…….
..was crying!
Bea’s POV
Pagkasara ko ng pintuan ng kwarto pakiramdam ko bigla akong nabunutan ng tinik sa dibdib! Oh hell! Andaming nangyari sa gabing to!
Karga karga ko si Art at ipinahiga sa kama. Tinitigan koi to, why doesn’t he want his dad? Akala ko pa naman matutuwa ito kapag nakita si Ken , I didn’t expect his reaction a while back, akala ko magtatakbo pa ito palapit sa daddy niya but no,,…. He denied him .
Nakita kong pumikit ito, siguradong antok na antok na ito, it is almost 1 o’clock. Hinaplos ko ang buhok nito ,.. “baby? What’s wrong?” I whispered.
Nagmulat naman ito ng mga mata “I don’t like him mommy” sabi nito sa mahinang boses. Nais ko pa sana siyang tanungin pero halatang antok na antok na ito kaya naman nahiga nalang ako sa tabi niya as im touching his hair.
Bigla ko na namang naalala si Ken, hindi nakaligtas sa aking paningin ang mga luhang pumatak mula sa mga mata nito dahil sa nangyari and that just made me stunned! Parang bigla akong napahiya sa sarili…. I see Ken as an aggressive, possessive, pervert, stupid, monster nahhhhhhh name it! But when I saw him cry pakiramdam ko hindi ko nga pala pinagtuunan nang pansin ang kabilang side nito. I never imagined him crying! Walang wala ito sa karakter niya but what just happened a while back is really unbelievable!
Niyakap ko si Art na payapa nang natutulog , pumikit muna ako saglit…. Kahit saglit lang…. I just need to absorb everything that’s happening ….
