Arranged Marriage To My Boss (Completed)

Chapter 4

"Kanina kapa pala nandito hindi ka man lang nagtanong kung may dapat bang gawin. First day mo palang nagpakilala kana agad ng ugali mo, iha," naiiritang sabi niya saakin.

Para akong namutla sa sinabi niya. Hindi ko kasi alam. Napatingin nalang ako kay Rose na naguguluhan din.

"Wala po kasing lumapit saakin," pag-e-explain ko. "Bago lang po ako, pasensya na, sir. Hindi na mauulit."

"Being new is never an excuse, iha," mas lalong lumalim ang boses niya. "Gawin mo lahat iyan, double check everything if it has typos and grammatical errors." Sumilip ito sa relo na nasa kamay niya. "You have to finish it within the day so it would suffice your ignorance this morning."

Hindi na niya hinintay ang pagsagot ko. He walked out and went straight to his office. Nilapitan agad ako ni Romeo na kanina pa nakikinig. Namumutla naman ako sa kaba at sa kahihiyan dahil narinig din ng iba iyong sinabi niya.

"Ano iyon? Bakit ganon? Nagmamaldita si papshie. Anong mayroon?" Nagtatakang tanong ni Romeo habang nakapameywang.

"Baka napagalitan sa taas kaya dito sa bago nilabas iyong galit. Kupal talaga iyan!" saad naman ni Rose.

Hindi na ako masyado nakipagtalo sakanila at sinimulan ko na agad basahin at tingnan isa-isa iyong mga papel sa harap ko. I need to proofread it first then retype it since wala naman binigay saakin na softcopies.

Lunch came. Everyone stood up including Romeo and Rose. Niyayaya na nila ako kumain pero hindi na ako sumabay dahil ayoko mapagalitan. Nahihilo na ako sa kakabasa tapos sinabayan pa ng sakit ng sikmura ko. Di bale, kakain nalang ako ng madami mamaya at iinom ng gamot para sa sikmura. Hinihimas ko nalang ang tiyan ko para kumalma habang nagbabasa.

"Why aren't you taking your lunch break?"

Napatalon ako sa boses na nagmula sa likuran ko. Hindi dahil sa nagulat ako kundi dahil sa pamilyar ang boses na iyon saakin. I slowly turned my head and stood up when I saw Mr. Esqueza. Nasa gilid niya iyong assistant niya na nakatingin lang din saakin.

He raised his brow when I didn't answer. "Did we change our company's rule, Mira? Employees should take their lunch on their lunch break, am I correct?"

"Yes, you are, Sir," sagot nung Mira. "Iris, you may take your lunch break. You can do your task after eating."

"I'm sorry," nahihiyang sambit ko sabay nang pagtunog ng tiyan ko. I bit my lip. "I need to finish this all kasi within the day. I can message my friends naman po to ask them buy some food for me para makain ko mamayang ten minute break," I explained.

"You want to be fire on your first day?" Mr. Esqueza threatened.

Napalunok din iyong assistant  niya sa sinabi nito. Umiling ako ng mabilis. "Pasensya na po, Sir," panay ang yuko ko.

"Go take your fourtyminute break right now or I'll fire you, Ms. Villafuente," he seriously said again.

I was shaking when I gathered my bag. Panay parin ang paghingi ng dispensa ko. Bakit ganoon? Parang ang laki ng kasalanan ko? Hindi ba iyong ibang boss mas gusto iyong nagwo-work hard ang mga tao niya?

Hindi ko na sila nilingon muli at deretso na akong pumasok ng elevator. I was still shaking when I texted Romeo and went where they were. Sumabay pa ang sumpong ng tiyan ko kaya ang bilis ko manginig.

I ordered everything I wanted. Pasta, rice, salad and also dessert. My acid reflux was suddenly acting up again. Sumabay pa iyong stress at inis ko sa nangyayari ngayon. Gusto ko na umiyak habang kumakain pero pinigilan ko kasi hindi pa naman kami close ni Rose.

"Tapos sabi niya saakin, 'do you want to be fire on your first day?' Ganyan!" Panggagaya ko sa sinabi ni Mr. Esqueza saakin. "Gusto ng isang boss tapusin ko iyong lahat ng ginagawa tapos iyong isa naman, hindi. Saan ako lulugar?" I bent out while eating my food.

"We've been there, atey..." Pang-aalo ni Romeo habang nakapalumbaba. "Naiintindihan ka namin. Ikain mo lang, go push."

"Sasabog na itong dibdib ko sa inis, Romeo!" saad ko habang puno ang bibig ng pagkain. "I'm trying my best not to make mistake here pero bakit mayroon padin nakikita?!"

"Nasaktuhan kalang ng mga boss ngayon araw, Iris," singit ni Rose habang nagme-make up. "Pero kadalasan naman, boss sa boss lang nag nag-uusap, minsan lang sila dumiretso sa mga employee. Kasi as much as possible, responsibility tayo ng department kung nasaan tayo."

Kinuha ko iyong warm water at nilagok. Ipinaikot ko ulit iyong pasta. "Wala naman akong balat sa puwet pero bakit ganito? Gusto ko na sumuko!"

"Hoy, atey! Gaga you, isipin mo nalang mataas sila magpasweldo. Need mo ng money, 'di ba?"

"Nahihirapan na nga ako sa sitwasyon ko pero mas lalo pa akong pinapahirapan ng mga boss niyo!" Halos maiyak-iyak na sigaw ko. "Hindi ko alam kung magtatagal ako diyan!" Iyong potato salad naman ang nilantakan ko.

I mimicked Mr. Esqueza's voice. "May pa Ms. Villafuente, Ms. Villafuente pa siya diyan. Akala niya madadaan niya ako sa ganon? Yes."

Hindi tumawa iyong dalawa sa sinabi ko. Tinapunan ko sila ng tingin dahil para silang naging istatwa sa harap ko.

"Okay lang kayo?" Nag-aalalang tanong ko. They didn't move. "Bakit hindi kayo sumasagot diyan?"

Tinusok ko naman iyong breadpan at isinubo. Weird nitong dalawa, bigla nalang nananahimik. Siguradong namumula na ang buong mukha ko sa inis. Gusto kong sumigaw at manuntok pero hindi pwede!

"Bakit kayo tulala? Sino bang tinitingnan niyo? May gwapo ba sa likuran ko?"

I was then curious so I turned around. Only to see the face of the person that I wouln't imagine to be here at this time. Shit. I'm doomed. I blinked my eyes hundred of times, praying that this all was just a dream.

"Goodafternoon, ladies..." bati niya saamin na hindi ngumingiti, nasa likuran nito ang assistant niya. "And gents," tinapunan niya ng tingin si Romeo.

"Mr. Esqueza," the two said chorusly, sabay tayo na tila nakita ang isang Professor na terror sa klase.

I couldn't hardly breathe. I think my airways was closing because of this scenario! I tried to look at him but he wasn't smiling like the usual, nakakatakot lalo iyong aura niya. Kahit wala siyang sinasabi parang mangangain ng buhay iyong mga mata niya.

"You," he gave me a deadly stare.

Nagkarerahan ang mga daga sa loob ng katawan ko. My knees started shaking and my voice went missing. I gave him a questioning look.

"Don't talk," he said in a flat tone. I nodded still couldn't find my own voice. "When your mouth is full, Ms. Villafuente."